تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868885613
12 سال بردگی؛ روایت بی پرده برده داری در آمریکا
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
12 سال بردگی؛ روایت بی پرده برده داری در آمریکا تهران-ایرنا- فیلم 12 سال بردگی که با استقبال مخاطبان و منتقدان سینما روبرو شده است، بی پرده و آشکارا رسم زشت تاریخی برده داری در امریکا را تصویر می کند.
به گزارش گروه فرهنگی ایرنا و به نوشته ˈرابی کولینˈ منتقد فیلم روزنامه انگلیسی ˈتلگرافˈ فیلم 12 سال یک برده به کارگردانی استیو ˈمک کوئین/Steve McQueenˈ بعد از اکران به عنوان بهترین فیلمی شناخته شد که در مورد برده داری در آمریکا ساخته و به نمایش درآمده است. این البته ادعای بزرگی برای فیلمی است که براساس کتاب خاطرات ˈسولومون نورثاپ/ Solomon Northupˈ ساخته شده است.
موضوع فیلم مک کوئین راز تاریخی پشت رفاه غرب؛ یعنی برده داری در کامل ترین شکل آن است. ˈجان ریدلی/John Ridleyˈ فیلمنامه را با اقتباس از کتاب خاطرات سولومون نورثاپ نوشته است.
سولومون سیاه پوست آزادی است که در سال 1841 میلادی در ایالت شمالی نیویورک آمریکا زندگی می کند؛ اما دزدیده شده و در ایالت جنوبی ˈلوئیزیاناˈ به مزرعه داری فروخته می شود. دوران بردگی وی 12 سال به طول می انجامد و زمانی که در سال 1853 فرار کرده و به خانه خود بازمی گردد؛ داستان آن را می نویسد.
فیلم های دیگری نیز در مورد برده داری و تجارت برده در آمریکا ساخته شده است که تعداد آنها زیاد نیست؛ ولی بعضی از آنها پیش از این نیز مطرح بوده اند.
فیلم های کمی در واقع در مورد بردگی در آمریکا ساخته شده اند که به خوبی ابعاد مختلف این پدیده مخوف را به تصویر بکشد؛ این فیلم توطئه ها را برای تحقیر عزت نفس بردگان برملا کند و مراسم و آیین های برده داری را به ما نشان دهد که در حافظه ملت از آن زمان برجا مانده است. فیلم مک کویین که جایزه بهترین فیلم را از آکادمی هنرهای سینمایی و تلویزیونی بریتانیا یا ˈبفتاˈ دریافت کرد و در میان نامزدهای اسکار نیز هست؛ همه تاریخ برده داری را به درستی به تصویر می کشد و می تواند اولین فیلم در ژانر مشخص برداری باشد.
ˈ چیوِتل اجیوفور/Chiwetel Ejioforˈ، بازیگر مستعد انگلیسی که نقش ˈسولومونˈ را ایفا می کند در مقطع مناسبی از عمر هنر بازیگری خود این فیلم را بازی کرده است. در اولین سکانس های فیلم سولومون را می بینیم که در محل زندگی خود شهر ˈساراگوتا/Saratogaˈ در ایالت نیویورک با همسر و فرزندش قدم می زند. وی در این سکانس با اعتماد به نفسی متواضعانه قدم بر می دارد؛ همین باعث می شود ربایش و بعد از آن بردگی او غیرمنطقی تر و غیرانسانی تر به نظر برسد.
سپس زمانی برای اولین بار او را در غل و زنجیر می بینیم که در اتاقی رنگ و رورفته اسیر شده و نور نامرئی ماه چهره او را روشن می کند؛ بیننده از این بابت متاسف می شود که گام های همان آزادمرد به اشتباه زنجیر شده است. زندانبان او فرا می رسد، او را تحقیر و سیاه زنگی صدا می کند و با چماقی چوبی به قدری می زند که چماق دو تکه می شود. یقینا ادبیات و خشونت تصویر شده در این فیلم مخاطب را شدیدا تحت تاثیر قرار می دهد؛ اما مک کوئین قصد ندارد فیلم خود را به خطابه ای علیه گناهان غرب در برابر آزادی تبدیل کند و مجبور هم نیست این کار را بکند. آنچه می بینیم به اندازه کافی گویاست؛ کل جنوب و شمال آمریکا درگیر جنون جمعی است.
سولومون با کشتی به نیواورلئان برده می شود و در آنجا ˈپائول گیامت/Paul Giamattiˈ تاجر برده شیطان صفت نام ˈپلتˈ را برایش برمی گزیند و به ˈفورد/Fordˈ مزرعه دار عصبی به عنوان بخشی از معامله ای بزرگ تر می فروشد که نقش او را بندیکت کمبربچ بازی می کند.
سپس سولومون را به عنوان برده فورد می بینیم که از شاخه های یک درخت سرو آویزان شده است؛ انگشتان پایش در گل و لای غوطه می خورد؛ گلویش با طنابی بسته شده و نفسش به سختی از دهان خارج می شود. دیگر برده ها در پشت او به کار خود می پردازند؛ اما مک کوئین اجازه نمی دهد مخاطب با آنها همراه شود، دوربین را روی سولومون ثابت می کند.
این نگاه ثابت و جسورانه حرکت مخصوص دوربین در فیلم های مک کوئین است که بینندگان دو فیلم قبلی او یعنی ˈگرسنگیˈ و ˈشرمساریˈ نیز دیده اند. کمی بعدتر وقتی سولومون در مزرعه دیگری تحت نظارت ˈاپس/Eppsˈ کار می کنند مک کوئین صحنه تک شات طولانی تری را تصویر می کشد که در آن ارباب دختر برده ای را به شلاق می کشد. او سپس شلاق را به دست سولومون می دهد و از او می خواهد در این شکنجه سهیم شود. این برای سولومون بسیار دشوار است اما باید به آن تن دهد. بازی هر سه هنرپیشه در این صحنه و حرکات ماهرانه دوربین به عنوان امضای خاص مک کوئین این حس را به خوبی به بیننده القا می کند.
به نوشته کولین، نکته مهم در مورد فیلم 12 سال بردگی این است که بیشتر آثار ساخته شده پیش از این در مورد برده داری به رغم به تصویر کشیدن حوادث آن دوران باعث می شود بیننده با این حس سینما را ترک کند که با وجود ظلم و ستم فراوان علیه برده ها در هر حال عدالتی هم هر چند جزئی وجود داشته است؛ مانند ˈجنگوی آزادشده/Django Unchainedˈ به کارگردانی ˈکوئنتین تارانتینو/Quentin Tarantinoˈ ساخته 2012 و آثار بی شمار دیگری، اما 12 سال بردگی تاریخ برده داری در آمریا را بی پرده و بر اساس پیش چشم مخاطب تصویر می کند.
فراهنگ**9157**1601**
انتهای پیام /*
11/12/1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 156]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها