واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: تیمارستان جای این زن نیست + تصاویر
فیلم بیش از اینكه به دوره فعالیت خلاقانه كامیل كلود بپردازد به بیماری او و روابط وی با برادر كوچكترش پل (ژان لوك وینسنت) كه خود شاعر و سیاستمداری معروف بود، میپردازد. دوربین روی صورت ژولیت بینوش كه نقش كامیل كلود را..
كسانیكه با كارهای برونو دامونت آشنا هستند، از او انتظار فیلمهایی پر جرم و جنایت و خونریزی دارند. فیلمهایی كه چشماندازهایی زیبا و سكوتهایی معنادار دارند. به همین جهت وقتی اعلام شد او قصد دارد فیلمی درباره كامیل كلود بانوی مجسمهسازی كه زندگیاش در یك تیمارستان به پایان رسید، بسازد، همه منتظر ماندند تا حاصل كار او را ببینند و اینك آن فیلم در سی و دومین دوره جشنواره فیلم فجر فرا روی ماست.
پرتره ای که آگوست رودن از کامیل کلود ساخت
ژولیت بینوش در فیلم کامیل کلود 1915
در فیلم او با عنوان «كامیل كلود 1915» خبری از خشونت و خون و خونریزی نیست و فقط زندگی دردناك این بانوی مجسمه ساز متفاوت با اثر قبلی كه درباره او ساخته شده بود، بیان میشود سال 1988 نیز برونو نویتن فیلم كامیل كلودل را با بازی ایزابل آجانی ساخته بود. فیلم برونو دامونت نیز از جایی شروع میشود كه فیلم برونو نوتین تمام شده بود. بنابراین فیلم بیشتر از اینكه به دوره فعالیت خلاقانه كامیل كلود بپردازد به بیماری او و روابط وی با برادر كوچكترش پل (ژان لوك وینسنت) كه خود شاعر و سیاستمداری معروف بود، میپردازد. فیلم دارمونت از جایی شروع میشود كه كامیل را پس از اینكه تمام مجسمههایش را خرد میكند،به تیمارستان میبرند. دارمونت از این نقطه از زندگی كامیل تا دو سال پس از آن را كه سرانجام برادرش به دیدارش میرود،بازگو میكند و نشان میدهد این زن چقدر انتظار دیدن برادرش را میكشد تا او را از جایی كه تصور میكند متعلق به آن نیست، رها كند اما واقعیت این است كه او بیمار است.
کامیل کلود
در ظاهر به نظر میرسد او كم و بیش ذهنی روشن دارد اما در واقعیت در درونش به شدت در هراس است كه نكند نامزد سابقاش قصد دارد او را مسموم كند. دوربین در اغلب سكانسهای فیلم روی صورت ژولیت بینوش كه نقش كامیل كلودل را بازی میكند، متمركز میشود و گویی به صورت او میچسبد تا مونولوگ هایش را ادا كند. این تكنیك در آخرین سكانس فیلم به اوج خودش میرسد. این تكنیك تمام رنجهای درونی كامیل را كه سعی میكند دردهایش را از دیگران پنهان كند، اما بازتاب آن در چهرهاش مشخص است، عیان میسازد. البته نباید فراموش كرد موفقیت این تكنیك در این فیلم تنها به خاطر گامهای محكم كارگردان و بازیگرش است كه حاصل میآید. در بخش دیگری از این تكنیك شاهد تمركز دوربین روی صورت پل هستیم كه در حال حركت به سوی تیمارستان است و در همان حال شعری درباره خدا و طبیعت است. این پس از این است كه به تیمارستان میرسد و به انتظار خواهرش پایان میدهد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 80]