تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804796687
پیام هنرمند تئاتر آفریقای جنوبی برای روز جهانی تئاتر
واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
فرهنگ و هنر > تئاتر
پیام هنرمند تئاتر آفریقای جنوبی برای روز جهانی تئاتر
پیام روز جهانی تئاتر در سال 2014 به قلم برت بایلی هنرمند تئاتر آفریقای جنوبی منتشر شد که طی متذکر می‌شود: آیا ما که هنرمندان صحنه و سن در تئاتر هستیم به تقاضاهای عقلانی بازار محدود می‌شویم یا باید دنیایی از امید و همکاری با آغوش باز را برای مردم ایجاد کنیم؟
به گزارش خبرگزاری مهر، یکی از آیین های همیشگی روز جهانی تئاتر، انتشار پیام سالانه این روز است که هر سال توسط یکی از صاحب نظران و هنرمندان عرصه تئاتر نوشته می‌شود و به تاثیرات تئاتر در عرصه بین‌المللی اختصاص دارد. این روز در بیش از 100 کشور دنیا جشن گرفته می شود و پیام آن توسط فعالان سرشناس تئاتر در هر کشور قرائت می شود. ادوارد آلبی، آگوستو بوال، جین کوکتو، آرتور میلر و پابلو نرودا، از جمله افرادی بودند که پیام روز جهانی تئاتر را نوشته‌اند. از سال 2010 تاکنون به ترتیب جودی دنچ بازیگر سرشناس تئاتر، تلویزیون و سینمای انگلیس، جسیکا کاوا نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر، جان مالکوویچ بازیگر سرشناس تئاتر، تلویزیون و سینمای آمریکا و داریو فو هجوپرداز شهیر ایتالیایی و برنده جایزه نوبل، پیام روز جهانی تئاتر را منتشر کرده اند. پیام امسال را برت بیلی نمایشنامه نویس، طراح و کارگردان اهل آفریقای جنوبی منتشر کرده است. برت بیلی هنرمند اهل آفریقای جنوبی نمایشنامه نویس، طراح، کارگردان، سازنده دکور و کارگردان هنری مراسم «مهمانی جهان سوم» است. او در کشورهایی همچون آفریقای جنوبی، زیمباوه، اوگاندا، هاییتی، جمهوری دموکراتیک کنگو، انگلستان و همچنین اروپا کارهایی انجام داده است. نمایش های ساختارشکن و تحسین برانگیز وی که همواره عوامل محرک در دنیای پسااستعماری را مورد کند و کاو قرار می دهد، شامل «بابای گنده؛ ایپی زامبی است؟»، «نمامبو جامبوی من»، «مده آ» و «ارفیوس» است. همچنین از جمله کارهای چیدمان وی می توان به «مستندات گروه اول و دوم» اشاره کرد. در پیام برت بیلی آمده است: هر جایی که جامعه انسانی وجود دارد روحیه شور و شوق مهارناپذیری از اجرا آشکار می شود. زیر درختان در دهکده های کوچک و روی سن هایی با تکنولوژی بالا در پایتخت های جوان جهان، در سالن های مدارس و در مزارع و معابد، در محله های فقیرنشین (زاغه ها) در میادین شهری، مراکز اجتماعی و زیرزمین های درون شهری، مردم یکدیگر را برای برقراری رابطه صمیمانه در جهان پر از ریا و تزویر فرا می خوانند، جهانی که ما برای بیان پیچیدگی انسانی، تنوع و ضعف خودمان در برنامه زندگی، نفس کشیدن و سر دادن صدا، ایجاد می کنیم. ما جمع می شویم تا گریه کنیم و به خاطر بیاوریم، بخندیم و فکر کنیم، بیاموزیم و تائید کنیم و تصور کنیم. جمع می شویم تا از مهارت های فنی شگفت زده شویم و خدایان را مجسم کنیم. تا نفس جمعی مان را در ظرفیتمان برای زیبایی و همدردی و شگرفی به کار گیریم. برای جشن گرفتن سرمایه های فرهنگی مختلف مان و برای از بین بردن مرزهایی که در میان ما ایجاد شده اند. هرجایی که جامعه انسانی وجود دارد، روحیه شور و شوق مهارناپذیر از اجرا آشکار می شود. تولد جامعه، همین اجتماع است که نقاب ها و پرسش های سنت های مختلف مان را پوشش می دهد. همین اجتماع است که زبان ها، ریتم ها و حرکات مان را بر دوش می کشد و یک فضا را در میان مان پاک و شفاف می کند.
و ما هنرمندانی هستیم که با این روحیه باستانی کار می کنیم، احساس می کنیم که ناچار هستیم آن را از میان قلب هایمان، ایده هایمان و بدن هایمان برای آشکار کردن حقایق مان در همه اسرار درخشنده شان، عبور دهیم. اما در این دوره که میلیون ها نفر در مبارزه برای زنده ماندن هستند، زیر فشار رژیم ها و سرمایه داری غارتگر قرار دارند، احساس تضاد، تنگدستی و تنگنا می کنند، در خلوتمان توسط سرویس های سرّی مورد تاخت و تاز قرار می گیریم و سخنانمان توسط دولت های مداخله گر سانسور می شوند، در جنگل ها همه چیز در حال نابود شدن هستند، گونه ها در حال ریشه کن شدن هستند و اقیانوس ها پر از سم می شوند: ما مجبور هستیم که چه احساسی از خود بروز دهیم؟ در این دنیای پر از قدرت های نابرابر، که نظم های برتری جویانه مختلف سعی در معتقد کردن ما برای قبول این نکته دارند که یک ملت، یک نژاد، یک جنسیت، یک اولویت جنسی، یک دین، یک ایدئولوژی، یک چارچوب فرهنگی نسبت به بقیه برتر است، آیا واقعا اصرار بر اینکه هنرها بایستی از سوی برنامه های اجتماعی از محدودیت خارج شوند، قابل دفاع کردن است؟ آیا ما که هنرمندان صحنه و سن در تئاتر هستیم، به تقاضاهای عقلانی بازار محدود می شویم، یا با جدیت برای کسب قدرتی هستیم که بتوانیم: یک فضا را در قلب ها و ذهن ها پاک کنیم، مردم را اطراف خود جمع کنیم، به آنها الهام بخشیم، آنها را مجذوب و آگاه سازیم و دنیایی از امید و همکاری با آغوش باز را ایجاد کنیم؟
۱۳۹۲/۱۲/۱۸ - ۱۵:۱۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 133]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها