تور لحظه آخری
امروز : دوشنبه ، 17 دی 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):هرگاه انسان چهل ساله شود و خوبيش بيشتر از بديش نشود، شيطان بر پيشانى او بوسه ...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

اجاره سند در شیراز

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

خرید یخچال خارجی

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

لوله و اتصالات آذین

قرص گلوریا

نمایندگی دوو در کرج

دوره آموزش باریستا

مهاجرت به آلمان

بورس کارتریج پرینتر در تهران

تشریفات روناک

نوار اخطار زرد رنگ

ثبت شرکت فوری

خودارزیابی چیست

فروشگاه مخازن پلی اتیلن

قیمت و خرید تخت برقی پزشکی

کلینیک زخم تهران

خرید بیت کوین

خرید شب یلدا

پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان

کاشت ابرو طبیعی

پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا

پارتیشن شیشه ای اداری

اقامت یونان

خرید غذای گربه

رزرو هتل خارجی

تولید کننده تخت زیبایی

مشاوره تخصصی تولید محتوا

سی پی کالاف

دوره باریستا فنی حرفه ای

چاکرا

استند تسلیت

تور بالی نوروز 1404

سوالات لو رفته آیین نامه اصلی

کلینیک دندانپزشکی سعادت آباد

پی ال سی زیمنس

دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک

تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی

تعمیر سرووموتور

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1851180885




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

وحدت حوزه و دانشگاه؛ امكان‌پذير است؟


واضح آرشیو وب فارسی:مردم سالاری: وحدت حوزه و دانشگاه؛ امكان‌پذير است؟
به نظر مي‌رسد مقوله «وحدت حوزه و دانشگاه» به رغم گفت‌وگوها، سخنراني‌ها، سمينارها و برنامه‌هاي زيادي كه متوجه خود ساخته، همچنان در ‌هاله‌اي از ابهام قرار دارد و براي بسياري از گويندگان و نويسندگان به درستي روشن نيست كه مراد از آن چيست و چه چيزي در سايه آن جستجو مي‌شود.

اين نويسنده كه خود به مناسبت 27 آذر در دانشگاه‌ها، نشست‌ها و گفت‌وگوهاي سيما و رسانه‌ها، در اين خصوص به فراواني سخن گفته است، هم‌اكنون خود را با اين پرسش مواجه مي‌بيند كه چه چيزي در ذيل اين شعار انتظار مي‌رود؟ اين پرسش با دو نكته شنيدني از دو شخص دست اندركار دانشگاهي و حوزوي، بيش از پيش تأمل برانگيز مي‌شود؛ يكي از آن‌ها كه بيشتر شخصيت دانشگاهي است، اخيرا فرمود: وقتي گفته شد وحدت حوزه و دانشگاه، تلقي اوليه اين بود كه دروس حوزوي در دانشگاه وارد شود و يا بعضي از دروس دانشگاهي در حوزه تدريس شود، در صورتي كه انتظار واقعي اين بود كه تفكر ديني در جامعه حاكم شود. ديگري كه وجه حوزوي‌اش برجسته‌تر است، فرمود: وحدت حوزه و دانشگاه مقدمه تأسيس تمدن اسلامي است و سپس اشاره كردند: فاصله حوزويان از دانشگاهيان و دانشگاهيان از حوزويان مانع اصلي تحقق وحدت است. اما به راستي چه چيزي در اين دو كلام وجود دارد كه بشود با اتكا به آن راهي به سوي وحدت گشود؟ در اولي كه سخن عامي است و قطعا مراد مرحوم امام از وحدت حوزه و دانشگاه اين نبود كه تفكر ديني در جامعه حاكم شود، چون اين دغدغه در جاهاي ديگر و با صراحت بيشتر بيان شده بود و اساسا حركت و قيام آن جناب، چيزي جز آن نبود، پس مسأله وحدت امري دقيق‌تر و جزيي‌تر از اين حرف‌ها بود، چنان كه در كلام دوم، هيچ نكته گشاينده‌اي ديده نمي‌شود. به نظر مي‌رسد كه بيان چنين سخنان كلي و شعاري، بر آمده از ابهامي است كه در اصل قضيه وجود دارد و سخنرانان بي آن كه براي شناخت آن مسأله پايه‌اي، همتي بورزند به اظهار نظر پرداخته و خود بر پيچيدگي و ابهام آن مي‌افزايند، در حالي كه از انديشمندان جز اين انتظار است. با گذشت بيش از سي سال از طرح «وحدت حوزه و دانشگاه» شايد اندكي دير باشد كه از متفكران خواسته شود تا به گره‌گشايي از اصل مسأله و ابهام‌زدايي از آن دست بزنند، اما باز بهتر از آن است كه همچنان سال‌ها بگذرد بي‌آنكه سخن درخوري عرضه گردد. بسياري از افراد هنوز، پيشنهادهاي «ورود حوزويان به دانشگاه‌ها»، «ازدواج طلبه‌ها با دانشجوها»، «كشاندن برخي از دروس دانشگاهي به حوزه‌ها» و «بهره‌گيري از برنامه‌هاي دانشگاهي در حوزه» و موارد ديگر را كه براي تحقق وحدت داده مي‌شد به خاطر دارند كه چگونه مايه تمسخر و خنده اهل انديشه واقع مي‌شد، هر‌چند پاره‌اي از اين موارد عملا دنبال شد و برخي را تا حدي اقناع كرد، اما واقعيت آن است كه مراد از وحدت، تحقق هيچ يك از اينان نيست و نبود. پس مسأله اصلي چيست؟

ابتدا تأكيد بر اين نكته لازم است كه دو نهاد حوزه و دانشگاه، به مثابه دو بال در آسمان دانش‌ورزي اند كه با همراهي، همكاري و اعتنا به دستاوردهاي يكديگر مي‌توانند جامعه انساني را به سوي آرامش معنوي و آسايش زيستي پيش ببرند و در اين نكته نويسنده هيچ ترديدي ندارد، اما در حد طرح مسأله، باز‌انديشي در اين مقوله را لازم مي‌داند.

بايد گفت مقوله وحدت حوزه و دانشگاه، مبتني بر يك پيش‌فرض مطرح شده بود و همچنان نيز جاي طرح دارد و آن، نوع نگاه حوزه و دانشگاه به يكديگر بوده و هست. با اين توضيح كه از ديرباز، علم در نگاه حوزوي، آن چيزي تعريف شده و مي‌شد كه از دل آموزه‌هاي ديني، به قصد معرفت امور مقدس و شريعت و براي كمال انساني بوده باشد و به بيان ديگر، در راستاي شناخت خداوند و تضمين آخرت باشد. طبعا آن چه غير اين راه را بپيمايد، ارزش اتكا نداشته است و متقابلا در نگاه دانشگاهي، علم معناي ديگري داشته كه مهمترين آن گره‌گشايي از مشكلات زيستي، ايجاد آسايش و تسهيل امور زندگي معنا مي‌شد و اين دو نگاه در تقابل با يكديگراند، چنان كه هر يك از اين علوم، روش و متدلوژي خاص خود را دارند كه باز در واگرايي از يكديگر تأثيرگذارند؛ يكي به اتكاي نقل و داده‌هاي ديني و ديگري از طريق عقل تجربي و آزمون. ديگر آن كه حوزوي به حكم مأموريتي كه دارد، در جايگاه هدايت‌گري قرار دارد كه براي دانشگاهي، البته در حوزه‌هاي تخصصي‌اش به آساني پذيرفتني نمي‌شود كه داشته‌ها يا يافته‌هاي خود را محك داوري‌هاي تجربه ناشده قرار دهد و سه ديگركه مهمتر از دو نكته پيشين است، نوع نگاه اين دو به يكديگر، در گذشته تاريخي است كه ملاك داوري‌هاي امروزيان نيز قرار دارد؛ در گذشته بيشترين مدعيان حوزوي، منبريان كم‌دانش، روضه‌خوانان خرافاتي، دعانويس‌ها و ملايان برخي از روستاها و محلات بودند كه بي‌محابا به هر چه با باورهايشان نمي‌ساخت، مي‌تاختند، همان‌ها كه از سوي عالمان ديني و حوزويان آگاه نيز مطرود به شمار مي‌آمدند و متقابلا مدعيان دانشگاهي، دسته‌اي از روشنفكران بي‌مايه و مبالات بودند كه با رفتاري غيرديني و حتي غير ملي متعرض دين و ديانت و ارزش‌هاي اسلامي مي‌شدند و موجوديت خويش را در تاختن به اصول و ارزش‌ها معنا مي‌كردند.

بديهي است كه اين دو دسته اگر نمايندگان حوزه و دانشگاه به شمار آيند، هرگز زمينه همگرايي و وحدت فراهم نمي‌گردد، بنا بر اين مهمترين عامل واگرايي در نوع نگاه حوزه و دانشگاه به يكديگر و آسان‌ترين راه‌حل، در شناخت درست اين دو نهاد از يكديگر است كه آن هم در سايه گفت‌وگوي جدي به دست آمدني است، نه دستورهاي سازماني يا توصيه‌هاي آمرانه و هدايتگرانه؛ شناخت جايگاه علمي هر دو نهاد، پذيرش ارزش توانايي‌ها و داشته‌هاي هر يك و اعتبار دانشي قابل نقد در هر دو حوزه.

شنبه 30 آذر 1392





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مردم سالاری]
[مشاهده در: www.mardomsalari.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن