واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: چرا علي خدايي اينقدر داوري ميكند؟
علي خدايي از علت داوري كردن در جايزههاي ادبي متعدد سخن گفت و اظهار كرد: سؤال خيليهاست كه چرا اينقدر داوري ميكنم؟!
اين داستاننويس و داور جايزههاي ادبي در پاسخ به اينكه آيا شما كار ديگري غير از داوري نداريد، به خبرنگار ادبيات و نشر خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، گفت: چرا اتفاقا كارهاي ديگر هم دارم. اما ممكن است برايتان جالب باشد كه چرا داوري ميكنم؟! براي خيليها اين سؤال پيش آمده است كه چرا اينقدر داوري ميكنم؟! اما اين سؤال را چرا از من ميپرسيد؛ از دوستاني بپرسيد كه مرا براي داوري انتخاب ميكنند. خُب لابد آنها دلايلي دارند كه مرا براي داوري انتخاب ميكنند و چرا كس ديگري را انتخاب نميكنند، كه حتما انتخاب هم ميكنند دوستان ديگر را.
او همچنين در پاسخ به اين موضوع كه ميتوانيد براي داوري در رقابتهاي ادبي نه بگوييد، اظهار كرد: بله من ميتوانم بگويم نه. شما مرا به عنوان يك سليقه و نگاه انتخاب كرديد، لابد آنها هم كه مرا انتخاب كردند، همين منظر را داشتند، خواستند به عنوان يك سليقه در كنار سلايق ديگر باشم. در جايزهي بيهقي و ديگر رقابتها هم داورهاي ديگري با ديدگاههاي متفاوت هستند. هر سال داوريها متفاوتند. داوري ميآيد و داوري ديگر ميرود؛ كما اينكه من سال پيش در جايزهي بيهقي داور نبودم. داوري داستانهاي دهكلمهيي را هم خودم انتخاب كردم. فكر ميكنم وارد عرصهاي ميشوم كه آدمهاي خيلي جوانتر و بهتر است بگويم جديدتر آنجا هستند. جوانها كمك ميكنند به دورهي ديگري وصل شوم و خيلي دلم ميخواهد با نوع نگاهشان آشنا شوم. دربارهي داوري در جايزهي هوشنگ گلشيري، نقد حال و داوري جايزهي بوشهر هم به كتابها ميپردازند. يكي از لذتهاي من در طول سال، خواندن كتابهاي ايراني است كه چاپ ميشود. كساني كه كتاب دوست دارند، زياد هستند. از اين كار خيلي لذت ميبرم. از طرفي در طول سال دربارهي خيلي از كتابها اظهارنظر نميكنم. از بدشانسي من است كه به دليل داوري نميتوانم دربارهي كتابهايي كه دوست دارم، حرف بزنم.
خدايي همچنين در پاسخ به اين پرسش كه پذيرفتن داوريهاي متعدد اين شائبه را ايجاد ميكند كه يك سليقهي خاص بر رقابتها حاكم شود و علي خدايي در همهي رقابتهاي يك نظر دارد و آيا غير از اين است، گفت: نميدانم چرا مرا انتخاب ميكنند. در هر مسابقه حداقل پنج نفر هستند كه داوري ميكنند، اينكه ديگران دربارهي اين رويكرد حرف بزنند كه درست است يا غلط، بهتر است.
اين نويسنده در پاسخ به اين موضوع كه مثلا عليرضا سيفالديني فقط در جايزهي ادبي مهرگان داوري ميكند و شائبهاي هم طرح نميشود و انتقادها متوجه داوري كردن شما در چندين رقابت است. يادآور شد: ميتوان يكي دو رقابت را داوري كرد. اما وقتي مسابقهاي علاقهمند است و گاهي پافشاري هم ميكنند، نه نميگويم. در كنار اين مسألهاي كه گفتيد هست، يعني انتقادها، خب مسائل و موضوعهاي مثبت و جذابي هم هست كه بايد درنظر گرفته شود. هرچند داوري در يك مسابقه دربارهي كتاب با يك مسابقهي آماتوري (تكداستان) فرق ميكند. در مسابقههاي آماتوري به يكسري نگاه تازه وصل ميشويد كه اين ميتواند آدم را زنده نگه دارد. در همين مسابقات آماتوري اصل بر تشويق و توجه دادن دادن و شخصيت دادن به نويسندهي جديد است، در حاليكه در مسابقههاي بهترين كتاب اصلا اين موضوع مطرح نيست. ايميلم پر از داستانهايي است كه هر روز از سراسر ايران ميرسد و من با خوشحالي آنها را ميخوانم و پاسخ ميدهم.
علي خدايي دربارهي اين موضوع كه چطور از جوانها و پيشكسوتهاي ديگر براي داوري دعوت نميشود، گفت: مطمئنا ديگران هم دعوت ميشوند؛ اما تا جايي كه من ميدانم، آنها نميپذيرند و از داوري سر باز ميزنند. بسياري ترجيح ميدهند كار خودشان را بكنند.
او در پاسخ به اين سؤال كه شما معتقديد انتقادِ داوري كردن در رقابتهاي مختلف وارد نيست، تصريح كرد: گفتم به اعتقاد من برگزاركنندگان رقابت مرا به عنوان يك سليقه و نگاه ميببيند. اين علاقهي من است.
انتهاي پيام
سه شنبه 3 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 92]