محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803314880
جايزه به «رستاخيز» در پايان دوران تعارف در سينما
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: جايزه به «رستاخيز» در پايان دوران تعارف در سينما
شايد براي بيان اين حرف‌ها قدري دير شده باشد اما حرف‌هايي است كه بالاخره بايد زده شود.
نمي‌شود به بهانه دير شدن، سكوت كرد. امسال، سال بسياري از بزرگان سينما نبود. اين براي چندمين سال بود كه به اذهان اين تداعي مي‌شد كه دوران آنان به پايان رسيده است. از نقد متروپل به خاطر سال‌هاي گذشته كيميايي گذر شد. اشباح و 50 قدم آخر با كف و سوت اعتراضي برخي از تماشاچيان مواجه شد. چيزي كه پوراحمد در نشست رسانه‌اي خود زبان به گله از آن گشود. فرهادي هم اين مدل اعتراض را پسنديده ندانست. نشست رسانه‌اي دو فيلم ديگر هم برگزار نشد و كيميايي و مهرجويي به ميان منتقدان و خبرنگاران نيامدند. هنوز بحث‌ها در ميان هنرمندان و منتقدان سينمايي كه اشكالات جدي در فرم و محتوا متوجه آخرين ساخته درويش كرده بودند، وجود داشت كه با حمايت عجيب وزير ارشاد از اين فيلم، يك ابهام و شوك عجيب وارد ميدان شد. هنوز ماه‌ها به آماده شدن نسخه نهايي فيلم «رستاخيز» باقي‌مانده بود كه خبر نمايش چهره‌هاي برخي از اهل‌بيت حضرت حسين(ع) در اين فيلم با واكنش جدي و البته منفي علما و مراجع عظام تقليد مواجه شد. هنوز چند روز از نمايش نسخه نهايي فيلم «رستاخيز» در سي‌ودومين جشنواره فيلم فجر نگذشته بود كه باز هم نمايش چهره حضرت عباس(ع)، حضرت علي‌اكبر(ع) و چند تن ديگر از به شهادت رسيدگان خاندان بني‌هاشم آن هم با عدم رعايت جزئيات اسنادي، مورد انتقاد جدي چند تن از مراجع عظام تقليد قرار گرفت. رستاخيز كه روي پرده رفت، قرائتش از واقعه عاشورا كه با گوشت و پوست شيعيان پيوند خورده بود، متفاوت و عجيب جلوه مي‌كرد. كسي براي ديدن چهره حضرت عباس(ع) يا چند نفر ديگر به سينما نيامده بود. خيلي‌ها با هدف مرور خاطرات خوب از «مختارنامه»، «معصوميت از دست رفته»، «روز واقعه» و. . . به سينما آمده بودند. نظر جميع آنها بعد از تماشاي آخرين ساخته احمدرضا درويش اين بود: «درويش سينماي تاريخي، درويشي كه مي‌شناسيم نيست». نقدها خيلي جدي‌تر از قائل شدن به توجيه «تفاوت مديوم سينما و تلويزيون» بود. توجيهي كه بعد از نشست خبري فيلم «رستاخيز» در دهان‌ها مي‌چرخيد. اما گويا درويش در سينماي تاريخي چيز زيادي براي عرضه نداشت. فيلمي كه كارگردانان بزرگ هم به آن خرده‌هاي جدي مي‌گرفتند، برنده بيشترين سيمرغ‌هاي جشنواره سي‌ودوم فيلم فجر شد. اهميت دو جايزه اصلي در جشنواره فجر از همين اعلام جوايز دو بخش كارگرداني و بهترين فيلم در دقيقه‌هاي پاياني اختتاميه قابل برداشت است. وقتي نام رستاخيز براي دريافت سيمرغ بهترين كارگرداني مطرح شد، بسياري از منتقدان با خود گفتند كه حتماً قصد داوران از مطرح كردن نام درويش، مسائلي ديگر و احترام به پيشكسوتان سينما بود. اينها را فارغ از اشكال به ديگر جوايز آن فيلم عنوان مي‌كردند. كار كه به اعلام دو برگزيده در بخش بهترين فيلم رسيد، باز هم اين گمانه در ذهن برجسته شد كه هيئت داوران با دو كارگردان بزرگ سينما «رودربايستي» دارد. «آذر، شهدخت، پرويز و ديگران» فيلمي خوش‌ساخت با محتوايي قابل توجه بود. اما وقتي «رستاخيز» براي بار چندم و اين بار با برند بهترين فيلم معرفي شد، درك آن بسيار سخت بود. اين اوج نگاه تعارف‌بردار با نام‌هاي بزرگ سينماي ايران در جشنواره امسال بود، با غفلت از اينكه دوران صرف نام‌هاي بزرگ گذشته است. سالن برج ميلاد در روزهاي برگزاري جشنواره صريح‌ترين و عيني‌ترين تصوير از امروز سينماي ايران بود؛ سينمايي كه دوران تعارف‌هايش گذشته است. منتقدان بي‌‌رحمي كه ديگر تيتراژ فيلم‌ها را نگاه نمي‌كنند. اما ظاهراً هيئت داوران هنوز به تيتراژ فيلم‌ها جايزه مي‌داد. ملاك هيئت داوران براي انتخاب «رستاخيز» و خط خوردن چند فيلم خوب ديگر چه بود؟ راز كار درويش چه بود كه از سويي نقد جدي در محتوا و فرم را با خود به يدك مي‌كشيد و از سوي ديگر با انبوه سيمرغ‌هاي جشنواره سي‌ودوم مواجه شد؟ سيمرغ‌هايي كه بسياري از هنرمندان، سينماگران و رسانه‌ها پايان خوبي براي يك جشنواره خوب قلمداد نكردند. اين براي چندمين بار بود كه رضاداد، هزينه يك داوري را مي‌داد. چندي قبل هم، او با اعتراض برخي از منتقدان، رسانه‌ها و اهالي سينما مواجه شده بود. اعتراضي كه نشأت گرفته از عدم راه‌يابي ابتدايي «شيار143» به بخش مسابقه جشنواره فجر بود. داوري‌اي كه ظاهراً رضاداد در آن هيچ تقصيري نداشت. هزينه‌هاي داوري براي رضاداد خود بخش ديگري از ماجراي جالب جشنواره سي‌ودوم فجر شده بود. با همه نقص‌هاي هنري، فرمي، سندي و محتوايي متعدد، موضوع نمايش چهره حضرت عباس(ع) كجاي كش‌مكش‌هاي «رستاخيز» درويش قرار بگيرد، بهتر است؟ آيا وجود تعلقات فردي و سينمايي خاص، قضاوت درستي در توجيه اهداي سيمرغ‌هاي جشنواره سي‌ودوم به «رستاخيز» است؟ آيا اين قضاوت درست است كه «سيمرغ»هاي درويش نتيجه يك تعارف دولتي بود؟
نویسنده : مهدي قادري
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: 02 اسفند 1392 - 21:47
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 55]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها