محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843156925
نگاهی به «شیار143» فردایی در راه است
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نگاهی به «شیار143»
فردایی در راه است
شیار 143 دومین فیلم بلند نرگس آبیار یک ملودرام با موضوع دفاع مقدس است. رویکرد نمایش رنج مادران این سرزمین دراین فیلم جدید نیست اما زاویه نگاه به آن تازه است. پرداختن به کاراکتر مادر درفضای جنگ و پس از آن هم برای اولین بار نیست، ولی پرداخت چنین شخصیتی در شیار 143 با وسواس بیشتری همراه است.
خبرگزاری فارس-گروه سینما: آبیار در فیلم قبلی اش که عنوانی غیر سینمایی داشت (اجسام از آن چه در ایینه می‌بینید به شما نزدیک ترند)! جزئی نگری مستندوار را، بر پرداخت دراماتیک ترجیح داده بود، درحالی که در دومین تجربه اش، به تبعیت از عنوان سینمایی فیلمش، از اصول دراماتیک پی روی کرده است. «تماشاگر فیلمی را جدی می گیرد که فیلم جدی گرفته شده باشد». اگرچه دراینجا هم مستند سایه گستر است، اما به نفع درام، مصادره شده است. حتی برخی سکانس ها که از قالب ملودرام دور است و تعلق به آثار خاص پسند آنطرفی دارد، (مانند فالگیری که برای رسیدن به آن از تودرتوهای بدوی عبور می شود و به صف زن و مردهای منتظر دعا میرسد)، هم از فیلم بیرون نمی زند. باور می شود. در این فیلم داستان هم پرمایه تر است. «اجسام ...» قصه کم داشت. شیار هم کم می آورد، اما کمتر کم دارد. (به جزییات داستان نمی پردازم تا اکران عمومی)، همین قدر بدانید که فیلم درباره مادری است که به رغم میلش (درابتدا) پسر با سختی به دانشگاه فرستاده اش، داوطلبانه به جبهه و خط مقدم می رود. «انتظار» رویکرد زیبایی شناختی فیلم می شود چنانکه مادر پانزده سال رادیو به کمر (تا تاول زدن بدنش) برای شنیدن خبری از پسر، در جستجو و تکاپو «رنج دوران» می کشد ... سردرگمی موضوعی و مضمونی فیلم «اجسام ...» هم در «شیار 143» کمرنگ تر است . فیلم اول معلق میان زن ستایی و استثمار فردی – اجتماعی بود، حال آنکه شیار 143 تکلیف روشنی دارد. «جنگ» با تمام هزینه ها و رنج هایش و «دفاع» با همه غرور و سربلندی‌اش دستمایه مضمون قرار گرفته است. شخصیت اما محوریت دارد. روایت در ساختمان اثر «دایره وار» است. پس از یک فصل اولیه «الفت»، (با بازی مریلا زارعی) را درحال بذرپاشی می شناسیم و در همین میزانسن با یک فصل پس از این به فینال می رسیم. شخصیت مادر یعنی الفت (کمی با تساهل از شخصیت نام می برم) در این ساختمان دایره وار، به شدت حاکم است. روی او خوب کار شده است. البته درقالب ملودرام که شخصیت ها دو وجه بیشتر ندارند. پرداخت الفت به تاسی از رئالیسم جفرافیای محل روایت قصه و فرهنگ آن سامان (کرمان) پذیرفتنی است. فعال و اکتیو است . پویایی لازم را دارد. خانواده دوست و بچه عزیز است . عشق اما در وجوه متنوع او حرف اول را می زند. عشق به فرزند (آنهم پسر) و در دیاری که تولید و مردسالاری ریشه دارد، چنین عشقی مضاعف است. همه چیز است . سرمایه و اعتبار و آینده است. حمله دشمن قدار میهن را تهدید می کند. مادر نیز از ناحیه معشوق تهدید می شود. انفعال در پذیرش میل پسر به دفاع از سرحدادت و ناموس، بر وجود مادر مستولی می شود، مقاومت می کند. پهلو زدن «مادر» و« میهن» در تهدید شوندگی یک نتیجه ببار می آورد: دفاع تا شهادت. پویایی و تعالی مادر در پذیرش این گزاره است. قالب ملودرام خوب اجرا شده است: «ملودرام پیش از حل و فصل، باید جهانی تهدید آمیز را برای شخصیت هایش خلق کند». فیلمساز این تهدید تا عملی شدن را با شدت و حدت تمام پیش می برد تا الم و آلام مادر و اشغال میهن، تنیدگی پیدا کنند. اگرچه مادر دربرابر اصرار و قسم دادگی پسر سرتسلیم فرود می آورد اما از یک جایی ناخودآگاهی اش، آگاهانه می شود، چنانکه در پس جستجوهای بسیار برای یافتن ردی از پسر، کمرش خم می شود اما با آمدن بخشی فیزیکی از پسر، مادر پس از درآغوش گرفتن او(مانند نوزادی تازه متولد شده) کمر راست می کند و به بذرپاشی اش برای آبادی وطن و قوت لایموت اش ادامه می دهد. کنترل شوندگی محسوسی بر روایت حاکم است. موضوع و آدم ها جای افتادن به ورطه احساسات گرایی افراطی داشته است. اگر دال بر عالی طلبی نشود، درجاهایی اندکی کمبود قصه خود را بروز می دهد. روایت سفر سید نامی (مهران احمدی) تا دل جبهه اگرچه برگونه ی فیلم تاکید می کند و تاثیر عاطفی غیرقابل انکاری برمخاطب می گذارد ولی در آثار شخصیت محور، جدا افتادگی می آورد. لحظاتی تماشاگر با غیر همراه می شود. پیرنگ فرعی و داستانک ها همواره نجات دهنده فیلمنامه نویس و کارگردان نیستن. همچنانکه تکرار تمهیدی مانند «فیلم در فیلم» برای روایت، همیشه کارگشا نیست (داستان فیلم براساس روایت آدم های روبروی دوربین گروهی مستند ساز و با فلاش بک شکل می گیرد) و نیز دوری از برخی توضیح واضحات. فیلم فی نفسه توان این را دارد تا تماشاگر جهان الفت و تغییر و عظمت فکری – روحی او را بفهمد، اما مونس (دختر الفت) رو به دوربین می گوید: «الفت تغییرکرده بود چیزهایی می دید که ما نمی دیدیم. کنارش که می نشستیم احساس کوچکی می کردیم»، به همچنین فصلی که الفت درمعدن به سید می گوید «دلم شده مثل این کوره» و ... با تمام این تفاصیل شیار 143 فیلم این دیاری است. پوشش، گویش، اماکن و جغرافیا، روابط و مناسبات آدم ها، فرهنگ و آداب، کنش ها و عکس العمل ها، کار وروزمرگی برای معاش، همپوشانی با مهمترین رویداد معاصر کشور یعنی دفاع مقدس، عطر و بوی دین و مذهب و بلاخره اسطوره ها و نمادها. نرگس آبیار از عناصر مختلفی برای معنا بخشی اثرش خوب استفاده کرده است، مانند موتیف کوبش «پاکی» برگره های فرش، صدای رادیو و ... اما دو عامل مکانی–شغلی یعنی «معدن» و «دارقالی» دراین میان بارزترند. رویکرد بصری و فرمیک اثر تا شکل گیری زیبایی شناسی و انتقال مفهوم نیازمند شناخت و نشانه شناسی است . کار شاق معدن و کوره ذوب به اندازه در خدمت مفهوم است. عمق فشار روحی – روانی روا رفته بر الفت ، نمایشی نمی شد مگر در فرم کنونی و وجود معدن و نیز قامت راست کردن الفت در دایره ای امید آفرین محقق نمی شد مگر با سیرصعودی گره های قالی. در اوج تلاطم ، الفت پرسش گرانه از توقف حرکت روبه بالای قالی تعجب می کند و می پرسد «پس چرا این قالی بالا نمیره»، اتفاقی که پس از بازآمدن معشوق، به برش رشته نخ های نهایی قالی می انجامد. فیلمساز هوشمندانه و بدور از اگزجره، کارکرد نمادین این عوامل را مورد استفاده قرارداده است. برخی فصل های شگفت آور و جانسوز در چنین میزانسن هایی شکل می گیرد: در اوج درماندگی، الفت به سید پناه می برد. نقطه دید او که درقابی مدیوم است، کوره مذاب در لانگ شات است. همچنین فصلی که الفت در پیش زمینه قاب، دیوار آغل گوسفندان را درست می کند، در پس زمینه، مردان نمد مال یا علی گویان غوغای درون الفت را فریاد می زنند، همچنانکه در فصل روز بعد از شنیدن خبر زنده بودن یونس، الفت بی توجه به برهنگی پاهایش، بیرون می زند و ... شیار 143 فیلم قابل قبولی از کارگردانی است که در سینمای بلند داستانی حالا تثبیت شده است. دومین فیلم «آبیار» نشان می دهد که او درعین نادیده نگرفتن ظرفیت نمایش خارج از کشور، اما دل درگرو تماشاگر اینجایی دارد. کمااینکه در همین فیلم با رویکردهایی که محمل حرف و تحلیل اند، همراه است. گرایش رئالیستی تا سوررئالیستی، نوع استفاده از موسیقی، تجلی بخشی حس و حال صحنه و شخصیت ها، توان کنترل سکانس های شلوغ، درآوردن خلوت آدم ها، قصه کویی فاقد پیچش بی مورد، استفاده از میزانسن به عنوان ابزار پرداخت روایت، دکوپاژ موثر در تایمینگ نماها و سکانس ها، توجه لازم به عوامل هویت بخش و اصیل، قابلیت فنی–مدیریتی در هماهنگی بازیگران و نابازیگران، فضاسازی برای خلق آتمسفر درونی و بیرونی، اطلاعات تاریخی تکنولوژیک (پذیرش قطعنامه، رسیدن تلفن به روستاها و ...) و هرآنچه یک فیلم را برجسته می‌سازد. باشد تا اگر عمری بود، در فصل نمایش عمومی فیلم، جزیی تر میزان قوت و ضعف‌های مرتبط با تیترهای کلی فوق را بررسی کنیم. محمد تقی فهیم انتهای پیام/
92/11/16 - 19:34
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 98]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها