محبوبترینها
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستورانها و کافهها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیههای کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1824996222
سالی با طعم تلخ نزاعهای شاعرانه
واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
فرهنگ و ادب > ادیبات ایران مرور اتفاقات فرهنگی سال92/
سالی با طعم تلخ نزاعهای شاعرانه
نیمه دوم سال 92 در حوزه شعر آکنده از نزاعهای تلخ اهالی شعر با یکدیگر بود تا جایی که شاید بتوان سال 92 را سال نزاعهای تلخ شاعران دانست.
خبرگزاری مهر ـ گروه فرهنگ و ادب: نزاع شاعران در سال 92 به هیچ روی شاعراه نبود. تلخی این جمله را میشود در مرور انبوه اخبار و اظهار نظرهای شاعران در شش ماه دوم سال گذشته مرور کرد؛ شش ماههای که طوفان نزاعهای شاعران چنان بر زمین ادبیات ایران معاصر وزید که دیگر به نظر نمیرسد هیچ باغبانی حاضر به سادگی حاضر به کشت در آن شود. نخستن شعلههای نزاع شاعران در سال 92 را دوبیتیها آئینی رضا اسماعیلی آغاز کرد. دوبیتیهاییی که به اعتقاد شاعر سعی داشت تا به انتقاد از برخی شیوهها و بیانات مرسوم و به زعم وی اشتباه در آئین سنتی عزداری محرم در ایران بپردازد و از خادمان مجالس عزا بخواهد که در ادبیات گفتاری خود کمی بیشتر تامل کنند. این دو بیتیها اما چنان با انتقاد سخت و تندی از سوی مخاطبانش روبرو شد که حتی دو نوبت عذرخواهی شاعر و بازپس گیری کلامش نیز نتوانست از شعلههای آتش برپا شده توسط آن بکاهد. اما این آتش زمانی شعلهور تر شد که شاعرانی دیگر نیز در مقام حمایت از اسماعیلی بلند شدند و صدایشان را هرجند کوتاه و لرزان به گوش معترضان رساندند. حاصلش اما نه آب بر آتش ریختن شد و نه سکوت بلکه در دو نوبت نامههای سرگشادهای با امضاء جمعی از شاعران و مداحان منتشر شد که بر آنها به شدت تاخته بود. دومین نزاع تلخ شاعران در سال گذشته نیز به دعوای چندین باره جماعتی از شعرا با جماعتی دیگر پیرامون موضوع خانهای به اسم خودشان با عنوان «خانه شاعران ایران» بود. ریشههای این نزاع را اما نه در تهران که در یکی از شهرهای شمالی کشور میباید جست. میهمان شدن جمعی از شاعران به مراسم سالگرد درگذشت سلمان هراتی در تنکابن و شرکت نکردن خانواده وی در این مراسم به دلیل انتقاد به شیوه برگزاری آن و نیز متن منتشر شده توسط پسر وی در مورد پدرش و در ادامه اظهار نظرهای وی در این موضوع کار را به جایی رساند که علیرضا قزوه؛ مسئول هماهنگ کننده این برنامه و از شاعران شناخته شده کشور پس از چند نوبت اظهار نارضایتی از نوع برخورد صورت گرفته به شاعران در این مراسم، در نهایت در مراسم سالگرد درگذشت خلیل عمرانی این حادثه را حاصل تربیت فرزند هراتی توسط اهالی خانه شاعران ایران بداند و اظهارات جنجالی در مورد مدیریت این مجموعه و نیز مناسبات مالی موجود در آن به زبان بیاورد. این اظهارات اما بالافاصله با واکنش هیئت مدیره انجمن و نشست خبری آنها و به تبعش تندگویی آنها نسبت به قزوه ادامه پیدا کرد و جراید هم در این ماجرا بیکار ننشسته و برای داغ کردن شعله این نزاع تلاش زیادی کردند. کار اما در نهایت به شکایت از قزوه انجامید و تا پایان سال 92 نیز مشخص نشد که ماجرای این شکایت راه به کجا برد. سومین نزاع شاعران در سال 92 اما پیرامون جشنواره شعر فجر و تلاش آن برای پوست اندازی شکل گرفت. جشنواره شعر فجر در هشتمین منزل از برپاشدنش و همزمان با تغییرات مدیریتی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دست به خانهتکانی مدیریتی و فکری در خود زد و با انتخاب عبدالجبار کاکایی به عنوان دبیر و برخی دیگر از شاعران گوشه نشین و گاه جوان در ترکیب اجرایی خود سعی در نوگرایی در عرصه اجرایی خود کرد. این تلاش در روزهای واپسین سال گذشته به دعوت از شاعری ایرانی مقیم پاریس انجامید که در حسن ظن وی نسبت به انقلاب اسلامی تردیدهای جدی وجود داشت کما اینکه خود نیز در واپسین متن اینترنتی منتشر شده توسط خود، خطاب به یکی از آشنایش تاکید میکرد که علاقهای به حضور در ایران فعلی ندارد. این ماجرا و واکنش های بسیاری از رسانهها و فعالان عرصه شعر به آن، مسئولان جشنواره را به تکاپو برای دفاع از تصمیم خود انداخت اما در عین حال زمزمههایی از نارضایتی شورای سیاستگذاری جشنواه از مدیریت دبیر جدید و فشارهای سیاسیون بر این تصمیم نیز به گوش رسید و در نهایت نیز در واپسین نشست شورای سیاستگذاری اعلام شد که دعوت از شاعر ایرانی مقیم پاریس پس گرفته شده است؛ دعوتی که به طور مشخص اعلام نشد چگونه و از چه کانالی صورت گرفته است.
۱۳۹۳/۱/۵ - ۱۱:۴۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 76]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها