واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
الزامات سیاست خارجی موفق تهران - ایرنا - سیاست خارجی، یک راهبرد کلان از پیش طراحی شده توسط تصمیم گیرندگان در قبال بازیگران و محیط بین المللی برای تأمین اهداف مشخص و معین در چهارچوب منافع ملی است.

از این روی، سیاست خارجی مستلزم و متضمن راهبرد، اهداف، تصمیم گیری و کنشگری در صحنه جهانی است. این منظومه در صورتی موفق و مطلوب خواهد بود که این الزامات نظری و عملی را برآورده سازد:
1. انطباق بیشینه محیط روانی بر محیط عملیاتی که مستلزم و متضمن درک و فهم واقعی از محیط بین الملل است که بر حسب شناخت ماهیت، گفتمان و ساختار قدرت در نظام بین الملل تعریف می شود.
2. حاکمیت گفتمان واحد که به عنوان یک نظام معنایی یکپارچه به کلیت و کنش سیاست خارجی معنا و مفهوم داده و رفتارهای مشروع و ممکن آن را تعیین و تعریف می کند.
3. مفهوم غالب که به مثابه یک دکترین، تصمیم گیری ها، سیاست ها و اقدامات سیاست خارجی حول آن تمرکز یافته و تعریف و تعقیب می شود.
4. منافع و اهداف ملی تعیین و تعریف شده که در حکم چراغ راهنمای سیاست خارجی به کنش ها و رفتارهای آن جهت می دهد.
5. اهداف متوازن و متناسب که بر پایه مقدورات ملی، منافع ملی و متغیرهای موقعیتی و محیطی اولویت بندی و تعقیب می شود.
6. راهبرد و جهت گیری متناسب با شرایط، موقعیت و مختصات دینی، جغرافیایی، فرهنگی و تمدنی کشور.
7. انتخاب ابزار متناسب با اهداف ملی که از ظرفیت ها و قابلیت هایی ملی به صورت بهینه استفاده شود و از هدر رفتن بیهوده توان ملی نیز بپرهیزد.
8. ساختار تصمیم گیری واحد که در چهارچوب آن جایگاه، اختیارات، وظایف و کارکرد نهاد ها، کارگزاری ها و کارگزاران سیاست خارجی، شفاف تعیین و تعریف شده باشد.
9. سیاستگذاری، تصمیم سازی و تصمیم گیری منطقی و منظم که بر حسب آن ترتیب و توالی شناسایی مسأله و موضوع، تنظیم داده ها و اطلاعات، سیاستگذاری، تصمیم سازی و تصمیم گیری، و اجرای سیاست ها رعایت شود.
10. سیاست های اعلانی کمینه و اعمالی بیشینه جهت تأمین منافع حداکثری با صرف کمترین هزینه ممکن.
11. اولویت بندی مناطق جغرافیایی و حوزه های موضوعی بر پایه ضرورت، اهمیت و فوریت اهداف و منافع ملی.
12. کنشمندی و کنشگری که بر حسب فرصت سازی و استفاده بموقع و بهینه از فرصت ها در عرصه خارجی تعریف می شود. این امر مستلزم تصمیم گیری راهبردی به معنای درک و شناخت درست فرصت ها، تهدید ها، مقدورات و محدودیت ها به منظور استفاده بهینه از فرصت ها و غلبه بر موانع و تهدید هاست.
13. نهادینگی سیاست خارجی در ساختارهای نهادی و دیوان سالاری معین که تأثیرگذاری شخصی و سلیقه ای در سیاست خارجی را به حداقل کاهش دهد.
14. ارزیابی درونی یا خودانتقادی به معنای پیگیری، پایش و پالایش در منظومه و سامانه سیاست خارجی به صورت خودکار و خودسامان بخش.
15. نقش ملی مناسب و ممکن در چهارچوب جهت گیری کلی سیاست خارجی و مقدورات و منافع ملی.
16. چند جانبه گرایی متوازن بر پایه بهره برداری بهینه از سیاست مقیاس به منظور هم افزایی جهت فرصت سازی بیشینه و همه جانبه برای کشور.
17. توازن و تلفیق آرمان گرایی و واقع بینی به معنای تأمین و تعقیب آرمان های راهبردی سیاست خارجی بر اساس واقعیت های ملی، منطقه ای و جهانی.
18. سیاستگذاری، تصمیم گیری و اقدام بر پایه اقتدار، عقلانیت و مصالح اسلامی و منافع ملی در چهارچوب سه اصل عزت، حکمت، مصلحت.
19. به کارگیری متوازن و همه جانبه عناصر و مؤلفه های سخت و نرم قدرت ملی به تناسب حوزه موضوعی ذیربط.
20. به کارگیری متوازن انواع دیپلماسی رسمی، غیررسمی، عمومی، دوجانبه، و چند جانبه در قالب حضور فعال و سازنده در سازمان ها و نهادهای بین المللی به منظور هنجار سازی.
منبع: تابناک - دکتر سیدجلال دهقانی فیروزآبادی
اول**1516
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير

[email protected]
04/12/1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]