محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830710180
جان لنت با بانوان كاريكاتوريست ايران ملاقات كرد
واضح آرشیو وب فارسی:ايلنا: جان لنت با بانوان كاريكاتوريست ايران ملاقات كرد
جان لنت كه از جمله ميهمانان خارجي سومين جشنواره جهاني هنر مقاومت بود،با زنان كاريكاتوريست ايران ملاقات كرد. جان لنت با بانوان كاريكاتوريست ايران ملاقات كرد
ايلنا: جان لنت؛ از ميهمانان خارجي سومين جشنواره جهاني هنر مقاومت؛ با زنان كاريكاتوريست ايران ملاقت كرد.
به گزارش ايلنا، وي در اين ديدار با هريك از هنرمندان كاريكاتوريست ايراني درباره چگونگي فعاليتشان و مشكلاتي در ارائه يا خلق آثارشان با آن روبرو هستند؛ گفتگو كرد.
وي درخصوص كاريكاتورهاي ايراني اظهار كرد: به عقيده من كارهنرمندان ايراني بسيار جالب و منحصر به فرد است. همچنين اين رشته هنري با راهاندازي خانه كاريكاتور و مجلات كاريكاتور شكل سازمان يافته‌اي دارد.
جان لنت افزود: آنچه برايم خيلي جالب بود اين است كه زنان كاريكاتوريست ۷۰ در صد از كاريكاتوريست‌هاي ايران را تشكيل مي‌دهند در حاليكه در كشورهايي مثل چين مشاركت زنان در اين رشته هنري كم است.
اين هنرمند امريكايي همچنين تاكيد كرد: كارهاي كاريكاتور ايران خيلي خلاقانه و پر ابتكار است. من داوري جشنواره‌هاي زيادي را در دنيا برعهده داشتم كه ايرانيان در آن شركت داشتند و جوايز قابل توجهي كسب كردند. ايران امروز به طور گسترده و در كل جهان در حال شناخته شدن است.
وي همچنين در اين جلسه در خصوص كاريكاتور به سخنراني پرداخت كه متن كامل آن را مي‌خوانيد:
كاريكاتوريست‌ها: رزمندگان مقاوت
هدف اين جشنواره كه به طور برجسته از طريق هنر مي‌باشند بسيار به موقع است. آن درست در زمان جنگ‌هاي بسياري كه در خاورميانه، آسيا و آفريقا و در شرايط شيوع فقر و تخريب كرامت انساني به خاطر تجاوز سركايه داري براي جهاني شدن، سرمايه داري كه هدفي جز اشاعه حرص و طمع انساني، مادي گرايي، فساد و ايجاد اين باوز غلط كه انسان‌ها با دارايي‌هايشان تعريف مي‌شوند نه اينكه، هستند و شكاف بين دارا و ندار كه هر روز بيشتر مي‌شود.
بنياد فرهنگي روايت با رارئه يك تعريف همه حانبه از مقاومت كار مرا آسان‌تر كرده است. تعاريفي چون: دفاع در برابر تمام حكومتهاي استبدادي و متجاوز... دفاع در برابر انحصار طلبي، ظلم، ستم و بي‌عدالتي... دفاع در برابر تهاحم فرهنگي متكبرين كه همان آشكار نمودن چهره دروغين مدعيان حقوق بشر است، دفاع از حقيقت انساني و حقوقو الهي بشر، دفاع از كرامت انساني و آزادي و در آخر پاسداري از ارزشهاي اخلاقي، فرهنگي، انساني، ديني و معنوي.
همه مي‌دانيم كه از هنر براي نيل به مقاومت استفاده مي‌شود. مفهومي كه در كارهاي پيكاسو، دومويا و بعضي از كارهاي مكتب آشكان و غيره كه حتما خود شما بيشتر از من با آن آشنا هستيد كاملاً مشهود است. در اين مقاله‌ام تكيه‌ام بيشتر بر روي هنر كميك است چراكه اين بخش هميشه مورد غفلت واقع شده است در حاليكه مملو از مفهوم مقاومت است. خواه در كاريكاتورهاي انتقادي شديد مطبوعاتي خواه در داشتان‌هاي تصويري مثل كارهاي جو ساركو (در اينجا ذهنم به سمت حل مسئله ظلمي كه در فلسطين و صربستان روا داشته مي‌شود مي‌رود) يا بهبود كتابهاي تصويري براي پيشرفت و تعالي بشريت.
بنده د رمقاله قبلي‌ام با نام «هنرهاي تصويري، دموكراسي و آگاهي سازي» سه مسير ممكن براي دستيابي به تغييرات اجتماعي را مورد بحث قرار دادم. اول مقاومت، دوم انقلاب، سوم مصالحه...
به واسطه كاركتر
ماهيت كاراكترهاي كاتوني مي‌تواند مفهوم مقاومت را منتقل نمايد. قبل از اينكه دولت سركوبگر تايند سانسور را لغو كند، پرايونز كاريكاتوريست تايلندي پيش از اينكه مفاهيمش را از دهان بيان كند از طريق كاريكاتور‌هايش مفاهيمش را بيان مي‌كرد.
كاريكاتور به عنوان ابزار مقاومت در برابر ظلم وضد بشريت
مقاومت شكل‌هاي مختلف دارد در همه رژيم‌ها (حكومت‌ها) مقاومت به صورت سري هستند. مثلاً شاهد بوديم كه كاريكاتورهاي اتحاديه جماهير شوروي واقعيت دشمن در خانه خود را نمايش مي‌دادند يا گروه تبليغات نجات ملي در زمان جنگ چين به صورت محرمانه كاريكاتورهاي ضد ژاپن را نمايش مي‌دادند و پيام‌هاي روحيه بخش روي ديوار‌ها و پرچم‌ها مي‌نوشتند و در رسانه‌هاي محلي كاريگكاتورهايي كه نشان دهنده مقاومت در بعد از فرار از وطنشان بود را نشان مي‌دادند. يا هنرمندان مي‌انمار كاريكاتورهايي را عليه تايلند به تصوير مي‌كشيدند و يا كاريكاتوريست‌هاي آفريقاي غربي انجمني را در خارج از كشور در پاريس و بروكسل تشكيل دادند كه آثار آن‌ها را منتظر مي‌كرد و سعي مي‌كرد تا به آن‌ها نحوه مواجهه با مشكلات در خارج از كشور را آموزش دهد.
بازماندگان از جنگ از هنر مقاومت به صورت مفهومي استفاده كردند. مانند: نحوه رفتار كردن، اشاره كردن و يا معاني و مفاهيم بيشتر.
كاريكاتوريست‌ها در هر جا استادان تيزبيني هستند. اشاره‌ها و استعاره‌ها مفاهيم خود را بيان مي‌كنند.
بعضي از آن‌ها از اين هم فراتر رفته و هنر هوشمندانه‌اي را به عنوان يك هويت ملي ايجاد مي‌كنند مانند G. M Sudarta از اندونزي و Zunar از مالزي. سودارتا مي‌گويد: اين يك روش اندونزيايي است كه كاريكاتوريست‌ها در عين اينكه پيام خود را بيان مي‌كنند همزمان لبخند را در چهره آن‌ها مي‌نشانند. علي فرضات يك متخصص در كشيدن تصاوير رك و بي‌پرده و برنده است. او در برخي موارد پيام خود را اينقدر نامحسوس بيان مي‌كند كه بينندگان متوجه نمي‌شوند به چه كسي حمله شده است.
معاني پنهان و آشكار با حداقل عناوين كاريكاتور‌ها استفاده مي‌شود. قطعه‌اي از داستان، استفاده از زبان، استفاده از دست و نمايش همه در اين تصاوير بيان مي‌شود.
عناوين كاريكاتور‌ها
چهار ستون در روزنامه‌هاي كره‌اي وجود دارد كه به طور مستقيم يا غير مستقيم بر قدرت ضمني وحدت و مقاومت دلالت دارد. اول «كيم پن يوك چو ان گاگوري» به معناي پرچم آبي است كه خود به تنهايي بيان كنندهخ مفهوم مقاومت است. در كامرون نيمب و پوپولي به معناي شهرت و شرايط سخت سياسي است. سينما پوپولي هم رفتار فاسد احزاب سياسي را توضيح مي‌دهد همانند چيزهايي كه در بيرون از يك فيلم و در واقعيت وجود دارد. بنابراين تصميم گرفتم سينمايي كه نشان دهنده اين فيلم‌ها باشد را تاسيس كنم.
به واسطه نماد‌ها
نمادهاي مقاومت در بسياري از كاريكاتور‌ها وجود دارد. براي مدتهاي طولاني كيم سونگ هوانگ كاريكاتوريست كره جنوبي در آثارش از عينك سياه براي شخصيت كوپوي استفاده مي‌كرد كه اين خود يك اشاره منفي است به رئيس جمهور پارك چونگ هي – كسي كه هميشه عينك تيره مي‌زد-.
يك نمادي كه اغلب توسط كاريكاتوريست‌هاي مصري در اواخر سال ۱۹۹۰ استفاده مي‌شد اين بود كه براي نمايش سختي رسيدن به صلح جهاني از داروهاي تقويت كننده جنسي واياگرا در آثارشان استفاده مي‌كردند. در آفريقاي جنوبي در دوران آپارتايد آثار Derek Bauer اغلب به صورت جوهر پخش شده روي زمينه بود كه اين جوهر پخش شده نماد خون است.
به واسطه طرح‌ها
اين تيزهوشي و ظرافت مي‌تواند در طرح داستانهاي آن‌ها باشد. همزمان بيشتر كاريكاتوريست‌هاي مشهور تايلند مانند چايي راچاوات نپذيرفتند كه آثارشان را بر اساس اختيارات و اجبار ديكتاتور مآبانه به تصوير بكشند.
كاريكاتوريست‌هاي اجتماعي و تيزهوش الجزايري يك بار در پائين سمت چپ آثار خود كلمه خالي از جوهر را براي بيان مفهوم مقاومت امضا كرد.
به واسطه زبان
از زبان به عنوان يكي از اهداف مقاومت توسط كاريكاتوريست‌ها در اين دهه نيز استفاده شده است. همانطور كه ضرب المثل‌ها، قافيه جمله‌ها، لطيفه‌ها در شرح استقلال طلبي كاريكاتورهاي امروزي در سراسر جهان ديده مي‌شود به نظر مي‌رسد اين موارد در كاريكاتورهاي مالزيايي نيز بسيار اهيمت دارد.
مدت مديدي است كه كاريكاتوريست و نويسنده مالزيايي فنگ شينگ هميشه كاريكاتوريست‌ها را تشويق مي‌كرد كه بايد بسيار مطالعه كنند و ادعايش اين بوده كه كاريكاتوريست هر چه بيشتر راجع به زبان بداند كاريكاتور او بهتر خواهد بود.
كاريكاتوريست‌ها از‌بان به عنوان يك ابزار مقاومت استفاده مي‌كنند مثلا وقتي يك هنرمند در رژيم مي‌انمار در ميان جمعيت شروع به دست زدن مي‌كند اين حركت از نظر يك سرباز يك عيب و نقص محسوب مي‌شود و يك اشتباه تلقي مي‌شود در حاليكه اين اشتباه به دولت مي‌انمار برمي كردد و نقص دولت است.
هنر كاريكاتور در زمينه مقاومت تماماً غير مستقيم نيست و همه مفاهيم خود را به طور غير مستقيم هم انتقال نمي‌دهد.
به عنوان نمونه كمپينگ‌ها، نمايشگاه‌ها، جشنواره‌هايي كه در زمينه مقاومت هستند و گاهي ما در يكي از آن‌ها شركت مي‌كنيم، بيان كننده همان مفهوم غير مستقيم مقاومت هستند.
به طور مثال در آوريل ۱۹۹۹يك سايت اينترنتي «Scream caricature» براي مخالفت با بمباران ناتو در يوگوسلاوي راه اندازي شد. بيش از ۳۰۰ كاريكاتوريست از سراسر جهان حدود ۱۰۰۰ كاريكاتوريست كه تحت تاثير USA و NATO در يوگوسلاوي بود براي اين سايت ارسال كردند. همچنين كاريكاتوريست‌هاي سياسي سريلانكا و Winne Hetti goda و طرفداران نظام نابرابري با برپايي نمايشگاه‌هايي از آثار خود با عناوين مختلف مخالفت خود را ابراز مي‌كردند مثلاً در داير كيف كه يك روزنامه مردمي است مي‌نويسد:
در حدود سال ۱۹۹۹ در انتخابات اندونزي ده‌ها هزار نفر از مردم به خيابان‌ها ريختند. بسياري از آن‌ها به صورت يك شكل با ايجار سرو صداي ماشين‌هايشان مقاومت و اعتراض خود را بيان مي‌كردند. در نتيجه هفده هنرمند نمايشگاهي از اگزوز يا ابزار آلات ماشيني كه توليد سرو صدا مي‌كند برپا كردند.
كار آن‌ها سرشار از پيام‌هاي سياسي بود كه در عمل از سروصداي ماشين‌هاي آن‌ها ناشي مي‌شد.
حقوق كاريكاتوريست‌هاي شبكه‌هاي بين المللي عموماً ناديده گرفته مي‌شود چون آثار آن‌ها يا در حراج‌ها از بين مي‌رود و يا در نمايشگاه‌هاي كشورهايي ارائه يم شود كه خود آنان مخالف آزادي بيان هستند.
سازمان‌هاي متعددي اقدام به سركوب كساني كردند كه از طريق هنر كميك مقاومتشان را ابراز كردند.
در ميان آن‌ها دولت‌هايي بودهد كه از طريق استفاده و سوء استفاده از قوانين، از جمله قوانين و مقررات امنيت ملي و افترا و اعمال شرارت و محدوديت‌هاي نا‌نوشته آزادي‌هاي عمومي افراد را سلب مي‌كنند.
همچنين رسانه‌هاي بسياري در اين ميان وجود دارند كه از طرق مالكيت كنگلومرا حقوق عمومي مردم و هنرمندان، كاريكاتوريست‌ها و سردبير و اذهان عمومي را در خدمت به شركت‌هاي مادر زير پا گذاشته تا منافع اين مردم را سلب كنند.
آگاهي از حقوق مردم در جهت خدمت به شركت‌هاي مادر
گروههاي ذي نفع جماعت محافظه كار و سردبيران و كاريكاتوريست‌ها با واسطه خود سانسوري مجازات‌هاي پيش روي كاريكاتوريست‌هاي طرفدار مقاومت گاهي شديد بوده، از مجله مواردي از قتل‌هاي و سربه نيست شدن‌ها، تهديدات تروريستي، حبي، پرداخت جرايم و تعليق نشريات كاريكاتوريست‌ها به عنوان عوامل ايجاد تغيير اجتماعي در زمينه اصلاح وضعيت نوع بشر كه اغلب در گفتگو‌هاي پيرامون كاريكاتوريست‌ها ناديده گرفته مي‌شوند، افرادي هستند كه قوياً آثار هنري طنزي را براي كمك در جهت كمك به اهداف آموزشي، توسعه و خود اگاهي خلق مي‌كنند. خودآگاهي يعني «ميزان خردمندي كه در درك فرآيند شكل دهنده افراد و جامعه، اتخاذ موضع مثبت در همبستگي با ستمديدگان و مظلومان و همكاري با سازمان‌ها و فعاليت‌هاي پائين‌ترين توده مردم در برنامه‌هاي مرتبط با مفهوم آزادي» داستانهاي فكاهي در دهه ۱۹۶۰ در فيليپين شكل گرفتند و براي ايجاد خودآگاهي و شعور، هدف آن‌ها ايجاد تغيير در جهت تغذيه، سلامت بهداشت بهتر افراد و غيره مي‌باشد.
ويژگي‌هايي كه هنر فكاهي را براي رسيدن به اين اهداف مناسب مي‌سازند عبارتند از چند منظوره بودن، بصري بودن، عموميت داشتن، فطري بودن، سازگاري، تاثير پذيري، محبوبيت و ارزان بودن. از جمله معايب استفاده از فكاهي‌ها براي ايجاد تغيير اجتماعي اين است كه ابزار در رسانه يا واسطه انتقال در بعضي جا‌ها جدي گرفته نيكم شوند و بنابراين پيام‌هاي آن تفهيم نشده يا ناديده گرفته خواهد شد.
بسياري از كاريكاتورهاي به نمايش گذاشته شده در نمايشگاه و اين گالري فقر و تنگ دستي توده مردم (۹۹ در صد) را به تصوير كشيده و حرص و طمع سرمايه داران متمول (۱ درصد) را به باد انتقاد مي‌گيرند. كاريكاتورهاي اعتراض آميز عليه ظلم و بي‌عدالتي اجتماعي و تاكيد كننده بر لزوم ايجاد تغيير طولاني مدت همواره وجود داشته‌اند مثلاً در دهه ۱۹۳۰، كاريكاتوريست چيني «ژانگ لپينگ» شخصيت فكاهي فقيري به نام سانمائو را براي نشان دادن هراس او از فاصله طبقاتي شديد ميان دارا و ندار خلق كرد. احساساتي مشابه رد كاريكاتورهاي تو كاي رانابي ديده مي‌شود كه بريا چندين دهه در بنگلادش پر طرفدار بوده است. اخيراً كاريكاتور‌ها و داستانهاي فكاهي در تلاش براي آگاه سازي افراد نسبت به مسائلي چون رفاه كودكان، افراد بي‌خانمان، بيماري ايدز و ساير بيماري‌ها، محيط زيست، بي‌سوادي، مصرف مواد مخدر، بهداشت حقوق حيوانات، پيشگيري از وقوع جرم و جنابت، سلامت روان، خطرات كشيدن سيگار، خطرات به اصطلاح مدرنيته يا نوگرايي، تنظيم خانواده و مانند آن خلق شده‌اند.
در بسياري از قسمت‌هاي آسيا و اقيانوس آرام، كاريكاتور‌ها و داستانهاي فكاهي در پروژه‌هاي توسعه و ايجاد خود آگاهي به كار رفته‌اند. نمونه‌اي از اهميت آن‌ها در مي‌انمار است كه در آنجا مشكلات اجتماعي در كاريكاتور‌ها، بيش از هر فرم ديگري از رسانه، انتشار مي‌يابند. كاريكاتو. ريست‌هاي بنگلادشي مسائلي چون شرايط افراد بي‌خانمان را نشان داده و به آن پرداخته‌اند. در پاكستان، كتابهاي فكاهي افراد را به استفاده از كپسول‌هاي روغن يد دار براي پيشگيري از ابتلا به گوا‌تر تشويق مي‌كردند. در پاپو آگينه نو شخصيت محبوب «شبه» (Phantom) به روستائيان مي‌گفت بادام زميني سرشار از پروتئين را جايگزين نشاسته در رژيم غذاييشان كنند. كتابهاي فكاهي همچنين يك لايجه قانوني دولتي بحث برانگيز را در سنگاپور بازنمايي مي‌كردند؛ و همه چيز را از تغذيه نوزاد با شير مادر تا حقوق كارگردان در تايلند آموزش مي‌دادند. در هنگ كنگ به كودكان در برابر ابتلا به ايدز هشدار مي‌دادند. خطرات كشيدن سيگار در مالزي را خاطر نشان مي‌شدند و در نپال خدمت مضاعفي انجام مي‌دادند و به افراد از طريق مطالبي بر پايه مضامين جنگل زدايي و تخريب جنگل‌ها، تنظيم خانواده، آموزش و پرورش و تغذيه سواد ياد مي‌دادند. پس از وقوع سونامي عظيم در اقيانوس هند در سال ۲۰۰۴ يك گروه مستقر در بانكوك يك Malga (مانگا) ژاپني دو جلدي را ترجمه كردند كه سونامي سال ۱۹۸۳ را كه بخش‌هايي از ژاپن را ويران كرده بود به تصوير مي‌كشيد و براي فراهم نمودن‌شناختي عميق‌تر نسبت به سونامي‌ها آن را ميان مردم تايلند توزيع كردند. در هند، يك مهندس شيمي كه از جهل و بي‌اطلاعي كودكان هندي نسبت به فرهنگ خودشان بيزار شده بود، مجموعه‌اي از كتابهاي آموزشي فكاهي به نام «آمارچيتراكاتا» را در دهه ۱۹۶۰ براي پر كردن اين خلا آغاز كرد، حال آنكه يك محقق به نام «ايندي راني» مسئوليتي را در سازمان بهداشت جهاني براي ايجاد يك كتاب فكاهي درباره مصون سازي كودكان روستايي به عهده گرفت.
در سر تا سر امريكاي لاتين، كتابهاي فكاهي و. كاريكاتورهايي به منظور ايجاد خودآگاهي در رسانه‌هاي ارتباطي پر طرفدار و عامه پسند گنجانده شده‌اند، براي رد مشروعيت نظام‌هاي حاكم به كار مي‌رفتند. در طول حكومت موقت آلنده در شيلي، تلاش‌هايي براي القاي ارزشهاي جديد از طريق داستانهاي فكاهي متفاوت صورت گرفت، كه يكي از آن‌ها لافرم (صادق) روايتي آموزنده و خنده دار درباره ملي كردن صنايع خارجي بود. همچنين كتابهاي فكاهي جديد بر مبناي روش آموزشي پائولو فرير در دهه۱۹۷۰ براي تحقق بخشيدن به تغييرات آموزشي و توسعه روستايي دست كم در اكوادور و پرو منتشر شدند. در ساير كشورهاي امريكاي لاتين، داستانهاي فكاهي مصور و قصه‌هاي كوتاه بخشي از متون مكتوب، جزوه‌ها يا كتابچه‌ها، بروشور‌ها و نمايشنامه‌هاي كوتاه براي آموزش همگاني هستند. در سائوپائولو برزيل، گروه «سنتروورگوئيرو» شبكه ارتباطات گرافيكي ساده‌اي را راه اندازي كردند كه با صد‌ها گروه ديگر در مناطق فقير نشين و زاغه نشين‌ها در تماس بوده و به عنوان صداي اعتراض آن‌ها عمل مي‌كردند. نهادهاي ديگر، دست كم در پرو، شيلي، كلمبيا، اكوادور، ونزوئلا، آرژانتين، پاناما، برزيل و بوليوي از داستانهاي فكاهي مصور و كاريكاتورهاي عامه پسند و پر طرفدار براي ايجاد خودآگاهي در افراد فقير استفاده مي‌كنند.
احتمالاً هيچ منطقه‌اي به اندازه آفريقا شاهد فعاليت‌هايي در استفاده از كاريكاتور‌ها و فكاهي‌ها براي ايجاد خودآگاهي، آموزش و توسعه نبوده است و در سنگال، شبكه اطلاعات سرزمين‌هاي خشك و كم باران داستان‌هايي درباره بانك‌ها و آژانس‌هاي سرمايه گذاري خارجي خلق كردند كه با راه حل‌هايي از پيش بيني شده بريا مشكلات مربوط به كشاورزي و زراعت و زمين به كشورهاي افريقايي مي‌آيند. در ساحل عاج، يك داستان فكاهي در خصوص كلاهبرداري پولي هشدار مي‌داد و در مالاوي وضعيت اسفناك دختر نوجوان پس از اغفال شدن توسط يك «پير خر پول» فاسد به صورت فكاهي در آمده بود. در موزامبيك فعاليت‌هاي فكاهي از زمان شروع مبارزات براي آزادي در دهه ۱۹۸۰ استفاده مي‌شدند و مسائلي چون جرم و جنايت و خشونت، افراد معلول و موضوعات ديگر را در بر مي‌گرفتند. فعاليت‌هاي فكاهي در كنيا عمدتاً به سلامت، كشاورزي و آموزش شهروندي مربوط مي‌شوند. اطلاعات مربوط به ايدز از طريق داستانهاي فكاهي نظير «جاده‌اي به بدبختي» درباره راننده كاميوني كه به اين بيماري مبتلا مي‌شود و مجموعه‌اي از كتاب‌ها با عنوان «سلامتي كامل» بين دانش آموزان توزيع مي‌شود. پيش از برگزاري اولين انتخابات چند حزبي در سال ۱۹۹۴ در كنيا مفهوم ايجاد دموكراسي براي گفتوگو‌ها ميان شهروندان در كليساهاي مسيحي عرضه شد. در سال ۱۹۹۲ گروهي از كاريكاتوريست‌ها و هنرمندان و نويسندگان فكاهي تانزانيايي به نيروهايي جهت تشكيل Tapoma (انجمن رسانه‌هاي پر طرفدار تانزانيا) به منظور حمايت از كاربرد داستانهاي فكاهي در فعاليت‌هاي آموزشي و توسعه پيوستند.
TAPAmo - حمايت ملي كانون دولتي فنلاند -تانزانيا بود. كارگاه‌ها، نمايشگاه‌ها، جلسات آموزشي، فستيوال‌ها و مسابقات را برگزار كرده‌اند.
آفريقاي حنوبي در دهه ۱۹۹۰ از نظر تهيه و توزيع كتابهاي فكاهي درباره ايدز و آميرش سالم، غير از بسياري از موضوعات ديگر از حمله با سوادي، قدرت انتخاب، محيط زيست، بهداشت عمومي و اعتماد به نفس دختران جوان، عملكرد فوق العاده‌اي داشت. معروف‌ترين و فعال‌ترين اسوديو از ميان استوديو‌هاي «گروه داستان پردازان» تحت نظارت نيل نپل در ژوهانسبورگ (فريقاي جنوبي) بود. گروه داستان نويسان تا سال ۱۹۹۴ به طور كامل با بودجه NGOها (سازمان مردم نهاد) فعاليت مي‌كرد؛ داستانهاي فكاهي اين گروه درباره بسياري از موضوعات مربوط به پيشرفت و توسعه معمولا از نظر محتوا و رويكرد نوآورانه بود. گروههاي زيادي در آفريقاي جنوبي درگير مسئله ايجاد خودآگاهي بوده‌اند، از جمله «پروژه‌هاي خانوادگي اماگاو» كه در آن داستانهاي فكاهي براي ايجاد حساسيت در خانواده‌ها نسبت به مشكلات فرزندانشان به كار مي‌روند، استريكا كه در يك كتاب و فكاهي مصور درباره فوتبال از «مهارت زندگي يا پيام اجتماعي زيركانه اما قاطع و صريح» بهره مي‌برد: رنگين كمان الكتريك كه بيش از صد هزار جلد از يك كتاب فكاهي پيرامون ايدز را به چاپ رسانده است.
كاريكاتوريست‌ها همچنين با تلاش براي برقراري صلح و آشتي پس از جنگ و در گيري‌هاي قومي نژادي، براي اصلاح آنچه در ميدان جنگ از بين رفته براي برقراري مجدد صلح و برادري و براي جلوگيري از وقوع مجدد چنين دوران مصيبت باري، نقش مهمي در برقراري صلح ايفا كرده‌اند. كاريكاتوريست‌هاي اروپاي مركزي و شرقي، افريقاي جنوبي و يوگوسلاوي مضامين ايجاد صلح و آشتي را در آثارشان به تصوير كشيدند همانند كاريكاتوريست مالزيايي لات، كه كودكان مالزيايي، هندي و چيني را در حال بازي با يكديگر نشان مي‌دهد، يك تصوير دلگرم كننده در يك كشور حساس نسبت به مسئله قوميت و‌نژاد از زمان درگيري‌هاي نژادي سال ۱۹۶۹، يكي ديگر از نمونه‌هاي بارز برقراري صلح و آشتي به واسطه كاريكاتور سري دنباله دار «ژن پابرهنه» اثر كيجي ناكازاوا، درباره خاطرات اين نويسنده از بمباران اتمي هيروشيما توسط ايالات متحده است كه بر اثر آن پدر و خواهر – برادران او جان خود را از دست دادند. ناكازاوا شخصيت اصلي داستانش را ژن (به معني ريشه‌ها يا منشا) ناميد و با اين اميد كه بتواند به سرچشمه و منشا قدرت براي نسل جديدي از نوع بشر تبديل شود- نسلي كه بتواند پابرهنه بر روي خاك هيروشيما راه برود، زمين را زير پا‌هايش حي كند و توانايي «نه» گفتن به جنگ افزار‌هاي اتمي را داشته باشد. خود من مايلم با توانايي ژن زندگي كنم - dath كمال مطلوب من است و به دنبال كردن آن به واسطه كارم ادامه خواهم داد «و اين دقيقاً همان كاري بود كه او تا زمان مرگش در سال گذشته، انجام داد.
نتيجه گيري
از آنجايي كه چنين تلاش‌هايي براي مقاومت و ايجاد تغيير اجتماعي به واسطه خلق كاريكاتور ارزشمند است، همواره با خطرات تداوم در عرصه هنر فكاهي روبه تغيير وپر مانع روبرو هستند از جمله اين خطرات و موانع عبارتند از:
۱- بين المللي سازي، متمركز سازي و تجاري سازي فرم‌هاي فرهنگي نظير كاريكاتور‌ها و داستانهاي فكاهي. اين مسئله‌اي نگران كننده است. بيش از پيش، گروه‌ها وسنديكاهاي چند مليتي به سرعت آثار كاريكاتوريست‌ها و نويسندگان را مي‌بلعند و ان‌ها را به عنوان فرهنگي جهاني كه سرفاً به واسطه امور بازار يابي شكل گرفته، تبليغ مي‌كنند. ميزان تجاري سازي صورت گرفته توسط كاريكاتورسازي جمعي به منتها درجه گيج كننده و مضحك خود رسيده است و كالاهاي سرگرم كننده و خنده آور مهم‌تر از آثار هنري و سرگذشت آن شده‌اند.
۲- تسلط و نفوذ دائمي كاريكاتور‌ها / فكاهي ها/ انيميشن‌ها در سطح جهاني. چنين چيزي از اين مشكل اوليه ناشي مي‌شود كه بسياري از بزرگ‌ترين شركت‌ها و استوديو‌ها در امريكا، غرب اروپا و ژاپن مسقرند. مشكلات حاصل عبارتند از: گرفته شدن فرصت كاري از كاريكاتوريست‌هاي محلي (بومي) به اين دليل كه رسانه‌ها از كاريكاتورهاي ارزان‌تر منتشر شده به طور همزمان استفاده مي‌كنند، تداوم يك نگرش استعماري كه محصولات خارجي (كاريكاتور‌ها و فكاهي‌ها) را برتر و در نتيجه شايان تقدير مي‌داند، پرورش سياست استعماري ايدئولوژيك كهنه به واسطه شخصيت‌هاي كاريكاتوري (كارتوني) خارجي به ظاهر بي‌ضرر.
۳-پايان نقش نظارتي ايجاد كاريكاتورهاي سياسي در بسياري از بخش‌هاي جهان. چند عامل نقش تحريك كننده كاريكاتوريست‌ها را توجيه مي‌كنند: رهبران جنجالي / منفور به دليل سبك روابط عمومي دقيقاً هماهنگ و سازماندهي شده‌تر از دولت‌هاي اخير، در جايي كه مي‌توانند هدف كاريكاتور قرار گيرند، در معرض ديد هستند. خود سانسوري به دليل بسياري از ممنوعيت‌هاي دولتي / اجتماعي گروههاي ذي نفع بسيار حساس و افراد در گير در اصلاحات سياسي، فعاليت گروهي تروريست‌ها و ماموران خود خوانده و پيوندهاي اقتصادي نزديك روزنامه‌ها با شركت‌ها دولت‌هاي بزرگ، در همه جا شايع است، و حتك حرمت‌ها و قوانين دائمي‌تر براي ساكت كردن كاريكاتوريست‌هايي كه قبلاً تقيباض از تعقيب قانوني مستثني بودند.
۴-تمام شدن بودجه و در نتيجه علاقه به كاريكاتور سازي براي فعاليت‌هاي توسعه و ايجاد خودآگاهي. در واقع علاقه به گسترش و توسعه ارتباطات خود از زمان اوج آن در دهه‌هاي ۱۹۶۰/۱۹۷۰ دچار ضربات تضعيف كننده‌اي شده است. از جمله اين موارد كناره گيري ايالات متحده از يونسكو و ضربه مهلك ناشي از آن به نظام اطلاعات و ارتباطات جهاني جديد، يك موج جديد فناوري اطلاعات كه فرم‌هاي ارتباطي فرهنگي ديگر را كنار زده و به صحنه آمدن نسلي خود محور و متكي بر مصزف كننده كه بويژه در خصوص عوامل انسان دوستانه نگراني ندارند.
علي رغم وجود اين موانع، كاريكاتوريست‌هاي وظيفه‌شناسي در هر نقطه از جهان وجود دارند كه هنوز هم به حمايت از اصول و عقايد مقاومت و ايجاد تغيير اجتماعي و مبارزه با افكار غلط، پايبند و متعهدند و اغلب بيش از روزنامه نگاران به حقيقت نزديك مي‌شوند و براي اكثريت مردم روي زمين، كه زندگي محترمانه از آن‌ها دريغ شده، مبارزه مي‌كنند.
سه شنبه 3 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايلنا]
[مشاهده در: www.ilna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 76]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها