واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گفتاری از ظفر بنگاش
فرقهگرایی سیاسی است نه دینی/ توهینها باید متوقف شود
«ظفر بنگاش» مدیر موسسه اندیشه اسلامی معاصر معتقد است ما نمیتوانیم چشمانمان را بر این حقیقت که کارهای بسیار بدی در هر دو طرف سنی و شیعه رخ میدهد ببندیم.
به گزارش خبرگزاری فارس، «ظفر بنگاش» سردبیر روزنامه «کرسنت اینترنشنال» و مدیر موسسه اندیشه اسلامی معاصر است که مدت 26 سال است در کانادا منتشر میشود. وی در گفتاری که توسط مجله الکترونیکی اخوت، منتشر شده به مبحث وحدت در جهان اسلام و راههای درمان مشکلات امت اسلامی پرداخته است که در زیر میآید: در اسلام تفاوت عقیده به روشی مملو از احترام مجاز شمرده شده است؛ فرقهگرایی یک ایدئولوژی نفرت بار است که با هدف خاصی رواج یافته و در آن یک گروه از مسلمانها دیگری را به عنوان »کافر» متهم می کند و حتی به قتل متوسل میشود! چنین ایدئولوژی نفرت باری باید افشا شده و با آن مقابله گردد. «ای کسانی که ایمان آوردهاید، از خدا آن گونه که حق پروا کردن از اوست پروا کنید و به فرمان او همواره گردن نهید، و مبادا جز در حالی که تسلیم اویید بمیرید. و همگی به ریسمان الهی که شما را به خدا پیوند میدهد، چنگ زنید و از اختلاف و پراکندگی بپرهیزید... (آل عمران، آیات 102 و 103) * ریشه تفرق به سختی مسلمانی از هر »فرقهای» (سنی، شیعه، دیوبندی، بریلوی، وهابی و غیره) پیدا میشود که به این کلمات قرآن عظیم آگاه نباشد. در حالی که الله(سبحانه و تعالی) ما را مسلمین یا مؤمنین خطاب میکند، ما برچسبهای دیگری را در میان خود اتخاذ کرده و حتی برخی از ما پیروان دیگر «فرقه»ها که با آنها هم عقیده نیستند را میکشند! کسی نمیتواند هیچ جایی در قرآن کلمه سنی یا شیعه را پیدا کند، پس چگونه ما به این عنوانها در آمدیم؟ درست است، تفسیرهای متفاوت از قرآن و تاریخ اسلام ممکن است اما ما (یعنی مسلمانها) بهتر است خوب به خاطر داشته باشیم که پیامبر اکرم(ص) با همه همراهانش با عشق و مهربانی رفتار میکرد؛ این بدان معنا نیست که همه صحابه اعتبار یا دانش برابری داشتند، با این حال گروه منشعبی از مردم از عرب، فارس، اهل روم، اهل حبشه و دیگر نژادها با هم آمیختند و با یکدیگر به عنوان برادران دینی زندگی کردند و تنها ملاک برتری تقوا بود. * بیتقوایی عامل جدایی امروزه به هر حال به نظر میرسد تقوا میان بیشتر مسلمانها نیست، از این رو اظهارات پر نفرت نسبت به یکدیگر به اندازه قتلهای دیگرانی که با آن ها مخالف هستیم وجود دارد. قرآن تأکید میکند فردی بی گناه کشته نشود زیرا معادل کشتن همه بشریت است (مائده، آیه 32). همه مسلمانها (حتی آنها که مرتکب این قتلهای افراطی میشوند) این آیات قرآن کریم را میخوانند با این حال مشاهده میشود که مسلمانها توسط جنون جمعی (Collective insanity) از پای درمیآیند. چگونه امتاً وسطاً که در قرآن کریم شرح داده شده، در یک فرقهگرایی کوتهنظرانه گم شده است؟ یقیناً مسلمانان از طریق فرقهگرایی به قلههای رفیعی در دستاوردهای بشری (علم، نجوم، پزشکی، ریاضیات، کشورداری و غیره) نرسیدهاند. علیرغم اظهارات نویسندههای بدطینت ضد مسلمانان، این شمشیر نبود که پیام اسلام را به بقیه بشریت رساند؛ تمدن اسلامی نزدیک 1000 سال عمر کرد، شاهکاری که در تاریخ قبل یا بعد از اسلام به دست نیامد. * فرقهگرایی سیاسی است نه دینی علل تاریخی برای اختلافات بین مسلمانان اصولاً روی مسأله جانشینی بعد از رحلت پیامبر(ص) وجود دارد اما این تا بعد از شهادت امام حسین(رض) در سال 61 هجری قمری (680 میلادی) جدی نبود. قبل از تراژدی کربلا، میان آنها که با تبدیل خلافت به ملوکیت قدرت را غصب کرده بودند رفتاری پدیدار شده بود که نویسنده الجزایری یعنی مالک بنابی (Malek Bennabi) آن را به عنوان «رقابت روح جاهلی [عصبیت] با روح قرآنی [عدل]» وصف کرده است. فرقهگرایی اولاً و در درجه نخست موضوعی سیاسی است به جای آنکه موضوعی دینی باشد، و آنها که در قدرت مشروعیت ندارند به آن متوسل میشوند. آنها میخواهند با بازی با عواطف طبیعی و کنترل نشده مسلمانها آنها را مشغول به بحث و جدل نگه دارند. کسانی که میگویند نباید به صحابه بیاحترامی کرد کاملاً درست میگویند. بدون بحث در مورد این که چه کسی را میتوان به عنوان صحابی توصیف کرد، چگونه این افراد میتوانند چشم بپوشند که معاویه کسی بود که سازماندهی کردن فحش دادن به اهلبیت را آغاز کرد؟ حتی مکانهای خیلی مقدس مانند منبر مسجد (شامل مسجد نبوی) از این عمل منفور و غیر اسلامی مبرا نماندند!! آیا آنها که خود را «سربازان صحابه» مینامند آماده هستند تا به این پرسش صادقانه پاسخ بدهند؟ آیا امام علی(رض) و اهل بیت، صحابه پیامبر(ص) نبودند؟ * توهینها باید متوقف شوند ما نمیتوانیم چشمانمان را بر این حقیقت که کارهای بسیار بدی در هر دو طرف سنی و شیعه رخ میدهد ببندیم. برای مثال در ماه محرم برخی (تکرار میکنم برخی) از ذاکران شیعه در همه اشکال مختلف به صحابههایی که به پیامبر اکرم(ص) نزدیک بودند اهانت میکنند. این باید متوقف شود. خوشبختانه، رهبر جمهوری اسلامی امام سید علی خامنهای قتوایی صادر کردهاند که این چنین اهانت کردنها را حرام اعلام کرده است. آن مسلمانان(شیعه) که ادعای عشق اهلبیت را دارند باید به فتوا/توصیه رهبری توجه دقیقی کنند و بر طبق آن رفتار کنند. مادامی که نمیتوانیم تمام مسائلمان را فوراً خاتمه دهیم، این میتواند کمک کند اگر ما بفهمیم که علت ریشهای مشکلات چیست و چه کسی از گسترش آنها سود میبرد. مرحوم دکتر کلیم صدیقی (Kalim Siddiqui) توصیهای خوب برای مسلمانها داشت: «اگر «شیعهها» کمی کمتر شیعه میشدند و «سنیها» کمی کمتر سنی میشدند و هر دو طرف کمی بیشتر مسلمان میشدند، ما همه در وضعیت بسیار بهتری قرار داشتیم؛ آیا ما آماده هستیم تا این توصیه را رعایت کنیم؟» انتهای پیام/س
92/11/02 - 12:12
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]