محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803931506
کارگردان «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو»: فیلمم شبیه زندگی واقعی است
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۱۲ اسفند ۱۳۹۲ - ۱۷:۱۲
روح‌الله حجازی درباره‌ی تازه‌ترین ساخته‌اش - «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» - با بیان اینکه سعی کرده در این فیلم جانبداری نداشته باشد، عنوان کرد: «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» خیلی شبیه زندگی است. به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، روح‌الله حجازی پس از نمایش فیلم «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» در دانشگاه تهران در جمع دانشجویان درباره تازه‌ترین ساخته‌اش توضیح داد: من همیشه از اینکه نظرات مختلف را درباره کارم بشنوم خوشحال می‌شوم؛ چرا که همیشه از این نظرات در ساخته‌های بعدی‌ام استفاده می‌کنم. سعید قطبی‌زاده که به عنوان منتقد در این جلسه حاضر بود در سخنانی درباره این فیلم عنوان کرد: این فیلم در تقسیم‌بندی ژانرها یک فیلم ملودرام به حساب می‌آید. در دهه 60 و بخشی از دهه 70 ملودرام‌هایی که ساخته می‌شد بیشتر دارای موقعیت‌هایی بود که در آن‌ها ویژگی‌های عمده انسانی مثل گذشت، ازخودگذشتگی، عشق ورزیدن و مسائلی از این دست مطرح بود. در واقع خصلت‌های خیلی درشت در فیلم‌های ملودرام دهه 60 دیده می‌شد. وی ادامه داد: در این گونه فیلم‌ها، خانواده کانون آرامش بود و تمهیداتی در آن‌ها در نظر گرفته می‌شد که باعث مقایسه‌شان با فیلم‌های هندی می‌شد. اما رفته‌رفته مخاطب دیگر این فیلم‌ها را دوست نداشت و برای همین فیلم‌سازها تجدیدنظرهایی در این گونه کارها انجام دادند. در واقع از دهه 70 به بعد آن خصلت‌های درشت و مشخصی که در فیلم‌ها ملودرام می‌دیدیم کمرنگ شد و فیلم‌ها واجد یک شکل مدرن‌تری شد. این منتقد درباره مضمون فیلم‌های ملودرام در دوران جدید افزود: اختلافات زوج‌ها در این فیلم‌ها در دوران جدید بیشتر تابعی از تغییرات اجتماعی بود؛ مثل موضوع خیانت که در این سال‌ها شاهدش بودیم و یا موضوعاتی مثل مهاجرت یا بچه‌دار شدن، روابط اجتماعی و پیامدهای آن وارد فیلم‌های ملودرام شد. اما به هر حال هر جریانی که در سینما شکل می‌گیرد مطمئنا آفت‌هایی هم دارد. قطبی‌زاده درباره «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» و مقایسه آن با فیلم قبلی روح‌الله حجازی (زندگی خصوصی آقا و خانم میم) گفت: این فیلم گام رو به جلویی نسبت به فیلم قبلی روح‌الله حجازی است و در همان مسیر برای شکل دادن فرم قبلی‌اش چند گام به پیش رفته است. حجازی همچنین در پاسخ به سوالی درباره اینکه فیلم «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» شبیه یک نمایش رادیویی است، تصریح کرد: به هر حال تعاریف مختلفی از سینما وجود دارد، برخی از بزرگان سینما می‌گویند هر آنچه بر پرده می‌بینیم سینماست. ما در سینمای دنیا فیلم‌های داشتیم که لوکیشن‌های محدودی داشتند اما فیلم‌های ماندگاری شدند. وی افزود: فیلم «خانه پدری» هم که جزو فیلم‌های خوب امسال در جشنواره بود در یک لوکیشن محدود می‌گذشت و فیلمی مبتنی بر دیالوگ بود. اگر یک فیلم ضعف‌های دیگری دارد باید مطرح شود. اما اینکه بگوییم شبیه نمایش رادیویی است نمی‌تواند نقد درستی باشد. سعید قطبی‌زاده در ادامه این بحث عنوان کرد: این اتهام‌زنی‌ها به فیلم‌ها خیلی بر اساس استدلال نیست. خیلی از فیلم‌های سینمایی هستند که بر اساس نمایشنامه‌های مکتوب ساخته شده‌اند. یک عده وقتی نمی‌دانند چطور خشم خود را نسبت به یک فیلم نشان دهند می‌گویند شبیه یک نمایش رادیویی است. امروز فیلم‌هایی را داریم که دارای یک فضا و لوکیشن محدود هستند مثل فیلم‌های اصغر فرهادی، بهرام توکلی و عبدالرضا کاهانی. همچنین هنگامه قاضیانی از بازیگران «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» در صحبت‌هایی اظهار کرد: من همیشه حضور در جمع دانشگاهیان را دوست داشتم و هر وقت به دانشگاه آمدم و هر نقدی که شنیدم بسیار انرژی گرفتم. او درباره این فیلم ادامه داد: زمانی که فیلمنامه را خواندم احساس کردم می‌توانم به سمت نقش طاهره در «به همین سادگی» بروم. امروز خیلی از افراد و حتی منتقدان درباره نقش زن‌های خانه‌دار در فیلم‌ها صحبت می‌کنند، باید پرسید که آیا واقعا تمام زن‌ها خانه‌دار شبیه هم هستند؟ مطمئنا هیچ وقت نمی‌توانیم چنین حرفی را بزنیم چرا که این تنها یک عنوان است. این بازیگر درباره نقشی که در فیلم جدید روح‌الله حجازی ایفا می‌کند، تصریح کرد: من در ابتدا احساس کردم نقش محدثه جای کار زیادی ندارد اما خیلی خوشحالم که در این فیلم اولین و آخرین انتخاب برای این نقش بودم چرا که محدثه راه‌برنده بخش اعظمی از فیلم است. قاضیانی ادامه داد: من برای این نقش به سراغ زنانی رفتم که نابارور بودند، زن‌هایی که نازا می‌ماندند و مادر نمی‌شدند. در واقع محدثه در این فیلم از این جنس زنان بود. من خیلی دوست داشتم حال و هوای این زنان را بدانم و برای آگاهی بیشتر نسبت به این موضوع کتاب‌هایی را از دوستانم گرفتم و سعی کردم پیش‌فرض‌هایی را برای محدثه طراحی کنم. این بازیگر همچنین عنوان کرد: ما در این کار سعی کردیم در همان فضایی که روح‌الله حجازی طراحی کرده بود پیش برویم و نقش‌هایمان را در همین فضا بسازیم. روح‌الله حجازی در بخش دیگری از سخنانش درباره پایان‌بندی فیلم اظهار کرد: پایان‌بندی باز تعاریف مختلفی دارد. یکسری پایان‌ها است که فیلمساز احساس می‌کند پایان باز است اما در واقع این چنین نیست. در واقع خود موضوع فیلم می‌گوید که چه ساختاری برایش انتخاب شود. این کارگردان ادامه داد: جامعه ما جامعه سنتی است که در حال مدرن شدن است اما من فکر می‌کنم در واقع ما بخش مدرنی نداریم و چیزی که می‌بینیم بیشتر ادای مدرن است. مسئله‌ای که در این فیلم مطرح می‌شود چون جواب مشخصی برایش وجود ندارد برای همین پایان‌بندی هم چنین فضایی را نیاز دارد. آدم‌هایی به نوعی در برزخ مانده‌اند. من خودم به عنوان یک فیلمساز درباره این موضوع سوال دارم و فکر می‌کنم دوستان فیلمساز دیگر هم باید به این موضوع بپردازند. او درباره برخی نقدهایی که نسبت به این فیلم در دوران جشنواره مطرح شد، تصریح کرد: بعد از جشنواره نقدهایی را درباره این کار خواندم و به نظرم آمد که برخی از دوستان به این دلیل که با ایدئولوژی فیلم مخالفند ساختار فیلم را نقد می‌کنند. در این مدت نقدهای بسیار زیادی را در مورد این فیلم خواندم اما واقعا کمتر نقدی را پیدا کردم که از آن یاد بگیرم. این جور نقدها هیچ چیز به منتقد یاد نمی‌دهد بلکه بیشتر توهین‌آمیز است. حجازی همچنین افزود: سعی کرده‌ام در این کار جانبداری و موضع‌گیری نداشته باشم و بیشتر سعی کردیم به نوعی مثل یک آیینه باشیم. من فکر می‌کنم این فیلم خیلی شبیه زندگی واقعی است. سعید قطبی‌زاده در این باره عنوان کرد: زمانی می‌گفتند شغل دوم همه ایرانی‌ها شاعری است اما الان همه منتقد هستند مگر آنکه عکسش ثابت شود. یک زمانی چاپ شدن مطلب در یک روزنامه یا نشریه یک ارزش به حساب می‌آمد چون رسانه‌ها بسیار محدود بودند اما الان هر کس برای خودش یک رسانه دارد. فکر می‌کنم باید بازنگری درباره مفهوم نقد در سینمای ایران داشته باشیم. به گزارش ایسنا، فیلم «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» امروز 12 اسفند در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران با حضور جمع زیادی از دانشجویان به نمایش درآمد. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 57]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها