تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804303190
مشکلات عکاسان تئاتر در ایران چیست؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۲۳ بهمن ۱۳۹۲ - ۰۰:۵۰
یک عکاس تئاتر از جایگاه عکاسی تئاتر در ایران، مشکلات عکاسان تئاتر و اهمیت برگزاری نمایشگاه‌های بین‌المللی مجازی گفت. علی حدادی اصل در گفت‌وگو با خبرنگار بخش تجسمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره جایگاه عکاسی تئاتر در ایران اظهار کرد: عکاسی از تئاتر اگرچه ساده به نظر می‌رسد، اما پیچیدگی‌های خاص خود را دارد. این شاخه از عکاسی از ابتدای دهه 80 در ایران پیشرفت زیادی داشته است. عکاسی تئاتر ایران نیاز به رسیدگی مسؤولان دارد. ما عکاسان خوبی داریم که هنوز از ظرفیت‌های آنان استفاده نشده و نیاز به حمایت و توجه دارند. او افزود: یک عکاس تئاتر باید طوری عکس بگیرد که تماشاگری که تئاتر را دیده با دیدن عکس‌ها شگفت‌زده شود. عکاس باید فضاهایی را برای عکاسی انتخاب کند که از دید تماشاگر دور مانده باشد. در واقع رسالت عکاسی تئاتر القای فضایی جدید به مخاطب است. چون خودم ادبیات نمایشی خوانده‌ام با فضای نمایش و شکل‌گیری اتفاقات دراماتیک در تئاتر آشنا هستم و می‌دانم که یک عکاس تئاتر باید با این موارد آشنا باشد تا بتواند بهترین عکس را در بهترین زمان بگیرد. این عکاس به تفاوت کار هنرمندان ایرانی با عکاسان دیگر اشاره کرد و گفت: آتیلا پسیانی در صحبتی که با انجمن عکاسان تئاتر داشت گفته بود وقتی یک تئاتر را در ژاپن اجرا می‌کردیم، بهترین عکاس تئاتر ژاپن را آوردند که از نمایش عکاسی کند. وقتی بعدها عکس‌های او را از نمایش دیدیم، متوجه شدیم که آماتورترین عکاسان ایران از او بهتر عکاسی می‌کنند. حتی عکس‌هایی که از نمایش‌های ارمنستان و جاهای دیگر دیده‌ایم تنها ثبت لحظه بوده و از نگاه آرتیستیک خالی است. در صورتی که در برخی از نمایش‌ها، مثلا حرکت دست‌ها اهمیت زیادی دارد و باید بتوان به درستی آن را در عکس منعکس کرد. مشکلات عکاسان تئاتر در ایران چیست؟
عکس/تئاتر بیچاره مکبث
حدادی اصل در بخش دیگری از سخنانش درباره مشکلات عکاسان تئاتر در ایران اظهار کرد: یکی از مشکلاتی که چهار سال است انجمن عکاسان تئاتر با آن دست به گریبان است موضوع قراردادهاست. بعضی از کارگردانان هنوز به این نتیجه نرسیده‌اند که باید برای عکاسی از نمایش‌شان از عکاسان حرفه‌ای استفاده کنند. آنها از آشنایان خودشان کسی را انتخاب می‌کنند که با یک دوربین معمولی، عکاسی می‌کند و چیزی از عکاسی تئاتر نمی‌داند. او ادامه داد: متاسفانه به دلیل نبود نگاه حرفه‌ای، با عکاس مثل سایر عوامل نمایش رفتار نمی‌شود. البته در چند سال اخیر با تعاملاتی که بین انجمن عکاسان تئاتر و کارگردانان بوده، برخی از آنها به خوبی با عکاسان ارتباط برقرار کرده‌اند و در کارهایشان از هنر آنها استفاده می‌کنند. این عکاس خاطر نشان کرد: عکاسی تئاتر هم مثل خود تئاتر ایران که از هیچ به همه جا می‌رسد و در اکثر جشنواره‌ها جایزه می گیرد، نیاز به حمایت دارد. اهمیت نمایشگاه‌های مجازی در معرفی هنر ایران
عکس/تئاتر بیچاره مکبث
حدادی اصل در ادامه گفت: خرداد ماه امسال بود که نمایشگاهی را از پنج سال عکاسی‌ام از تئاتر، در سایت شخصی‌ام گذاشتم. البته این اتفاق با واکنش‌هایی همراه بود و موافقان و مخالفانی داشت، اما بحث کمک به اقتصاد هنر باعث شد روی این موضوع فکر کرد که در فضای مجازی هم می‌توان نمایشگاه عکس برپا کرد و مخاطبان را به دیدن عکس‌ها فراخواند. او افزود: ماجرای استقبال مخاطبان خارج از کشور از نمایشگاه مجازی عکس‌های «بیچاره مکبث» در سایت من که دی و بهمن ماه امسال برپا شد این بود که "امیلیا بتلیوسکا"، تهیه کننده پروژه‌های تئاتری در لهستان، با دیدن یکی از عکس‌های این تئاتر که در اکسپوی عکس مجید بهرامی به قیمت بالایی فروخته شده بود، پیشنهاد داد که این نمایشگاه مجازی در سایتهای دیگر هم لینک کنیم تا مخاطبان خارج از کشور هم بتوانند عکس‌ها را ببینند. سرانجام 26 عکس از این تئاتر برای نمایشگاه مجازی انتخاب شد و روی سایت رفت. این عکاس همچنین عنوان کرد: دیده شدن این نمایشگاه مجازی در خارج از کشور، واکنش‌های بسیاری را به همراه داشت. در کامنت‌هایی که دریافت می‌کردیم خیلی‌ها گفته بودند مگر ایران هم تئاتر دارد که بتوان از آن عکاسی کرد؟! بسیاری از کسانی که عکس‌ها را دیده بودند تئاتر و عکاسی آن در ایران را به رسمیت نمی‌شناختند و نمی‌دانستند عکاسان تئاتر ایران انجمن دارند و مسابقه‌ای در جشنواره تئاتر فجر از عکس‌های آنها برگزار می‌شود. حدادی اصل در پایان خاطر نشان کرد: وقتی یک نمایشگاه مجازی در سایتهای مختلف لینک شود، تعداد بیشتری نمایشگاه و عکس‌ها را می‌بینند. کارها فراتر از حد انتظار دیده می‌شود و هنر ایرانی به دنیا معرفی می‌شود. چنین نمایشگاه‌هایی باعث می‌شود خیلی‌ها بفهمند که عکاسی تئاتر در ایران یک سر و گردن از کشورهای دیگر بالاتر است. در ایران به عکاسی تئاتر به عنوان یک بیزینس نگاه نمی‌شود و فضای آرتیستیک آن از اهمیت بالاتری برخوردار است. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 117]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها