واضح آرشیو وب فارسی:فارس: در نشست نقد و بررسی آثار ایرج اسکندری و کاظم چلیپا عنوان شد
حسینیراد: عامه فهمی و روایتگری دو ویژگی آثار هنرمندان انقلابی است
حسینیراد هنرمند نقاش و پژوهشگر در نشست نقد و بررسی آثار ایرج اسکندری و کاظم چلیپا، یکی از ویژگیهای هنر انقلاب را عامه فهمی و روایتگری دانست و گفت: هنرمندان انقلابی از دل انقلاب جوشیدند و آثارشان عامهفهم بود.

به گزارش خبرنگار هنرهای تجسمی فارس، نشست نقد و بررسی آثار کاظم چلیپا و ایرج اسکندری با حضور 6 پژوهشگر و صاحب نظر در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد. در بخش اول این نشست، ناهید عبدی با موضوع «اهمیت برپایی این گونه نمایشگاه ها به عنوان سند فرهنگی» ، اسماعیل پناهی دانش آموخته دکتری فلسفه هنر از دانشگاه علامه با عنوان «هویت» و امیر نصری دانشآموخته فلسفه هنر و استادیار گروه فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی با عنوان «بازنمایی شهید» سخنرانی کردند. ناهید عبدی در آغاز این مراسم با اشاره به نمایشگاه «سیری در هنر معاصر ایران» به عنوان منبعی برای پژوهشگران هنری گفت: این نمایشگاه به عنوان منبع مهمی برای پژوهشگران هنر قابلیت مستندنگاری دارد. او به لزوم مستندگاری هنر در کشورمان گفت: اگر ما خودمان تاریخ هنر عصر خود را مستندنگاری نکنیم، در آینده دیگرانی که هیچ درک درستی از آن ندارند دست به این کار خواهند زد. عبدی، نشانهشناسی در هنر را راهی برای بررسی جهان اندیشه یک هنرمند و دریافت رموز آثارش دانست و گفت: در علم نشانهشناسی در واقع با نوع ترکیب موضوع و مضمون و معناهای ثانویه آن ارتباط برقرار میکنیم. او در ادامه با نمایش دادن تعدادی از آثار چلیپا و اسکندری به بررسی نشانهشناسی در آثار این دو هنرمند پرداخت و گفت: برای نشانهشناسی آثار یک هنرمند لزوم توجه به مناسبات سیاسی و اجتماعی دوره زندگی هنرمند اهمیت ویژهای دارد. در ادامه این نشست، اسماعیل پناهی پژوهشگر و عضو گروه نقد پژوهشکده هنر درباره جست وجوی هویت ایرانی در آثار چلیپا و اسکندری به طرح سؤالاتی پرداخت و گفت: آیا یک منتقد هنری امروز، می تواند به درک درستی از آثار آن ها برسد؟ او هنر انقلاب را بخشی از جریان هنر معاصر ایران دانست و با طرح این پرسش که آیا هنر انقلاب توانسته تداوم یابد یا خیر و ویژگی آن چیست گفت: مهم ترین موضوعی که در نقد آثار این دو هنرمند وجود دارد این است که آیا می توان بدون درک تاریخی آثار این دو هنرمند را بررسی کرد و آیا آثارشان در جست و جوی هویت است؟ پناهی مطالعه تاریخ اجتماعی و سیاسی گذشته را برای درک آثار این دو هنرمند لازم دانست و گفت: جریان هنر انقلاب نوعی اعتراض به وضع اجتماعی و سیاسی آن دوره و همچنین جریان مدرنیسم در هنر بودهاند و معتقدم که هنرمندان انقلاب مسیر هنر پیشرفت هنر غرب را در آثارشان نقد میکنند و برخی امروز به منتقدان اصلی هنر انقلاب و هنر خود در دوران گذشته شده اند. علی نصری استادیار رشته فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی نیز در این نشست با نمایش آثار این دو هنرمند به نقد و بررسی تصویر بدن در آثار آنها پرداخت و گفت: یکی از ویژگی های بدنی که در آثار نقاشان انقلاب به تصویر کشیده شده است نابدنی است و مخاطب با بدنی پوشیده مواجه است. بدنی کفن پوشیده یا بدون سر که اجزاء بدنها تصویر نشده و می توانند متعلق به هر کسی باشند و در واقع این بدن ها تشخص ندارند. او به تقابل در آثار هنرمندان انقلابی اشاره کرد و گفت: هنرمندان انقلاب در آثارشان از تقابل استفاده می کردند. مثلا رنگ سرخ شهادت را در کنار سفیدی رستگاری و دیگر نمادهای مذهبی به کار میبردند. در بخش دوم این مراسم، میز گردی با حضور فرزان سجودی دانشیار گروه نمایش دانشگاه هنر تهران، علی عباسی دانشیار گروه زبان و ادبیات فرانسه دانشکده ادبیات و علوم انسانی در دانشگاه شهید بهشتی و عبدالمجید حسینی راد دانشیار دانشکده هنرهای تجسمی پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران با موضوع «نمایشگاه از منظر زیبایی شناسی و نشانه شناسی» برگزار شد. فرزان سجودی در آغاز این نشست با تأکید بر اهمیت مسائل سیاسی و اجتماعی در نشانه شناسی هنر گفت: در بررسی آثار از منظر اجتماعی در واقع شاهد حرکت از ساختارهای روایتی به سمت ساختارهای مفهومی هستیم. وی با اشاره به روایت تاریخ در آثار این دو هنرمند گفت: در آثار این دو هنرمند شاهد روایتگری جنگ هستیم اما به مرور این دو هنرمند در آثارشان به ساختارهای مفهومی می رسند. وی همچنین اجرای نقاشی دیواری از سوی ایرج اسکندری را به نوعی کنش هنرمند همسو با اتفاقات دوران جنگ دانست و گفت: در آثار این هنرمندان شاهد نوعی نورپردازی از بالا به پایین هستیم که اشاره مستقیمی به میل به رستگاری است. وی ادامه داد: آثار اسکندری به مرور از واقیعت گرایی فاصله می گیرد و به سمت انتزاع میرود،نقاشی که در آثارش آرمان هایش را به تصویر می کشید به مرور به سمت درون گرایی فرهنگی سوق پیدا می کند. همچنین در نقاشی های دوره های نخست اسکندری، انسان حضور جدی دارد، اما به مرور انسان در آثار او حذف می شود. مجید حسینی راد سخنران بعدی، در ادامه این نشست با بیان این که هنرمند انقلاب آن گونه که باید تاکنون شناخته نشده است گفت: نقاشان ایرانی چون پیشینه تصویری از جنگ و انقلاب نداشتند،حلقه اتکاء خود را روی نقاش های رئالیست سوسیالیستی گذاشتند که آثار این دوره با جهت گیری سیاسی همراه بود و از سویی با نقاشی سنتی ایرانی و از سوی دیگر با هنر روز دنیا فاصله داشت. وی افزود: در آن دوران ساختاری وجود نداشت که نقاشان انقلاب بخواهند از آن در آثارشان بهره بگیرند، بیشتر نقاشی های دوره انقلاب و جنگ نیز از جنبه های عامیانه برخوردار بود و برای عامه مردم این آثار قابل فهم بود چرا که هنرمندان انقلاب از دل انقلاب جوشیده بودند و تجربه تجسمی غنی نداشتند. حسینیراد یکی از ویژگیهای هنر انقلاب را عامه فهم بودن و عنصر روایت گری دانست و گفت: هر چه قدر که هنر انقلاب از ابداعات اولیه فاصله می گیرد، پخته تر شده و جنبه های نمادین و مفهومی آن بیشتر می شود. علی عباسی نیز در پایان این نشست به جنبه روایتگری در آثار این دو هنرمند اشاره داشت و افزود: برخی از آثار این دو هنرمند در بیزمانی گیر افتاده و گاه به واقعه عاشورا اشاره دارد اما بیشتر آثار این دو هنرمند ریشه در فرهنگ و ملیت ایرانی دارد. انتهای پیام/
92/12/09 - 12:11
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 162]