محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826511622
پایبندی به آیین های سنتی چهارشنبه آخر سال در مراغه
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
پایبندی به آیین های سنتی چهارشنبه آخر سال در مراغه مراغه - ایرنا - مردم روستاهای مراغه همانند نیاکان خود آیین های چهارشنبه آخر سال را با رنگ و بوی گذشته که حاکی از فرهنگ های کهن ایران زمین است، برگزار می کنند.
به گزارش ایرنا، چهارشنبه آخر سال از جشن های ایرانی است که در آخرین چهارشنبه سال با برگزاری آن بشارت عید را به هم داده و برای برگزاری بزرگترین و کهن ترین عید ایرانی نوروز آماده می شوند.
پریدن از روی آتش (بوته افروختن)، فال گوش نشینی، پختن آش چهارشنبه آخرسال، آب پاشی، بخت گشایی دختران، دفع چشم زخم ها، خرید کوزه و لباس سال نو و شال انداختن از جمله آیین های جالب و جذاب این روز در روستاهای این شهرستان است که کماکان مثل سابق برگزار می شود.
به اعتقاد برخی از مردم روستاهای این شهرستان اگر هر کس در این روز آرزویی برای سال آینده (سال نو) بکند، به آرزوی خود می رسد.
در روستاهای مراغه رسم است که قبل از غروب خورشید آخرین سه شنبه سال، هر خانواده بوته و خارهایی را که از قبل به منظور افروختن آتش فراهم کرده، روی پشت بام، حیاط خانه و یا در گذرگاه جمع کرده و پس از غروب آفتاب و یا نیمه تاریک شدن آسمان، زن، مرد، پیر و جوان گردهم جمع می شوند تا بوته ها را آتش بزنند.
پس از افروختن آتش هر کدام سه یا چهار بار از روی آتشی که از بوته ها و خارها افروخته شده به منظور دفع ضعف، بیماری، غم، محنت، چشم زخم و بخت و گره گشایی می پرند تا سلامت و شادی را برای خود و دیگران به ارمغان آورند.
مردم در حال پریدن از روی آتش ترانه هایی همچون، آغیرلیغم، اغورلوغوم، توچول، توچول (سنگینیم، بیماریم، بریز، بریز) ، ساغلیغیم سنن قیرمیزلیغون منن (سلامتیم از تو، سرخیت از من)، غم گد شادیخ گل (غم برو شادی بیا) و فقیرلیخ گد وارلیخ گل(محنت برو روزی بیا) را زیر لب می خوانند.
فال گوش نشینی از دیگر آیین های چهارشنبه آخر سال در روستاهای این شهرستان است که زنان و دخترانی که شوق شوهر کردن یا آرزوی زیارت و مسافرت دارند، غروب سه شنبه نیت کرده و از خانه بیرون می روند و در سرگذر یا سر چهارسو می ایستند و گوش به صحبت رهگذران می سپارند.
به گزارش ایرنا، در این آیین آنان به ˈنیک و بد گفتنˈ و ˈتلخ و شیرین صحبت کردنˈ رهگذران تفال می زنند اگر سخنان دلنشین و شاد از رهگذران بشنوند، حاجت و آرزوی خود را برآورده می دانند ولی اگر سخنان تلخ و اندوه را بشنوند، رسیدن به مراد و آرزو را در سال نو ممکن نمی دانند.
آش چهارشنبه آخر سال که در زبان بومی به نام کالاجوش می دانند در شب چهارشنبه آخر سال می پزند و آنرا میل می کنند و در هنگام طبخ این آش ˈ کالاجوش ایلیمی جوشدورای روزیمی آشدیرای ˈ (کالاجوش به سال نوی من تکانی می دهد تا روزیم زیاد شود) را زیر لب زمزمه می کنند.
در روز چهارشنبه آخر سال اهالی لباس نو پوشیده و با هلهله و شادی به دید و بازدید همنوعان خود رفته تا اگر کینه و کدورتی طی سال با هم داشتند به خوبی و خوشی تمام شود و بعد به نزدیکترین شهر سفر کرده و مایحتاج نوروز خانواده و کادوهایی که برای فرزندان و اقوام خود در نظر گرفته اند را خرید می کنند.
هر فردی که به خرید می رود بر خود واجب می داند که کوزه سال نو، کبریت، نمک و آیینه را به نشانه سالی پر از برکت ، روشنایی و گرمی کانون خانواده خرید کند.
همچنین در بین بیشتر مردمان روستاهای مراغه رسم است خانواده ای که عروس و داماد نامزد و عقد کرده دارد شب چهارشنبه آخر سال کجاوه ای را که بر آن طاق شال کشیده، آیینه بندی کرده و آن را با شیرینی، آجیل ، لباس سال نو و برخی وسایل مورد نیاز نوعروسان و نو دامادان زینت کرده به خانه همدیگر می برند.
صبح روز چهارشنبه آخر سال قبل از طلوع آفتاب، زن، مرد، پیر و جوان کنار رودخانه رفته از آب آن استفاده کرده و کوزه ای را که پر کرده اند برای سال نو دیگر نزد خود نگه می دارند.
گزارش از: حسن حسین زاده
7483/590/587/245
انتهای پیام /*
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها