محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830491850
پیام پنهان آمریکا را چه کسی می‌شنود؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سه‌شنبه ۱۵ بهمن ۱۳۹۲ - ۱۷:۴۱
«هنوز خیلی زود است که از بازار ایران هیجان زده شویم، هنوز تحریم‌ها در حال اجرا هستند...» (شبکه cnbc تاریخ ۲۳ ژانویه 2014) این جمله را «کارلوس گوسن» مدیرعامل شرکت رنو پس از آغاز اجرای توافق ژنو گفت. شرکتی که کاهش داد و ستدهایش با ایران پس از تحریم های 2 سال اخیر، 4.7 درصد به فروش منطقه‌ای این کارخانه در منطقه آسیا و اقیانوسیه آسیب زد. اما چرا «گوسن» که بهتر از ما می‌داند بازار ایران برای رنو یعنی چه و نیز از «باغ سبز» ایران برای شرکتش به خوبی آگاه است چنین جملاتی را به کار می‌برد؟ به گزارش ایسنا، در ادامه سرمقاله خراسان آمده است: با امضای توافق ژنو تحلیل‌های عمدتا دولتی در ایران این بود که این توافق ساختار تحریم‌ها را دچار «تَرَک»هایی می‌کند و در آینده همین ترک‌ها ساختار تحریم‌ها را از بین می‌برد. این سخن را می‌توان تا حدودی پذیرفت و شاید نگرانی‌ها در کنگره آمریکا و دولت این کشور از همین نکته نشأت می‌گیرد. سفرهای مداوم «دیوید کوهن» معاون وزارت خزانه داری آمریکا، که مرد شماره یک نظارت بر اعمال تحریم‌های فشرده 2 سال اخیر علیه ایران است، به منطقه و حضور در کشورهای همسایه ایران و هشدار به آنها نشان می‌دهد که این نگرانی در آمریکا وجود دارد که ترک‌های این تحریم‌ها ساختار آنها را دچار مشکل کند. بنابراین حریف بازی‌اش را برای جلوگیری از این اتفاق آغاز کرده است. بازی که با جلسات محرمانه وزارت خزانه داری آمریکا در لندن و پاریس با دعوت از برخی شرکت‌های اقتصادی مهم جهان وارد فاز جدیدی شده است و اکنون سوال این است که در این شرایط «تَرَک» تحریم‌ها چقدر به ما کمک خواهد کرد و دقیق‌تر این که آیا اصلا آمریکا این اجازه را خواهد داد یا نه؟ یک مقام آمریکایی این سوال را خیلی دقیق و حساب شده پاسخ داده است: «دولت جلساتی را در کشورهای جهان با بخش خصوصی برگزار می‌کند تا اطمینان یابد که شرکت‌های سراسر جهان، گستره محدود کاهش تحریم‌های ایران را درک می‌کنند.» (وال استریت ژورنال-اول فوریه 2014) این روزنامه نام این مقام آمریکایی را ذکر نکرده اما در گزارش خود خبر از جلسات محرمانه‌ای می‌دهد که وزارت خزانه‌داری آمریکا با غول‌های اقتصادی دنیا برگزار کرده تا به آنها بگوید «در اوضاع کنونی، هر گونه توافق با ایران باید تنها محدود به دوره 6 ماهه پیش بینی شده در توافق ژنو باشد.» براین اساس این سوال شکل می‌گیرد که «آیا شرکت‌های بزرگ اقتصادی دنیا حاضر می‌شوند قراردادهایی با ایران منعقد کنند که مدت زمان آن تنها 6 ماه باشد؟» پاسخ این پرسش را هم «کارلوس گوسن» مدیرعامل رنو و هم آنهایی که به دعوت وزارت خزانه‌داری آمریکا در آن جلسات محرمانه شرکت کرده بودند، داده‌اند. پاسخی مهم و تامل برانگیز برای مسئولان اقتصادی و سیاسی ما: «پیامی که ما دریافت کردیم، این بود که نمی‌توانیم هیچ گونه تعهد بلندمدتی به ایران بدهیم.» واضح است که آنها تا وقتی تحریم‌ها به طور کامل برداشته نشده‌اند به ایران به عنوان بازار دائمی نگاه نمی‌کنند. در این شرایط آنها به بازار ایران به عنوان بازاری موقت و گذرا نگاه می‌کنند که شاید بیشتر به «حراجی»های فصلی شبیه باشد. حراجی‌هایی که زود تمام می‌شود وقتی تمام شود دیگر نه اثری از فروشنده است و نه بازارِ فروشنده. از ایجاد این بازار موقت البته رونقی موقت و زودگذر پدید می‌آید که تبعات همین زودگذر بودن می‌تواند تا مدت‌ها دامن اقتصاد و تولید ایران را بگیرد. نتیجه‌اش هم می‌شود این که اگر واقعا موقت باشد، نه انتقال تکنولوژی صورت می‌گیرد، نه دامنه خدمات پس از فروش آن برای مدت طولانی ادامه می‌یابد، نه تولید چندانی شکل می‌گیرد و... از همه این‌ها مهم‌تر اینکه اگر در مراودات اقتصادی با چنین شرکت‌هایی که خودشان می‌دانند برای مدت موقتی به ایران آمده‌اند، ذوق‌زده باشیم و هوشمندانه رفتار نکنیم و مثلا برخی تولیدات مرتبط با منافع ملی کشور به این مراودات زودگذر وابسته شود، در ادامه، این قراردادها پاشنه آشیل اقتصاد بیمار ایران خواهند شد و نگران کننده‌تر این که این شرایط بی‌ثبات و بدون آینده و محصور در اما و اگرهای سیاسی، در دراز مدت اقتصاد ایران را دچار آسیب خواهد کرد. در چنین شرایطی، وارد شدن در مسیری نا مطمئن و اعتماد بیش از حد به تعلیق «برخی تحریم»ها آیا به اقتصاد آسیب دیده ما اجازه حرکت خواهد داد؟ آیا از دیدگاه استراتژیک، تصمیم‌گیران اقتصادی کشور برای چنین نگرانی‌هایی فکری کرده‌اند؟ واقعیت این است که آنهایی که با نگاه بلند مدت برای استراتژی اقتصادی شرکت‌های خود برنامه‌ریزی می‌کنند، از تعلیق 6 ماهه «برخی تحریم‌ها» ذوق زده نشده‌اند و واضح است که در داخل کشور نیز نباید شاهد چنین ذوق‌زدگی‌هایی باشیم. تعلیق این تحریم‌ها چه 6 ماهه باشد و چه 6 ساله، برای مسئولان کشور حاوی این پیام مهم است که نگاه به تولید ملی و اقتصاد درون‌زا باید راهبرد اصلی دولت باشد. وقتی آمریکا برای از هم نپاشیدن شاکله تحریم‌ها علیه اقتصاد ایران تحرکات جدی و جدیدش را آغاز کرده است آیا ما برای غیروابسته کردن اقتصاد ملی ایران کاری خواهیم کرد؟ انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها