تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805029397
دور از انتظار
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
دور از انتظار تهران -ایرنا -آیا علت حضور بیشمار مردم در صف سبد کالااین نیست که مشاهده فاصله های طبقاتی نمایان،مفاسد اقتصادی نظیر اختلاس سه هزار میلیاردی یا رشد پدیده هایی چون بابک زنجانی و مسائلی از این قبیل بسیاری را به این فکر واداشته که وقتی سفره ای چنین گسترده پهن است چرا ماازحق خودبگذریم؟
فتح ا... آملی (جوادی) در یادداشت روزنامه اطلاعات نوشت، راستی اگر یکی از فیلم هایی که از ازدحام مردم برای گرفتن سبد کالا گرفته شده است توسط یکی از کارشناسان غربی مورد تحلیل قرار بگیرد چه روی خواهد داد؟ انبوهی از جمعیت در صفی طویل روی سر و کول همدیگر می پرند.
در زیر سرما ایستاده اند و در حال اعتراض هستند و به هم فشار می آورند تا زودتر خود را به مرکز و یا جایگاهی برسانند که در حال توزیع یک سبد کالایی است. آیا گمان نمی کنند که با کشوری درحال جنگ و شاید هم قحطی زده روبرو هستند که فقر و نداری و محرومیت از سر و روی آن می بارد و مردم چنان به فقر و فلاکت افتاده اند که برای گرفتن یک بسته کالایی اینطور از خود بیخود شده اند؟
و وقتی بیشتر ره به خطا و قضاوت غلط خواهند برد که بفهمند این سبد کالایی مختصری گوشت و مرغ و روغن و تخم مرغ است که با حدود پنجاه شصت هزار تومان می توان آنرا تهیه کرد. جالب آنکه وقتی به جمع و جمعیت با دقت نگاه می کنی درمی یابی که برخی از عزیزانی که در صف ایستاده اند قیمت لباسی که به تن دارند چندین برابر کل بهایی است که می توان سبد کالا را با آن خرید اما قدر مسلّم آنها که به انعکاس این مسأله می پردازند دل سوخته ای برایمان ندارند تا تصویر درستی از کفش و لباس جماعت به مخاطب نشان دهند بلکه فقط ازدحام و شور و شوق و بعضاً حرص و ولعی را نشان می دهند که جماعت ایرانی برای گرفتن یک بسته کالای پنجاه شصت هزار تومانی از خود نشان می دهد.
نگارنده در مقام قضاوت نیست و خدای ناکرده درصدد محکوم کردن مردم خوبمان هم نیست اما نمی تواند توهینی را که در این روند و شکل اجرای یک مصوبه به ایران و ایرانی و حتی خود نظام اسلامی به ناروا روا داشته شده است نادیده بگیرد.
آیا ملاحظه همین تصاویر کافی نیست تا طرفهای آن سوی میز مذاکره با ایران را به این اشتباه و سوءتفاهم بیندازدکه ببینید تحریم ها در ایران چه به روز این مردم آورده که همه مردم حتی در جامعه شهری به چنین افلاس و فقری دچار شده اند که برای گرفتن چند قلم کالا که شاید مصرف یک هفته یک خانواده نباشد اینطور حرص می زنند؟ حال سؤال این است که آیا واقعاً مردم ما و یا اکثریت مردم ما لنگ همین چند قلم کالا هستند؟ آیا وضع مردم در کشور اینقدر خراب است؟
پس اینهمه مصرف برق و مواد غذایی و رونق بازار رستورانها و کافی شاپها و فروش های میلیاردی فقط یک قلم شارژ موبایل در روز و دهها نمونه دیگر چه؟ چند درصد از جامعه شهری ما واقعاً چنان دچار فقر و نداری هستند که گرفتن یا نگرفتن یک سبد کالایی برایشان اینهمه مهم باشد؟ اما آیا مردم مقصرند؟ به هرحال چه خوشمان بیاید و چه خوشمان نیاید بسیاری از مردم ما برای گرفتن هر چیز رایگانی سر و دست می شکنند اما آیا این مردم بی فرهنگ شده اند؟ قطعاً چنین انتسابی به مردم توهین آمیز است.
مردم ما از چنان فرهنگی برخوردار بوده و هستند که در دوران انقلاب، وقتی بسیاری از امکانات امروز نبود و وضع اقتصادی آنان نیز قابل مقایسه با حال نبود هرچه که داشتند با یکدیگر تقسیم می کردند. شرایط سخت و دشوار زمستان 57 و آنهمه مشکل و محرومیت، ذره ای در اراده آنان خلل وارد نکرد. همین مردم در طول جنگ از قوت و غذای سفره خویش هم می زدند و به جبهه کمک می کردند. اما شاید اگر بخواهیم آسیب شناسانه به موضوع نگاه کنیم باید قدری عمیق تر به این مسأله بپردازیم که چرا حالا بسیاری از کسانی که کوچک ترین احتیاجی به گرفتن یارانه 45هزار تومانی ندارند حاضر نیستند داوطلبانه و برای کمک به دولت واقعاً گرفتار، از آن صرفنظر کنند؟ و چرا در پسِ توزیع یک سبد کالایی کم مقدار زبان به گلایه می گشایند و گرفتن آنرا حق خود می دانند و حاضر نیستند از آن صرفنظر کنند؟
بنده تنها یک اشاره کوتاه می کنم و از آن درمی گذرم، زیرا بحث بسیار مفصلی را می طلبد و لذا از بحث اصلی می مانیم.
آیا علت آن این نیست که احساس می کنند در بسیاری از مواقع و موارد حقشان پایمال شده و یا به آنان داده نشده ولذا باید به هر قیمتی این حق را بستانند حتی اگر بسیار کم باشد؟
و آیا علت آن این نیست که مشاهده فاصله های طبقاتی نمایان، مفاسد اقتصادی نظیر اختلاس سه هزار میلیاردی یا رشد پدیده هایی چون بابک زنجانی و مسائلی از این قبیل بسیاری را به این فکر واداشته که وقتی سفره ای چنین گسترده پهن است چرا ما از حق خود بگذریم؟…
بگذریم و بگذاریم و تنها به یک نکته اشاره کنیم که چنین مسائلی آیا برنمی گردد به تخریبی که در رابطه ی مبتنی بر اعتماد بین دولت و ملت به عناوین مختلف صورت گرفته و لزوم بازسازی آن بیشتر از هر زمان دیگری احساس می شود؟ بگذاریم و بگذریم و به بحث اصلی بپردازیم.
آنچه چون روز روشن است اینست که طرح توزیع سبد کالایی با هر نیتی که صورت گرفته و قطعاً نیّت دولت ایران خیر است، در عمل نقاط ضعف فراوانی را به رخ کشیده است. جدای از اشکال عمده ای که در شناسایی افراد نیازمند و واجدان شرایط وجود دارد، نحوه توزیع نیز غلط و نامناسب بوده است. برای نحوه توزیع، تجربه سالهای جنگ می توانست به مدد مجریان بیاید. در آن دوره کالاهای کوپنی در همه مغازه ها و سوپرمارکتها توزیع می شد و دارندگان کوپن بدون معطلی و ازدحام می توانستند سهمیه خود را دریافت دارند. این سبد کالایی نیز می توانست در تمام مراکز خرید توزیع شود و واجدین شرایط با پرداخت هزار یا دو هزار تومان به صاحب مغازه یا سوپرمارکت به عنوان دستمزد فروشنده، این بسته ها را به مردم بدهند. راهها و روش های دیگری نیز برای این کار وجود داشت.
تعاونی های مصرف ادارات، تعاونی های روستایی، فروشگاه های شهر و روستا، رفاه و امثال آن. آنچه که مهم است حفظ کرامت شهروندان است. کرامت انسانی و حفظ آن یکی از وظایف اصلی نظام و مصرّح در قانون اساسی جمهوری اسلامی است. قرار نیست کرامت و شخصیت شهروندان حتی نیازمندترین آنان پایمال شود. شایسته نیست که خود ما حتی با نیت خیر و با نیت کمک، شرایطی را در منظر و نگاه داخلی و خارجی فراهم بیاوریم که کرامت شهروندان آسیب ببیند و چنین روندی از دولت آقای روحانی که خود شخصیت فرهنگی و فرهیخته ای است است و قدر مسلّم خود ایشان نیز آنرا برنمی تابند.
س.ن1744
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
16/11/1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها