تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1870597532
اینجا شهرک سینمایی است یا قتلگاه؟/ اعتراض نویسنده خبرگزاری آنا
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: تاریخ انتشار: 18 دی 1392 ساعت 23:37 | شماره خبر: 1338237338123654154
چرا این شهرک و «انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس» در طول ۱۰ سال گذشته فکری به حال تامین امکانات مورد نیاز برای فیلم های جنگی نکرده است؟ زمستان سال 1382 در سر صحنه فیلم سینمایی «خداحافظ رفیق» به کارگردانی بهزاد بهزاد پور اتفاق تلخی رخ داد که تا سال های سال از ذهن دست اندرکاران سینما پاک نشد. طی حادثه ای تکان دهنده، چهار هنرور هنگام عبور از روی دریاچه مصنوعی این شهرک، داخل آب افتادند و غرق شدند. زمستان بود و هنرورها تجهیزات جنگی کاملی را با خود حمل می کردند تا صحنه های فیلم واقعی تر به نظر برسد. سنگینی وسایل آنها را به عمق دریاچه باتلاقی شهرک برد و خاطره دردناک مرگ آنها شد پیشوند همیشگی فیلمی سینمایی که نه در اکران حضور موفقی داشت و نه موفق به جلب نظر کارشناسان سینما شده بود. آیا قرار است باز سال های آینده شاهد بروز چنین اتفاق هایی باشیم؟ از همه مهم تر اینکه آیا می دانید هزینه تربیت یک نیروی جلوه های ویژه از نوع «جواد شریفی راد» برای سینمای ایران چقدر است؟ حالا ده سال از آن زمستان تلخ شهرک سینمایی دفاع مقدس گذشته است. در آخرین روزهایی که دست اندرکاران سینمای ایران امکان شرکت دادن فیلم خود در جشنواره فیلم فجر را دارند، خبر می رسد که طی انفجاری در سر صحنه فیلم معراجی ها آخرین ساخته مسعود ده نمکی، شش نفر کشته می شوند. هنگام تنظیم خبر ناخودآگاه خبرنگاری ام می گوید: «چه تیتر جالبی می تواند از این خبر دربیاید: شش نفر از دست اندرکاران سینمای ایران از سر صحنه فیلم مسعود ده نمکی به معراج رفتند» اما تلخی حادثه آنقدر زیاد است که نمی توان اینگونه با آن مواجه شد. به یاد می آورم که در طول سال های گذشته حوادث تلخ اینچنینی بسیار رخ داده است. اردیبهشت ماه سال 1388 و مرگ پیمان ابدی خاطرتان هست؟ درباره آسیب دیدگی دست «رضا دلاوری» در سر صحنه فیلم نفوذی چیزی شنیده اید؟ از دهها آسیب ریز و درشتی که بازیگران سینما و تلویزیون در سر صحنه فیلم ها با آن مواجه می شوند خبر دارید؟ می دانید یکی ازکارگردان های سینمایی در سر صحنه فیلم خود، بر اثر شلیک مستقیم گلوله ای که ابتدا تصور می شد مشقی است کشته شد؟ از دهها آسیب ریز و درشتی که بازیگران سینما و تلویزیون در سر صحنه فیلم ها با آن مواجه می شوند خبر دارید؟ می دانید یکی ازکارگردان های سینمایی در سر صحنه فیلم خود، بر اثر شلیک مستقیم گلوله ای که ابتدا تصور می شد مشقی است کشته شد؟ اصلا چرا راه دور برویم؟! «محمد رضا شرف الدین» مدیر جلوه های ویژه قدیمی سینمای ایران که در اغلب فیلم های جنگی فعال است را می شناسید؟ آسیب دیدگی انگشتان او دلیلی روشن بر وضعیت اسفناک جلوه های ویژه در سینمای ایران است. سینمایی که می خواهد بزرگ ترین حماسه های جنگ را به تصویر بکشد اما به ساده ترین امکانات سینمایی دسترسی ندارد و مجبور است در هر صحنه ای و برای هر انفجاری، از همان مواد منفجره واقعی استفاده کند. یعنی همان TNT و مواد منفجره ای که در جنگ های واقعی برای تخریب و انفجار به کار برده می شود، در سر صحنه یک فیلم اندکی رقیق می گردد و به عاملی برای ایجاد تصاویر دلخواه کارگردان تبدیل می شود. امروز چهارشنبه هجدهم دی ماه در شهرک سینمایی دفاع مقدس در کیلومتر 35 بزرگراه تهران- قم شش نفر کشته شدند. جالب است که «علی اکبر رنجبر» مدیر این شهرک نیز در میان کشته شدگان بوده است. از سال 1373 تا کنون بیش از 250 فیلم، سریال و کلیپ در این شهرک مقابل دوربین رفته و به همین دلیل این مکان به عنوان اصلی ترین مرکز پشتیبانی سینمای دفاع مقدس شناخته شده است اما چرا این شهرک و «انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس» به عنوان تامین کننده تجهیزات نظامی مورد نیاز فیلم ها و مدیریت این شهرک، در طول 10 سال گذشته فکری به حال تامین امکانات مورد نیاز برای فیلم های جنگی نکرده است و صرفا این بیابان بی حد و مرز را در قالب یک لوکیشن به فیلم ها اجاره داده است و هیچ فکری به حال تامین جانی فیلم سازان ایرانی نکرده است؟ آیا قرار است باز سال های آینده شاهد بروز چنین اتفاق هایی باشیم؟ از همه مهم تر اینکه آیا می دانید هزینه تربیت یک نیروی جلوه های ویژه از نوع «جواد شریفی راد» برای سینمای ایران چقدر است؟ خبرگزاری آنا
18 دی 1392 ساعت 23:37 | شماره خبر: 1338237338123654154
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 77]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها