واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
توهم اوباما و سیاست خارجی آمریکا نویسندگان واشنگتنپست معتقدند سیاست خارجی آمریکا در سالیان اخیر از دیدگاههای وهمآلود اوباما درباره عرصه بینالملل ناشی میشود نه از واقع بینی.
روزنامه واشنگتن پست در سرمقاله اخیر خود که به بهانه رویدادهای اخیر اوکراین نوشته شده است اظهار کرده که سیاست خارجی آمریکا که بر اساس دیدگاه های اوباما شکل گرفته بر باید ها استوار است نه آنچه در واقعیت روی می دهد. پنج سال است که باراک اوباما سیاست خارجی را بر اساس اندیشه های خود درباره اینکه جهان چگونه باید باشد هدایت می کند نه واقعیت. این جهان جایی بود که در آن «موج جنگ در حال فروکش» است و آمریکا می تواند بدون بوجود آمدن خطر زیاد، حجم نیروهای نظامی خود را به میزان زیادی کاهش دهد. در نظر وی رهبران دیگر نیز به صورت عقلانی و به نفع مردم خود و جهان عمل خواهند کرد. تهاجم ها، نیروی سرکوبگر، بازی قدرت های بزرگ و تغییر ائتلاف ها همه متعلق به گذشته هستند. جان کری این اندیشه را در برنامه «این هفته» شبکه ای بی سی چنین تشریح کرد که تهاجم روسیه به اوکراین، یک رفتار قرن نوزدهمی در قرن بیست و یکم است. اینها افکاری زیبا هستند و همه می دانیم که منظور او چیست. هم اکنون جایگاه یک کشور بر اساس اندازه کلاهک های موشک های بالستیک و هنگ هایش سنجیده نمی شود. جهان بسیار به هم تنیده است و نمی توان آن را به بلوک های مجزا تقسیم کرد. کشور کوچکی که به فضای سایبری متصل می شود می تواند شکوفایی و رفاه بیشتری برای مردمش (به مانند سنگاپور یا استونی) نسبت به غول های صاحب منابع و ارتش های بزرگ به ارمغان آورد. متأسفانه، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، هنوز دستورالعمل رفتار در قرن ۲۱ را دریافت نکرده است. ژی ژینپینگ، رئیس جمهور چین که در دیپلماسی قایق های جنگی با ژاپن و سایر کشورهای ضعیف در جنوب شرقی آسیا درگیر است نیز این پیام را دریافت نکرده است. عدم تأیید همتایان، وزن افکار عمومی حتی بیرون رفتن سرمایه های شرکت های دره سیلیکونی، این مردان را از آنچه انجام می دهند باز نخواهند داشت. آنها قبل از هر چیز دیگری به حفظ قدرت خود می اندیشند. اوباما مسؤول سوءرفتار آنها نیست. اما وی می تواند نقش یک راهبر را در ایجاد ساختار هزینه ها و مزایایی که باید قبل از اقدام در نظر بگیرند، ایفاء کند. الگوی پوتین برای اشغال کریمه، تهاجم وی به گرجستان در سال ۲۰۰۸ بود زمانی که جرج بوش رئیس جمهور بوده است. آقای پوتین برای این کار هیچ هزینه ای پرداخت نکرد. در حقیقت با اینکه بخش هایی از گرجستان در اختیار روسیه بود، به وی اجازه داده شد تا میزبانی یک المپیک زمستانی را نیز در همان حوالی به دست آورد. چین در حالی که به سرعت ساخت ارتشی با تکنولوژی شگرف را ادامه می دهد، در برابر فیلیپین قلدری کرده و به صورت یکجانبه وسعت زیادی از هوا فضای بین المللی و خطوط دریایی را صاحب شده است. کاخ سفید اغلب منتقدین را به صورت جنگ طلبانی تبیه می کنند که می خواهند آمریکا در همه جای جهان حضور داشته باشد و هنوز درسی از عراق یاد نگرفته اند. ما نمی خواهیم سربازان آمریکا به سوریه یا کریمه اعزام شوند. یک ابرقدرت می تواند بیش از اندازه در مسائل جاهای دیگر درگیر شود و اگر اقتصاد آن دچار ضعف شود توانایی رهبری آن نیز تضعیف خواهد شد. هیچیک از اینها ساده نیستند. اما این نیز درست است که تا زمانی که برخی از رهبران به مانند آنچه کری، قرن نوزدهمی می خواند رفتار می کنند، آمریکا نمی تواند وانمود کند که تنها بازی در جریان در میدانی دیگر صورت می گیرد. قدرت نظامی، قابلیت اطمینان به عنوان یک متحد، اعمال قدرت در گوشه های سخت جهان به مانند افغانستان – تمام اینها هر چقدر هم که عکسش را بخواهیم بسیار مهم هستند. در حالی که آمریکا به تدریج عقب می نشیند، موج دموکراسی در جهان، که زمانی به نظر غیر قابل مهار می آمد، در حال فروکش کردن است. این امر در بلند مدت برای امنیت ملی آمریکا نیز مضر است. پوتین در حالی که درباره پیشروی – به شرق اوکراین – تأمل می کند، جدیت آمریکا و اقدامات ائتلاف، را خواهد سنجید نه اظهارات آنها را. چین نیز که در حال تعمق درباره اقدامات بعدی اش در دریای شرق چین است، همین کار را انجام خواهد داد. متأسفانه ماهیت قرنی که در آن زندگی می کنیم همین است.(تسنیم)
سه شنبه 13 اسفند 1392 18:27
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]