محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830505157
داستان غم انگیز ۹ نامزد اسکار
واضح آرشیو وب فارسی:شبکه خبر: داستان غم انگیز ۹ نامزد اسکار
کسب شهرت و مجسمه افسانه‌ای اسکار نمی‌تواند تضمینی بر ادامه زندگی به شکلی کامل و بی‌نقص باشد، زیرا شماری از بازیگران سرشناس سینمای جهان حتی با داشتن این مجسمه طلایی و ثروت و شهرت دست به خودکشی زده‌اند. به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر به نقل از هالیوود ریپورتر، هشتاد و ششمین مراسم آکادمی اسکار یکشنبه شب در هالیوود برگزار می‌شود و برای بسیاری از نامزدهای دریافت جایزه بازیگری اسکار، این شب یکی از بزرگترین شب‌های زندگی آنان خواهد بود. بسیاری از این 20 نامزد به طور قطع در آینده به شهرت و ثروت بیشتری نیز دست می یابند، با این حال برخی از آنان نیز در آینده دچار سختی‌ها و ناامیدی های مختلفی خواهند شد و اندوه آن یک شبی از زندگی شان را می خورند که با قدرت و صلابت زیر نورافکن قرار داشتند و مورد احترام همه همکاران و بسیاری از مردم سراسر دنیا بودند.
به دلایل مختلف 9 نفر از افرادی که در سال های گذشته نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر اسکار شده بودند، بعدها دچار سختی های بسیار شده و دست به عملی بازگشت ناپذیر زده و به زندگی خود خاتمه دادند.
مرور سرنوشت این افراد نشان دهنده این است که شهرت در بسیاری از موارد همه آن چیزی نیست که انسان‌ها به آن نیاز دارند.
چستر موریس (1901-1970)
وی که بیشتر برای بازی در شخصیت بوستون بلکی در چندین فیلم کارآگاهی دهه 1940 شناخته می‌شود، نامزدی اسکارش را سال 1929 و در دومین مراسم اسکار برای بازی در فیلم «بهانه» به دست آورده بود. این بازیگر در سن 69 سالگی بر اثر مصرف زیاد داروی مسکن باربیتوریک درگذشت. هیچ یادداشت خودکشی از وی پیدا نشد، با این حال موضوع مشخص بود که او در حال مرگ بر اثر بیماری سرطان بوده و باور می‌رود که وی به همین دلیل آگاهانه به زندگی‌اش خاتمه داده است.
سوزان پیترز (1921-1952)
این بازیگر در اولین نقش آفرینی بزرگش در فیلمی در سال 1942 با عنوان «خرمن تصادفی» در سن 21 سالگی نامزد دریافت جایزه اسکار و به یکی از جوان ترین نامزدهای دریافت این جایزه در آن زمان تبدیل شد. در سال 1945، پیترز و همسرش در حال شکار اردک بودند که گلوله ای به طور اتفاقی از اسلحه شلیک شد و باعث فلج شدن او از کمر به پایین شد. این همسر و مادر 23 ساله بعد از آن به شدت افسرده و از همسرش جدا شد و در نهایت دست از غذا خوردن کشید. او به دلیل گرسنگی و از کار افتادن کلیه از دنیا رفت.
جورج سندرز (1906-1972)
سندرز برای نقش آفرینی اش در فیلم «همه چیز درباره حوا» در سال 1950برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل شد. سندرز در سال های واپسین عمرش دچار حمله مغزی شد که منجر به افسردگی او شد. یک شب، او وارد هتلی نزدیک بارسلونا شد و دو روز بعد جسد او کنار پنج بطری باربیتوریک خالی پیدا شد. او یادداشتی نیز به این مضمون از خود به جای گذاشته بود: دنیای عزیز، من دارم می روم چون خسته شدم. احساس می کنم به اندازه کافی زندگی کرده ام. من تو را با نگرانی هایت در این مکان آلوده ترک می کنم. موفق باشید. جورج سندرز.
مگی مک نامارا (1929-1978)
مک نامارا برای نقش آفرینی اش در نسخه سینمایی فیلم «ماه آبی است» سال 1953 نامزد دریافت جایزه اسکار شد. بعد از طلاق و یک فروپاشی روانی، مسیر حرفه ای کاری مک نامارا نیز شروع به نزول کرد. او برای آخرین بار در سال 1964 روی پرده های بزرگ ظاهر شد و بعد از آن از دید عموم محو شد. وی به علت مصرف بیش از حد مسکن و قرص های خواب در آپارتمانش و در حالیکه یک یادداشت خودکشی روی پیانویش گذاشته بود درگذشت.
چارلز بویر (1899-1978)
این بازیگر مشهور فرانسوی برای بازی در فیلم های «غلبه» (1937)، «الجزایر» (1938)، «شعله گاز» (1944) و «فنی» (1961) چهاربار نامزد دریافت جایزه اسکار شد. دو روز بعد از مرگ همسر بویر که 44 سال با یکدیگر زندگی کرده بودند و دو روز قبل از تولد 79 سالگی او، بویر به علت مصربالای داروی خواب آور خود را کشت.
گیگ یانگ (1913-1978)
یانگ 18 ساله برای بازی در فیلم های «بیا جام را پر کن» (1951)، «محبوب معلم» (1958) و «آن ها به اسب ها شلیک می کنند، مگر نه؟» (1969) سه بار نامزد دریافت جایزه اسکار شد که در سومین فیلم بالاخره موفق به دریافت این جایزه شد. کمتر از یک دهه بعد از بردن اسکار و تنها سه هفته بعد از ازدواج او با یک بازیگر 31 ساله آلمانی به نام کیم اشمیت، که همسر پنجمش بود، یانگ در آپارتمانشان در نیویورک به او و بعد به خودش شلیک کرد. هنوز هم مشخص نیست که دلیل این اتفاق چه بوده است یا این که چرا یانگ دارایی ها از جمله جایزه اسکارش را به مدیر برنامه هایش بخشید و برای دختر نوجوانش که از ارث محروم شده بود تنها 10 دلار باقی گذاشت.
ریچل رابرتس (1927-1980)
رابرتس برای نقش آفرینی اش در فیلم موج نوی بریتانیایی «این زندگی تفریحی» در سال 1963 نامزد دریافت جایزه اسکار شد. او که بعد از طلاق از رکس هریسون در سال 1971 قلبش شکسته بود، بسیار افسرده شد. وی که می خواست برای بار آخر تلاش کند او را به دست بیاورد، مقدار قابل توجهی داروی خواب آور مصرف کرد که سبب سقوط او از پنجره به حیاط خانه و مرگش شد. باغبانش جسد او را پیدا کرد.
الیزابت هارتمن (1943-1987)
هارتمن در نخستین نقش آفرینی اش در یک فیلم سینمایی در سال 1965 در فیلم «یک وصله آبی» نقش دختر سفید پوست نابینایی را بازی کرد که عاشق یک مرد سیاه پوست می شود. وی برای این فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار شد. او در آن زمان تنها 22 سال داشت و جوان‌ترین نامزد دریافت این جایزه بود. او بعدها در مصاحبه ای گفته بود که این موفقیت اولیه برایش خوب نبود و او آمادگی اش را نداشت. بعد از آن او درپی نقش های خوب دیگری گشت، اما بیشتر از او می خواستند نقش شخصیت های معلول را بازی کند. او در نهایت دچار افسردگی و پارانویا شد و از بازیگری دست کشید. در پنجمین سالگرد دور شدن او از هالیوود، هارتمن خودش را از پنجره آپارتمانش در طبقه پنجم به بیرون پرت کرد.
ریچارد فارنزورت (1920-2000)
فارنزورت که کارش را به عنوان بدل آغاز کرد، در فیلم «برباد رفته» نیز حضور یافت. با این وجود او برای نقش آفرینی اش در فیلم «اسب سوار» در سال 1978 و «داستان رو راست» در سال 1999 به عنوان یک بازیگر حرفه ای مورد احترام قرار گرفت و نامزد دریافت جایزه اسکار شد. یک ماه بعد از تولد 80 سالگی اش و شش ماه بعد از حضور او در مراسم اسکار برای بار دوم، فارنزورت که سال ها پیش فهمیده بود، سرطانی مرگبار دارد که سبب فلج جزئی و درد بسیار برای او شده بود، تصمیم گرفت خودش دست به کار شود و به خودش شلیک کرد.
شنبه ۱۰ اسفند ۱۳۹۲ - ۲۰:۱۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شبکه خبر]
[مشاهده در: www.irinn.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها