واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نقد فیلمهای جشنواره فجر
فیلم «فردا» و فرداهای بهتر کارگردان
سازنده «فردا» علیرغم اینکه به جای یک داستان، سه داستان با موضوع یکسان در اختیار داشته میتوانست از ظرفیت هر یک از این سه داستان به تنهایی استفاده و مخاطب را کاملا جذب کند.

خبرگزاری فارس ـ سینما: بی انصافی است که این فیلم را در حد سایر فیلمهای جشنواره امسال قرار دهیم که هیچ حرفی برای گفتن و چیزی برای ارائه ندارند. درونمایه محتوایی فیلم، تامل برانگیز و ارزشمند است. «فردا» حاصل سه روایت منفصل است. سه روایت درباره زندگی و نزدیک بودن مرگ. سه روایت که از محتوای غنی مثنوی مولانا گرته برداری امروزی شده است. روایت مادری که فرزندش را سال پیش از دست داده و نمی تواند آن را باور کند، جوانی که هنگام فرار از کشور دوستش را به قتل رسانده نمی تواند با آن کنار بیاید و مردی که برای فرار از مرگ در جنگل گم شده است اما نمی تواند از آن فرار کند. اما نمی شود از این ماجرای تکراری هم بگذریم که این روزها بدجور دارد تکرارش در جشنواره و برج میلاد زیاد می شود. همین که از شدت خمیازه و کسل کنندگی مخاطب را به نقطه ای برسانند که بی خیال همه چیز بشود، کارگردان را با فیلمش تنها بگذارد و سالن سینما را به مقصد محل پذیرایی ترک کند. شاید هم تقصیر از ماست که داریم چنین فیلم آرامی را با کوهی از کلافگی در کوره راهی از آثار کم ارزش و خسته کننده به نظاره می نشینیم؛ وگرنه شاید تماشای فیلم در آرامش و فضایی دیگر، طعمی دیگر داشته باشد. فیلم اول مهدی پاکدل کارگردانی قابل قبولی دارد. تدوین و بازیها هم همینطور. مشکل اصلی اما شاید اینجا باشد که این روایتها تنها یک نقطه تقاطع دارند. این نقطه اتصال در سکانس آغازین فیلم نشان داده می شود اما گره گشایی آن برای مخاطب به درازا می کشد و نمایش علت ارتباط این سه داستان با همدیگر بسیار دیر رخ می دهد. علاوه بر کند بودن، تداخل رویا و واقعیت در هر سه اپیزود قدری به سردرگمی مخاطب افزوده و همه اینها علت همان خسته کننده بودن است در آغاز این نوشته گفتیم. ناگفته نماند که فیلم توانسته در عین تفکیک خیال و واقعیت در نمایش ارتباط این دو طوری عمل کند که مخاطب در انتهای فیلم کاملا می فهمد آنچه دیده به کدام فضا تعلق دارد. سازنده «فردا» علیرغم اینکه به جای یک داستان، سه داستان با موضوع یکسان در اختیار داشته می توانست از ظرفیت هریک از این سه داستان به تنهایی استفاده و مخاطب را کاملا جذب کند. چنین فرایندی اتفاقا پیشینه موفق سینمایی دارد که با نشانه هایی بیشتر از یک نقطه تقاطع، اپیزودها را به یکدیگر متصل می کند. این یعنی استفاده از ظرفیت سه برابری در قصه پردازی، گره گشایی، بازی گردانی و خلق درام تا در نهایت جذب مخاطب را سه برابر کند اما متاسفانه این فرایند به درستی طی نشده و به نظر می رسد علت بیشتر به ضعف فیلمنامه ای باز می گردد که اتفاقا طراحی دیالوگ مناسب و روانی دارد. تفاوت اصلی «فردا» با بقیه فیلمهای جشنواره این است که ذات کسل کننده ندارد. فیلم نمی خواهد به ضرب و زورهای فنی و تصویر برداری با اینسرتها و دیالوگهای طولانی داستان لاغری را تا پایان پیش ببرد. بلکه سه خط داستانی جذاب دارد که به درستی باز نشده و می توانست با پرداخت دقیق تر جزئیات به فیلمی بسیار تاثیر گذار تر تبدیل شود. با همه این اوصاف این فیلم تجربه موفقی برای کار اول کارگردان محسوب می شود و امیدواری زیادی را برای فیلمهای دیگر کارگردان در فرداهای کاری او بیشتر می کند، اما این فیلم برای جذب بهتر مخاطب عمومی نیاز به تغییراتی در ریتم دارد که شاید با رفع آن بتواند به توفیق قابل توجهی دست یابد. یادداشت:محمد مهدی شیخ صراف انتهای پیام/س
92/11/19 - 12:45
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 193]