محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843154298
سخنی با مصباح یزدی
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۲۶ بهمن ۱۳۹۲ - ۱۵:۳۹
«دنبال راحتی خیالی نروید. این رفاهی که به شما وعده می‌دهند دروغ است و به آن نخواهید رسید. اگر هم برسید به چه قیمتی؟ عزت مردم را می‌فروشید، خون‌های هزاران شهید را که در طول این سه دهه ریخته شده به باد می‌دهید تا این که چند روزی چند دلاری را که از پول‌های خودتان است به شما بازگردانند. زهی خیال باطل!...» به گزارش ایسنا، عصر ایران در ادامه نوشت: این عبارات، تازه‌ترین سخنان آیت‌الله محمدتقی مصباح‌یزدی است که ظاهرا در واکنش به سخنان سه شنبه گذشته رییس جمهور روحانی در دانشگاه شهید بهشتی و این گفته ایشان ابراز شده که «منتقدان کم سواد توافق ژنو حرف می‌زنند اما دانشگاهیان سکوت کرده‌اند یا به طور خصوصی برای من نامه می‌نویسند. روحیه سقراط‌وار داشته باشید.» آقای مصباح در این سخنرانی اشارات دیگری نیز دارند که نشان می‌دهد روی سخن ایشان با دولت روحانی است و از جمله این عبارات: -« پیامبر خدا گفت: کم فروشی نکنید. در پاسخ گفتند این فضولی‌ها به شما نیامده شما برو نمازت را بخوان. چه کار به این کارها داری؟ امروز به روحانیت می‌گویند تو که تخصص نداری در مسایل اقتصادی و سیاسی چرا حرف می‌زنی؟ برو دنبال درس حوزه.» -«یک روز، جهاد نظامی است روز دیگر جهاد اقتصادی. هر روز یک شکل از فتنه و بلا پیش می‌آید. آنها که دل‌شان قساوت ندارد، توبه می‌کنند و به نصیحت انبیا گوش می‌دهند اما آنها که قسی القلب هستند می‌گویند شما را چه به این کارها؟ شما را چه به اقتصاد و سیاست؟ بی‌سوادها!» اگر چه می‌توان درباره این عبارات بسیار گفت و نوشت اما چند نکته کفایت می‌کند: 1- سیاست خارجی نظام تنها حول یک محور «عزت» نمی‌گردد که به بهانه مذاکره و توافق از «فروش» آن سخن به میان بیاید. راهبرد نظام در سیاست خارجی محورهای سه گانه «عزت، مصلحت و حکمت» است و پس از انتخاب روحانی راهکار «نرمش قهرمانانه» نیز در کنار آن راهبرد قرار گرفته است. به فرض که نظام در آینده در میزان نرمش و انعطاف خود تجدید نظر کند، آن سه (عزت،مصلحت و حکمت) اما تغییر پذیر نیستند. ضمن این که اگر این تلاش برای بازپس گرفتن پول خودمان باشد چرا نکوهیدنی است؟ مگر ما شیعه بانویی نیستیم که بی آن که نگران اتهام مطالبه حقوق مادی خود شود از «حق فدک» دفاع کرد؟ 2- در نگاه آقای مصباح، تحریم‌های بی‌رحمانه اقتصادی باید تحمل می‌شد چون «بلا»ست و رفع آنها ارزش ندارد چون «برای شکم انقلاب نکردیم» و «چند دلار را می‌خواهند در قبال خون شهیدان بدهند.» اما آیا در قبال «بلا» هم نباید تدبیری اندیشید و باید ذره ذره آب شد؟ پیامبر گرامی اسلام می‌گوید: «من از فقر امت خود بیمناک نیستم نگران بی‌تدبیری درمیان امت‌ام هستم» و آنچه را که اکنون رواج دارد شاید بتوان «جهاد تدبیر» خواند. چرا که "دولت مورد حمایت و تبلیغ ایشان" بی‌تدبیری را به جایی رسانده بود که به بهانه دور زدن تحریم‌ها در اقدامی که در تمام تاریخ ایران بی‌سابقه بوده بخشی از بودجه مملکت را به حساب یک شخص ریختند که معلوم نیست کیست و از کجا آمده و اگر قرار بر انتخاب یکی از بخش خصوصی برای فریفتن تحریم‌کنندگان بوده چرا او و با کدام معیار انتخاب شده بود؟ اگر جهاد اقتصادی بود چرا کثیری از مردم در رنج و ملال و بی‌دارویی به سر برند و قلیلی با تحریم، کاسبی و تجارت کنند و روز به روز فربه‌تر شوند؟! آیا این همان «عدل و انصاف » است که «اگر رعایت نشود هر کس به دیگری نگاه می‌کند و جنس خود را گران می‌کند و گرانی و تورم ایجاد می‌کند و دودش به چشم مردم ضعیف می‌رود مخصوصا کسانی که حقوق ثابت دارند»؟ و راهکار ایشان توصیه به رعایت «عدل و انصاف» است. هجوم برای دریافت سبد کالایی رایگان در روزهای نخست اتفاقا نشان داد آن همه ادعای عدالت محوری چه به بار آورد و بر سر سرمایه اعتماد چه آمده است. پس کار از توصیه‌هایی از این دست گذشته است. 3- از لحن و واژگان آیت الله مصباح یزدی پیداست که از نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ناراضی است. نه تنها از نتیجه انتخابات که از روند و اتفاقات قبل از آن و هنگامی که این شایعه در گرفت که صلاحیت نامزد مورد حمایت ایشان- دکتر کامران باقری لنکرانی- تایید نشده و انصراف داد و در پی آن آیت‌الله و جبهه پایداری از آقای سعید جلیلی حمایت کردند. اما تشکیل جبهه پایداری و ورود به یک مسابقه عرفی به منزله قبول ساز وکارهای سیاست‌ورزی مدرن است و از آن پس باید نقش اپوزسیون قانونی را ایفا کنند نه این که مدعی انحصاری انقلاب و نظام و عزت کشور شوند. آیا سخنان ایشان به این معنی است که تنها نامزدهای مورد حمایت ایشان، عزت مدارند و دیگران عزت فروش؟ به این بهانه سه یادآوری مناسبت دارد: - نخست این که جناب مصباح چنان به نمایندگی از «روحانیت» سخن می‌گویند که انگار تنها خودشان «روحانی»اند و رییس جمهور غیر روحانی است. حال آن که به تعبیر آقای حداد عادل در مناظره‌های انتخاباتی تلویزیونی، حسن روحانی هم در اسم «روحانی» است هم در رسم و همچنان عضو جامعه روحانیت مبارز و مورد حمایت مجمع روحانیون مبارز و عضو مجلس خبرگان رهبری است که شرط اول آن اجتهاد است و عملا همه روحانی‌اند. آیا حسن روحانی و هاشمی رفسنجانی و سید محمد خاتمی و اعضای میانه روی جامعه روحانیت و اعضای مجمع روحانیون و یادگار امام و آیت الله واعظ طبسی و مراجعِ خرسند از انتخاب رییس جمهور اعتدال گرا، روحانی نیستند و تنها رهبر معنوی و اعضای جبهه پایداری چنین اند؟ پس یادآوری نخست این است که حسن روحانی هم روحانی است. هم در اسم هم در رسم. - یادآوری دوم این است که آقای مصباح برای معرفی کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری از یک پزشک جوان، با سابقه چهار سال وزارت در دولت احمدی نژاد حمایت کردند و درباره او گفتند: «من در پیشگاه الهی شهادت می دهم در بین کسانی که در یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری نامزد شده اند جناب آقای دکتر لنکرانی اصلح هستند و امیدوارم که این شهادت، برگ زرینی در نامه 80 ساله من باشد. من به برخی از افرادی که نامزد شده‌اند ارادت دارم و آنها نور چشم من محسوب می‌شوند. اما برای این کار مناسب نیستند. آقایان روی فردی توافق کرده‌اند که بنده از هفت سال پیش او را در نظر گرفته بودم ولی به کسی نگفته بودم. بینی و بین الله شهادت می‌دهم که روی زمین و زیر این آسمان کسی اصلح از آقای لنکرانی نمی‌شناسم.» با این نگاه طبیعی است که حتی اگر سعید جلیلی هم – که نور چشم ایشان بود - رییس جمهور می شد باز «برای این کار مناسب نبود.» - مردم اما چه باید می کردند؟ صالح ترین در روی زمین و آسمان که انصراف داد یا وادار یا توصیه به انصراف شد، دیگران هم که «برای این کار مناسب نبودند.» هر چند که ایشان آقای سعید جلیلی را به جای کامران خان باقری لنکرانی معرفی کردند و مردم او را برنگزیدند و اتفاقا انتخابات دو قطبی و تبدیل به همه پرسی شد. اگر قرار است هزینه یک تصمیم را مردم بپردازند انتخاب هم باید با خودشان باشد. این فرصت یگانه ای بود که در یکی از بزنگاه های تاریخی با مهارت تمام و اعتماد شخص رهبری نظام به مردم در اختیار همه قرار گرفت و مردم امکان اظهار نظر درباره شیوه حل و فصل پرونده هسته ای را یافتند و نتیجه همانا اعتماد به شیوه حسن روحانی بود. با توجه به ائتلاف قبلی محمد باقر قالیباف با دکتر ولایتی حتی می توان آرای این دو را نیز به منزله انتخاب روش کنونی دانست . به عبارت دیگر دست کم 28 میلیون ایرانی واجد شرایط رای دادن شیوه کنونی را برگزیدند و چون هزینه هر رویکردی را خود مردم می‌پردازند طبعا و اخلاقا و شرعا نمی توان گفت تصمیم از ما، اما هزینه های این تصمیم با شما. - یادآوری سوم: نقل خاطره مشهور آقای مصباح درباره آقای احمدی نژاد نیز خالی از لطف نیست: «دیشب یکی از دوستان حاضر در جلسه ای نقل کرد قبل از برگزاری مرحله اول انتخابات (درسال 84) به محضر یکی از علمای اهواز رسیدم. ایشان گفت: نگران نباشید. احمدی نژاد رییس جمهور می شود. ایشان گفته بود که شخصی شب بیست و سوم ماه رمضان در حال احیا پیش از نیمه شب به خواب می رود. در خواب به او ندا می شود که بلند شو برای احمدی نژاد دعا کن. وجود مقدس ولی عصر (عج) دارند برای احمدی نژاد دعا می کنند. می گوید من حتی اسم احمدی نژاد را نشنیده بودم و اصلا او را نمی شناختم. خود ایشان نیز در تاریخ 10 دی 83 قاطعانه گفته بود من رییس جمهور خواهم شد. کسانی با او شوخی می کردند که این چه حرفی است می زنی؟ چه کسی به تو رای می دهد؟ چه کسی تو را می شناسد؟ گفته است این قول یادتان باشد امروز 10 دی 83 است. من رییس جمهور خواهم شد. حالا خواب دیده یا کسی به او گفته است من نمی دانم.»- (گفتمان مصباح - رضا صنعتی – مرکز اسناد انقلاب اسلامی- صفحه 883) - نویسنده این سطور اطلاق صفت «کم سواد» را به هیچ منتقدی نمی‌پسندد اما چرا آن زمان که به دکتر سریع القلم مشاور دانشگاهی و مودب رییس جمهور گفتند «کم سواد» اعتراض نکردند؟ ضمن این که مخاطب روحانی نیز دانشگاهیان بودند و از سکوت آنان انتقاد می کرد و همه منتقدان را کم سواد نخواند اما آیا واقعا آن نماینده که پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای یا «ان.پی.تی» را به صورت مکتوب و در یک طرح رسمی که در زمره اسناد مجلس محسوب است دو بار به صورت « ام.پی .تی» می نویسد -که نشان می دهد اطلاعات او در این مقوله در حد صفر است - دست کم در این زمینه خاص «کم سواد» نیست و حداقل این توصیف درباره او و -البته درباره اطلاعات هسته ای - او نمی برازد؟ معلوم است که چهره ای با سابقه و صبغه آقای مصباح طبعا باید از حق اظهار نظر در امور مختلف و از جمله برنامه اقدام مشترک یا همان توافق ژنو برخوردار باشند اما : - اولا: دیگران نیز این حق را داشته باشند. نمی توان روزنامه خودشان به سریع القلم بگوید کم سواد و هنگامی که این اتهام به برخی دوستان شان متوجه شود «داد و فریاد برآرند که مسلمانی نیست». - ثانیا: نمی توان از واریز پول نفت به حساب یک نفر دفاع کرد یا در قبال این انحراف آشکار اقتصادی و مدیریتی سکوت اختیارکرد و از مردم گرفتار شده در رنج های معیشتی بخواهیم تحمل کنند. معلوم است جایی که پای آیین و خاک و وطن و ناموس درمیان باشد محاسبه سود و زیان نباید به میان آید و تا پای جان باید ایستاد اما قانع سازی 6 کشور و در اصطلاح غربی ها جامعه جهانی) در این زمره نیست. ضمن این که مقوله ای تا این اندازه از اهمیت بدون نظر رهبری قابلیت پی گیری و اجرا نمی یابد. تدبیر نظام در رویکرد 92 این است به خود و به رقیب فرصت دیگری دهد. اگر نتیجه داد «فبها المراد» و اگر نداد در این صورت هم اتمام حجت شده و افسوس بر جای نمی ماند که راه های نرفته را نپیمودیم. آیا همین که نفسی تازه کرده ایم اشکالی دارد؟ این کجا عزت فروشی است؟ این که پول خودمان را پس بگیریم و به کارخانه ها تزریق کنیم تا کارگران در معرض بیکاری قرار نگیرند و شرمنده خانواده هایشان نشوند، عزت مدارانه نیست؟ در همان قم ، آقای مصباح آیا با انبوه تقاضای توصیه به استخدام یا ابراز رنج بیکاری رو به رو نیستند؟ پول نفت ما به خزانه واریز شود عزت مدارانه است یا بابک زنجانی واسطه آن شود؟ اگر سوابق ابراز ارادت آقای مصباح به رهبری نبود این سوء تفاهم پدید می آمد که نکند ایشان راهبرد کلی را زیر سوال می برند؟ حال آن که هم خط قرمز مشخص شده و هم میدان مانور و هنر ظریفِ ظریف و همکاران او استفاده حداکثری از این میدان و نگاه واقعی به مقوله سیاست خارجی است. گیریم که چند سال در هدفی تاخیر افتد. اگر دانش آن موجود باشد- که هست - هر گاه اراده شود قابل از سر گیری است. در سطح منطقه و اقتدار منطقه ای نیز خوب است ایشان بگویند آیا همان راه سابق را باید ادامه می دادیم و منطقه را به رقیب – عربستان سعودی - می سپردیم یا از ابزار های موجود برای تقویت دولت شیعی عراق و جذب افغانستان بهره بریم؟ - ثالثا حکومت مسوول معاش مردم نیز هست. جناب مصباح بهتر می دانند که اگر معاش تامین نشود چه بسا باور به معاد نیز تهدید شود. آری انقلاب برای یک مشت دلار نبود. اما آیا بهتر نیست موسسات غیر اقتصادی برخوردار از بودجه های دولتی که هزینه های آنها از محل همین دلارها تامین می شود - و از جمله موسسه متبوع ایشان- به صورت داوطلبانه از دریافت این بودجه - یا همان یک مشت دلار بی ارزش- انصراف دهند تا وجه آن به تامین سبد کالایی رایگان اختصاص یابد؟ محاسبه این که با 11 میلیارد و 500 میلیون تومان بودجه ای که برای موسسه ایشان در نظر گرفته شده، چند سبد تامین می شود کار دشواری نیست... چه اشکال دارد که در این جهاد ، ایشان هم از این بودجه به نفع مردمی که انقلاب کردند بگذرند؟ بعد از تحریر: سرود اول جمهوری اسلامی که به خاطر طولانی تر بودن از حد رایج تغییر یافت با این بیت شروع می شد: «شد جمهوری اسلامی به پا - که هم دین دهد هم دنیا به ما» بر این اساس نباید جای خرده گیری باشد که چرا رییس جمهور منتخب مردم هم در اندیشه دین مردم است – که موریانه ریا و دروغ و بحران ایمان به جان آن افتاده بود- و هم به فکر دنیا و قضیه هم محدود به چند دلار نیست و 100 میلیارد دلار است که بلوکه شده. این حکایت البته ادامه دارد... . انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها