واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
چرا کسی نمیتواند خودش را قلقلک بدهد؟ فرهنگ > کتاب - «تجربه عجیب خندیدن به طرز بدیعی برایمان لذت بخش است؛ همانطور که وودی آلن درباره استدآپ کمدی میگوید: بهترین لذتی است که میتوانید بدون درآوردن لباستان تجربه کنید.»
به گزارش خبرآنلاین، «فلسفه طنز» نوشته جان موریل با رتجمه محمود فرجامی و دانیال جعفری از سوی نشر نی روانه بازار کتاب شد. این کتاب در 8 فصل با عناوین «موضوعی شوخی نابردار: سنت طر طنز و تئوریهای سنتی طنز، ستیز یا گریز یا خنده: روانشناسی خنده، از لوسی تا «من عاشق لوسی هستم»: تکامل طنز، آن لبخند ژکوندی: زیباشناسی طنز، خندیدن بیجا: اخلاق منفی طنز، خوب خندیدن: اخلاق مثبت طنز، فلسفه و کمدی: انسان فکور و انسان خندان، نیمه خالی و نیمه پر لیوان: خرد کیهانی» همراه با فهرست منابع و نمایه تدوین شده است. «فلسفه طنز» با عنوان فرعی «بررسی طنز از منظر دانش، هنر و اخلاق» شرح سوالاتی درباره چیستی و چرایی طنز است؛ سوالاتی همچون «خنده چیست و شوخطبعی چگونه در تاریخ تکامل انسان به اینجا رسیده است؟ مهمترین تئوریها درباره خنده، طنز و شوخطبعی کدامند، چه میگویند و قوت و ضعف هر کدام در کجاست؟ رابطه طنز با اخلاق چگونه است و جنبههای مثبت و منفی در زمینه اخلاق کدامند؟ آیا میتوان طنز را یک تجربه زیباییشناختی در نظر گرفت؟ علوم تجربی درباره خنده و شوخطبعی چه میگویند؟» کتاب با این جملات به عنوان دیباچه نویسنده آغاز میشود: «به فلسفه طنز و خنده وقتی برخوردم که در دوران دانشجوییام، داشتم میان کتابها به دنبال «سیاست» ارسطو میگشتم. در جای آن کتاب «مسالهها»یش را گذاشته بودند. کتاب را تصادفی باز کردم و به این پرسش برخوردم: «چرا کسی نمیتواند خودش را قلقلک بدهد؟» و چند ثانیه بعد به این رسیدم که «چرا مستها راحتتر به گریه میافتند؟» ولی پرسش قلقلک در ذهنم لنگر انداخت. ده سال بعد وقتی به عنوان استادیار به دنبال یک موضوع تحقیق جدید بودم، پرسش ارسطو را به یاد آوردم که آغازگر پرسشهای بسیار دیگری درباره طنز و خنده بود. پرسش اصلی این بود که چرا طنز در زندگی عادی تا این حد مهم است در حالی که در فلسفه سنتی تا این حد به آن کم لطفی شده یا به کل نادیده گرفته شده است...» همچنین فصل اول کتاب نیز با این کلمات آغاز می شود: «از میان همه کارهایی که انسانها تجربه میکنند خندیدن عجیبترینشان است. چیزی اتفاق میافتد یا کسی چیزی میگوید، ابروها و گونههامان بالا میروند و عضلات دور چشم تنگمیشوند. گوشههای لبهایمان به بالا چین میخورند و دندانهایمان نمایان میشود. عضله دیافراگم مان با انقباض شدید بالا و پایین میرود و ریههایمان را با ایجاد صداهای منقطعی از هوا خالی میکند. اگر خنده از ته دل باشد، همه بدنمان را به تسخیر خود در میآورد، خم میشویم و دست روی شکممان میگذاریم. اشک در چشمانمان مینشیند. اگر در حال نوشیدن باشیم، نوشیدنی از بینیمان به بیرون میریزد و حتی ممکن است خودمان را خیس کنیم...این تجربه به طرز بدیعی برایمان لذت بخش است. همانطور که وودی آلن درباره استدآپ کمدی میگوید: بهترین لذتی است که میتوانید بدون درآوردن لباستان تجربه کنید.» جان موریل در این کتاب میکوشد با زبانی نسبتا ساده به چنین پرسشهای مهمی درباره خنده و انواع شوخطبعی پاسخ دهد. او که استاد فلسفه دین در کالج ویلیام اند مری در ویرجینیای آمریکاست، سالهاست در مقام یکی از برجستهترین پژوهشگران و نظریهپردازان حوزه طنز شناخته میشود. این کتاب در 290صفحه و با قیمت 14هزار تومان روانه بازار نشر شده است. 6060
سه شنبه 27 اسفند 1392 - 10:32:01
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 64]