محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803838781
عصر پاییزی؛ تلخ و شیرین
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: تاریخ انتشار: 17 بهمن 1392 ساعت 13:12 | شماره خبر: 1373407463988761358
برخی مجموعه‌های طنز تلویزیونی تلاش میکنند به هر نحوی شده، بیننده را به خنده وادارند. در این میان سریال‌هایی که با سلیقه و دیدگاهی متفاوت ساخته شوند انگشت‌شمار هستند. «عصر پاییزی» به کارگردانی اصغر نعیمی، از آن سریال‌هایی است که رویه‌ای متفاوت را دنبال می‌کند و هدف‌گذاری متفاوتی را پیش می‌گیرد. وجه تمایز عصر پاییزی با سریال‌های طنز دیگر، بیان لطیف آن است. طنز این سریال ظریف و کمرنگ است و بیشتر از این که در خدمت تبدیل سریال به یک کمدی خنده‌آور باشد، طناز و دلنشین است. شوخی‌های موجود در سریال نه به دست بازیگران سپرده شده تا با تکیه بر توانایی‌های خود به صورت بداهه به کار نمکی بیفزایند و نه چنان برنامه‌ریزی شده که با شلیک خنده تماشاگران همراه شود. اصغر نعیمی پیش از این بخش مهم فعالیت‌‌هایش در زمینه سینما بوده و حالا در اولین تجربه ساخت مجموعه تلویزیونی‌اش، نگاه سینمایی خود را در سریال گنجانده است. مخاطبی که به سریال‌های طولانی و کم‌حادثه معمول در تلویزیون عادت دارد با دیدن چند قسمت از سریال، متوجه می‌شود ریتم نسبتا تندی در کار وجود دارد و از کش و قوس دادن‌های معمول در تلویزیون در این کار خبری نیست. نحوه فیلمبرداری، استفاده از رنگ و نور و همین‌طور بازی‌ها، به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در مجموع بتوان ردپای خوش‌سلیقگی را در سر و شکل ظاهری سریال پیدا کرد. داستان عصر پاییزی هم داستان جالبی است، اما امتیاز سریال به دلیل پیچیدگی‌ها و فراز و نشیبهای داستان نیست. آنچه داستان را پیش می‌برد، سادگی شخصیت اصلی یعنی رفیع (کورش تهامی) است که او را از چاله‌ای به چاله دیگر و بتدریج به چاهی عمیق می‌اندازد. مجموعه این حوادث طوری کنار هم چیده شده‌اند که زنجیره اتفاقات با منطق و پیوستگی پیش برود. شخصیت‌پردازی این سریال هم ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارد. افراد خانواده (و در مقیاس بزرگ‌تر، جامعه) هر کدام افکار، رؤیاها، ترس‌ها و خلاصه دنیای شخصی خودشان را دارند. تشابه این آدم‌ها در این است که یک جور دیوانگی خفیف و منحصر به فرد در مدل نگاهشان به زندگی و ترسیم رؤیاهایشان وجود دارد. اگر هر کدام از شخصیت‌های اصلی این سریال را بررسی کنیم، می‌توانیم اثر دنیای درونی آنها را در واکنش‌های بیرونی‌شان پیدا کنیم. مثلا رفیع که شخصیتی ساده و کودک‌صفت، اما با رویایی بزرگ در سرش است، وقتی به صورت ناخواسته وارد ماجرای اعتصاب کارگران می‌شود، با تکیه بر میلش بر قهرمان بودن، در نقطه‌ای مردد می‌شود که آیا بهتر نیست نقشی که به او تحمیل شده را بپذیرد؟ یعنی آنچه در دنیای ذهنی خودش یک امتیاز محسوب می‌شود، او را تشویق به انجام حرکت‌هایی می‌کند که شاید از کسی که چنان رویاهایی ندارد، بعید باشد. شخصیت‌های دیگر سریال هم هر کدام با تکیه بر آرزو و میل شدیدی برای به دست آوردن ارزشی که به نظر خودشان خیلی مهم است، تلاش میکنند. دنیای شخصی این آدم‌ها پر از آرزو و خواهش است. به همین دلیل است که قابل درک و برای مخاطب آشنا هستند و می‌توان با حرکات و رفتارهای غیرعادی آنها کنار آمد. عصر پاییزی، مجموعه‌ای از بازیگران توانا را در اختیار دارد که هر کدام ویژگی‌های نقش خود را بخوبی منعکس میکنند. در رأس بازیگران این مجموعه، کورش تهامی است که داستان از نگاه او دنبال می‌شود و نریشن‌ها (گفتار متن) پرده از افکار درونی او برمی‌دارد. تهامی که پیش از این در نقش‌های جدی و دراماتیک ظاهر شده بود و ظاهرا در زمینه طنز فعالیت چندانی نداشته، یک انتخاب غیرقابل پیش‌بینی برای نقشی مثل رفیع است، اما چگونگی ظاهر شدن او در این نقش، تردید درباره توانایی او در ایفای نقش طنز را از بین می‌برد. در کنار تهامی، یکی دیگر از بازیگرانی که در ایفای یک نقش متفاوت بخوبی توانایی‌هایش را بروز می‌دهد، بهنوش بختیاری است. بختیاری در نقش منیژه، بانمک‌ترین شخصیت سریال است. او با این که نقشی کمرنگ به عهده دارد، اما بیننده او را می‌شناسد و دوستش دارد. او از نقش منیژه تصویری خاص می‌سازد به طوری که حضور کوتاه او در تیزر این سریال هم می‌تواند برای مخاطب جالب باشد. آنچه می‌توانست در این سریال مورد بازنگری قرار بگیرد، میزان طنزآمیز بودن آن است. درست است که ملیح بودن طنز این سریال سر و شکل تازه‌ای به آن داده است، اما باید در نظر گرفت که سلیقه عمومی معمولا سریال‌های کمدی را با لحظات خنده‌دار آن می‌پسندد. به هر حال دلخوشی تماشاگر هم به این است که با دیدن یک سریال طنز حال و روحیه بهتری پیدا کند و گرفتاری‌ها و مشکلاتش را ساعتی فراموش کند، اما این سریال با وجود تلخی‌ها و سختی‌های بسیاری که پیش پای شخصیت‌هایش می‌گذارد و همچنین نحوه برخوردی که برای آنها در نظر می‌گیرد، آسودگی و بی‌خیالی مخاطب را از بین می‌برد. انگار مخاطب همیشه نگران شخصیت‌هاست و مطمئن نیست آنها از داستانی که گرفتار آن هستند جان سالم به در ببرند. خاصیت کمدی، حداقل آنچه مردم انتظار دارند این است که طوری طراحی شده باشد که بیننده خیالش راحت باشد که شخصیت پس از عبور از فراز و نشیبهای داستان عاقبت بخیر می‌شود، اما درباره شخصیت‌های این سریال نمی‌شود مطمئن بود که این اتفاق بیفتد. ممکن است دسته‌جمعی سر همه به سنگ بخورد و رویاهایشان نقش بر آب شود. همین ویژگی هم باعث جذاب و غیرقابل پیش‌بینی شدن سریال شده و هم جدیت و تلخی را در فضای کلی آن شناور کرده است. شروینه شجری کهن / جام‌جم
17 بهمن 1392 ساعت 13:12 | شماره خبر: 1373407463988761358
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها