محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803996342
«از متلك گفتن خوشم نمي‌آيد»
واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: «از متلك گفتن خوشم نمي‌آيد»
فرهاد آييش اين روزها مشغول بازي در نمايش«سقراط» نوشته و كار حميد رضا نعيمي است. او در اين نمايش نقش «سقراط» را بازي مي‌كند؛ فيلسوفي كه گرچه فيلسوف مورد علاقه او نيست اما در ميان فيلسوفان آن دوره يونان،«سقراط» را بيش از ديگران دوست دارد.
خبرنگار تئاتر خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، به انگيزه بازي آييش در اين نمايش گفت‌وگويي با او دارد كه مي‌خوانيد:
فرهاد آييش كارهاي زيادي داشت و در شرايطي نبود كه براي پذيرش نقشي در تئاتر خيلي آمادگي داشته باشد اما بعد از اينكه حميد رضا نعيمي پيشنهاد بازي در«سقراط» را مطرح كرد، نتوانست مقاومت كند و پذيرفت «سقراط» نمايش نعيمي باشد.
آييش درباره اولين برخوردش با اين پيشنهاد مي‌گويد: «خيلي خوشحال شدم. در وضعيتي نبودم كه كار قبول كنم چون كارهاي زيادي داشتم ولي اين نقش برايم خيلي مهم بود چون نقشي بود كه دلم مي‌خواست كار كنم. البته تصورم از سقراط لزوما آنچه الان هست، نبود.»
*سقراط متلك هم مي‌گفته است!
اين بازيگر تئاتر كه سقراط را به افلاطون و ارسطو ترجيح مي‌دهد، درباره علاقه‌اش به اين فيلسوف يوناني توضيح مي‌دهد:« خيلي اهل مطالعه درباره فلسفه و تأمل در ارتباط با فيلسوف‌ها نبودم البته از بچگي به فلسفه علاقه داشتم و اتفاقا يكي از فيلسوفان مورد علاقه‌ام از آن دوره، سقراط بود، نه افلاطون و ارسطو. در ميان فيلسوفان دوره خودمان هم بيشتر نيچه را دوست دارم ولي سقراط را به غير از اينكه يك فيلسوف مي‌شناختم به عنوان يك نابغه مي‌شناختم كه در ضمن مرا ياد مسيح هم مي‌انداخت كه پا برهنه راه مي‌رود، چيزي نمي‌نويسد و فقط حرف مي‌زند و زندگاني فلسفي دارد.»
آييش كه پيش از اين شناخت خاصي از نوابغ داشته،ادامه مي‌دهد:«فكر مي‌كردم سقراط هيچ‌وقت شوخي نمي‌كند، متلك نمي‌گويد چون خودم هم از متلك گفتن خوشم نمي‌آيد و فكر مي‌كردم او هم متلك نمي‌گويد زيرا متلك گفتن معمولا يك پس زمينه فكري دارد و يك آينده‌نگري در آن هست، اما سقراط را خيلي در لحظه مي‌ديدم و فكر مي‌كردم كسي است كه هميشه در لحظه زندگي مي‌كند و در مقابل هستي پر از پرسش است. شايد در عرفان ايراني بتوان او را با مرحله «حيرت» عطار مقايسه كرد.»
اما اين بازيگر بعد از مطالعه نمايشنامه «سقراط» متوجه نكته ديگري شد و آن را اين گونه توضيح مي‌دهد:« بعد از پذيرفتن نقش كه مطالعاتم را بالا بردم، متوجه شدم نه! سقراط براي خودش رسالت هم قائل بوده و متلك هم مي‌گفته. يعني خيال من كه فكر مي‌كردم خود را متعهد نمي‌دانسته بلكه كاملا معصومانه در قبال هستي پرسش مي‌كند و حرف مي‌زند، درست نبوده است.»
*من سقراط آييش را مي‌خواهم!
آييش با اشاره به ويژگي نمايشنامه«سقراط» و چگونگي پرداخت نعيمي به مستندات تاريخي در اين نمايشنامه اضافه مي‌كند: «اولين بار كه متن را خواندم يك سري خط كشيدم و مي‌خواستم به نويسنده بگويم به نظر من اين‌ها درست نيست ولي بعد كه بيشتر مطالعه كردم ديدم نگاه نعيمي با داده‌هايي كه ما از تاريخ به دست آورده‌ايم درست بوده است بنابراين فكر مي‌كردم نظر نعيمي اين است كه خيلي به تاريخ وفادار بماند به همين دليل خيلي مشكل داشتم چون «سقراط» قدش از من كوتاه‌تر بوده، پهن بوده، قلدر بوده، دماغ پهني داشته و ... تصورم اين بود كه اين مشكلات با گريم حل مي‌شود ولي بعدا ديدم برخورد نعيمي اصلا اين‌طور نيست و مي‌گويد من «سقراط» آييش را مي‌خواهم.»
اين هنرمند تئاتر و سينما كه اعتقاد داشته چند بازيگر ديگر براي بازي در نقش «سقراط» مناسب‌تر از خودش هستند، ادامه مي‌دهد:«حتي به شوخي و جدي چند بازيگر ديگر را به او معرفي كردم ولي نعيمي گفت آنها هم بازيگران خوبي هستند ولي من سقراطي را مي‌خواهم كه از دل تو درمي‌آيد و اين چالش‌هاي جديدي را برايم ايجاد و قدري هم نگراني‌هاي مرا زيادتر كرد چون در مقابل پديده‌اي بودم كه نمي‌شناختمش در صورتي كه اگر قرار بود سقراط را بدان‌گونه كه واقعا بوده، ارايه بدهيم، همان اندازه كه در تاريخ سوال هست، جواب هم هست ولي اگر قرار باشد سقراطي را بازي كنم كه نعيمي از درون خود من مي‌خواهد، جوابي برايش نيست و فقط بايد كشف شود. اين چالش‌هاي زيادي ايجاد مي‌كرد اما از طرف ديگر آسان‌ترش هم مي‌كرد چون لزوما قرار نبود ديگر آن وسواس‌هاي تاريخ‌نگاري و وفاداري به تاريخ را رعايت كنيم.
*من و مائده يك تيم هستيم
فرهاد آييش فقط بازيگر تئاتر نيست او همانطور كه روي صحنه بازي مي‌كند، در نوشتن نمايشنامه و كارگرداني هم فعال است به همين دليل كمتر ديده شده در نمايشي به غير از آثار خودش يا همسرش مائده طهماسبي بازي كند. از او مي‌پرسيم معيار بازي‌اش در تئاتر چيست و آييش مي‌گويد:«هميشه پيشنهادات زيادي هست كه اگر از نظر زمان آزاد بودم و نگراني مديريت زمانم را نداشتم، شايد تئاترهاي خيلي بيشتري را قبول مي‌كردم ولي خود من كلي نوشته دارم كه انگيزه دارم به عنوان نويسنده و كارگردان آنها را ارايه دهم. از طرفي من و مائده يك تيم هستيم كه با هم يكسري ايده‌ها داريم و دوست داريم آنها را اجرا كنيم و معمولا تنبلي من باعث مي‌شود آنها انجام نشود و به همين دليل همين كه يك كار تئاتر پيشنهاد مي‌شود، وجدان من ناراحت مي‌شود و يادم مي‌افتد چند نوشته نيمه كاره دارم و حالا مي‌خواهم بروم سر يك تئاتر ديگر و با خودم مي‌گويم چرا؟! به همين دليل ترجيح مي‌دهم كار گروه خودمان را انجام دهم مگر اينكه چيزي مثل همين «سقراط» باشد كه زانوهايم را سست كند و ديگر نتوانم به آن فكر نكنم.»
*نارسي‌سيزم ندارم
او به يكي از پرسش‌هاي هميشگي از بازيگران اشاره مي‌كند و مي‌گويد:« هميشه از ما بازيگران مي‌پرسند دوست داريد چه نقشي را بازي كنيد. بعضي از جوان‌ترها فورا مي‌گويند فلان نقش را. گويي مي‌خواهند به خودشان و ديگران بگويند من تا به حال نتوانسته‌ام توانايي‌هايم را نشان دهم اما اگر فلان نقش را بازي كنم ثابت خواهم كرد چه بوده‌ام اما من هيچ‌وقت اين نارسي‌سيزم را ندارم و هميشه فكر مي‌كنم همين چيزي هستم كه تا به حال بوده‌ام و اگر بيش از آن بودم، حتما ارايه مي‌دادم. اگر نقشي را دوست دارم به خاطر نشان دادن توانايي‌هايم نيست بلكه مي‌خواهم لذتش را ببرم. يعني آن نقش چالش بيشتري برايم دارد. مثلا از بازي آل‌پاچينو در نقش مرد كور فيلم «بوي خوش زن» خوشم مي‌آمد و دوست داشتم چنين تجربه‌اي داشته باشم ولي هيچ‌وقت نقش خيلي زيادي نبوده كه دوست داشته باشم، شايد «كاليگولا» يا «مكبث» كه بازيگر خيلي كارها مي‌تواند با آن انجام دهد.به همين خاطر، وقتي نعيمي «سقراط» را پيشنهاد كرد فورا فكر كردم مگر بهتر از اين هم مي‌شود؟! وقتي هم كه برخورد او را نسبت به كار ديدم حتي بهتر و جذاب‌تر هم شد. حالا دارم لذتش را مي‌برم. اگر مخاطب هم يك دهم من لذت ببرد، خيلي موفق خواهم بود.
*سقراط با مرگ در صلح بود
مقوله«مرگ» يكي از موضوعات مورد علاقه آييش است كه در بيشتر آثار او هم نمود دارد.برخورد سقراط با اين مقوله يكي ديگر از گرايش‌هاي آييش به اين نقش است آنچنانكه مي‌گويد: «به مقوله مرگ خيلي علاقه‌مندم و اين موضوع در بسياري كارهايم به نوعي خودش را نشان مي‌دهد. سقراط هم با مرگ خيلي در صلح بود. در واقع خيلي از مرگ نمي‌ترسيد و اين چالشي بود كه من از دوره جواني تا به حال هميشه با آن دست و پنجه نرم كرده‌ام. به دليل اينكه مي‌دانستم در زندگي‌ام هيچ وقت بچه نمي‌خواهم و كساني كه بچه نمي‌آورند معمولا آن خصلت‌هاي غريزي خود را از دست مي‌دهند و بيشتر به مرگ و پيري و اين جور چيزها فكر مي‌كنند. به همين دليل خودم را مجبور مي‌كردم با ترس‌هايم از پيري، مريضي و مرگ دست و پنجه نرم كنم.»
او كه در دوره جواني كه 18-19 ساله بوده درباره دوره زندان و دادگاه «سقراط» مطالعه كرده است،يادآور مي‌شود: «برخورد سقراط ازهمان زمان برايم جذاب بود. نمي‌خواستند او را محكوم به اعدام كنند بلكه بيشتر مي‌خواستند او را ادب كنند. به همين دليل حتي در دادگاه هم به او گفتند اگر مجازات مرگ را قبول نداري، مي‌تواني پيشنهاد ديگري بدهي ولي پيشنهاد ديگري نداد. در آن دوره كه زندان بود، دوستانش مي‌خواستند او را فراري دهند در واقع حكومت آن دوره زيرسبيلي دوستان او را به زندان مي‌فرستد تا او را نجات دهند ولي سقراط، فرار را نمي‌پذيرد. اين زندگي فلسفي، هنرمندانه، انساني و صادقانه سقراط ، برايم خيلي جذاب بود.»
*نعيمي نگران نيست
آييش مي‌گويد:« آن‌قدر نسبت به فلسفه آگاهي ندارم كه بگويم به اين دليل و آن دليل، يك فيلسوف را بيش از فيلسوف ديگري دوست دارم. اگر از نيچه هم خوشم مي‌آيد چون از نوشته‌ها‌ي او لذت مي‌برم اما نمي‌توانم از انديشه‌هاي او دفاع كنم يا تفاوت او را با فيلسوفان ديگر توضيح دهم. ولي علاقه به سقراط از اين بابت بود كه او واقعي زندگي مي‌كرد. خيلي از فيلسوفان را مي‌بينيم كه خودشان فيلسوفانه زندگي نكرده‌اند و فقط عقايد فيلسوفانه داشته‌اند. اصلا نمي‌خواهم بگويم سقراط پيامبرانه زندگي كرد ولي او بيش از ديگر فيلسوف‌ها شبيه پيامبران و بيش از هر كسي شبيه مسيح است البته از نظر ظاهر زندگي نه باطن فلسفي‌اش.»
« سقراط شما چه تصوير متفاوتي از سقراط براي مخاطب دارد؟» پاسخ آييش به اين پرسش چنين است:« آنچه از من مي‌بينيد بيشتر برآمده از متن نعيمي است تا من. جواب اين پرسش در خود متن است. نعيمي چند روز قبل از مرگ سقراط را تصوير و تلاش كرده، زندگي او را در خانه، با شاگردان، بچه‌ها، دشمنان و حتي با روياهايش تصور كند.بنابراين، نيم بيشتر نمايش خيال‌پردازي‌هاي نعيمي و بقيه واقعياتي است كه آن هم كاملا عيني نيست ولي اين كار را تعمدا و شجاعانه انجام مي‌دهد چون ما داريم نمايش مي‌دهيم. جذابيتش اين است كه توانسته بدون وسواس از كنار جزييات تاريخ بگذرد اما شما نمي‌توانيد ايراد كلي به او بگيريد.ممكن است ملالغتي برخورد كنيد. اما نعيمي اصلا نگران اين موضوع نيست.»
نويسنده و كارگردان نمايش‌هاي«تق‌صير»،«هفت شب با مهمان ناخوانده» و«پنجره‌ها» ادامه مي‌دهد:« سقراطي كه مي‌بينيم خيلي از سقراط تاريخ دور نيست و نعيمي از اول هم اين سقراط را در من ديده، صادقانه مي‌گفت تو اولين انتخاب من هستي، نه به اين دليل كه من بهتر هستم چون دنبال مزه‌اي بود كه در فصل مشترك‌هاي من و سقراط مي‌توان پيدا كرد و بر روي همين ويژگي كار كرد.»
*خودم را جدي نمي‌گيرم
به «نكته آخر» كه مي‌رسيم، فرهاد آييش مي‌گويد: «هميشه مصاحبه‌گرها اين لطف را دارند و من هم گفته‌ام نكته‌اي ندارم. چون براي خودم رسالتي قايل نيستم و هيچ‌وقت خودم را جدي نمي‌گيرم، حرفي براي زدن ندارم ولي استثناً در مورد اين نمايش حرفي دارم، آنچه كه خيلي در اين نمايش پسنديدم و يكي از دلايلي بود كه با اشتياق بيشتر به طرف آن رفتم، نگاه نويسنده به مسأله و حقوق زنان است .كمتر كاري از مردها ديده بودم كه نه تنها حقوق زنان را رعايت كرده بلكه از اين زاويه به شدت مي‌تواند مورد ايراد قرار بگيرد.»
*حق با زن سقراط بود
او با بيان اينكه «فمنيست» در ايران خيلي بد معنا شده است، تاكيد مي‌كند: «اين واژه را افراطي نمي‌كنم و به معناي حقوق زنان مي‌گيرم. خود سقراط هميشه مورد انتقاد فمنيست‌ها بوده و هميشه به سقراط و نيچه متلك‌هايي مي‌گفتند. يكي از مسايلي كه هميشه به طور كليشه‌اي مطرح بوده، مسأله زن سقراط است كه نگاه مردسالار تاريخ، هميشه او را زني بداخلاق، ننه قمري كه دست به كمر مي‌زند و پدر سقراط را درآورده، نشان مي‌دهد. اين كاملا برآمده از نگاه مردسالارانه تاريخ است اما نعيمي خيلي زيبا بدون اينكه سقراط را زيرسوال ببرد، واقعيت را نشان داده كه حق با زنش بوده است.»
آييش به ديگر زنان نمايش«سقراط» اشاره و اضافه مي‌كند :«دراين نمايشنامه چند زن هست؛ زانتپيه همسر سقراط، يك روسپي كه حاصل تصور نعيمي است كه او را بسيار زيبا تصوير كرده و با اينكه خيلي حساس و خطرناك است اما ولي خيلي خوب از عهده برآمده است و زني شاعر كه صد سال پيش از سقراط زندگي مي‌كرده و سقراط در ناخودآگاه و روياهايش با او گفتگو دارد.اين سه زن در نمايشنامه خيلي پررنگ هستند. اين ويژگي را به نعيمي تبريك مي‌گويم و ستايشش مي‌كنم. خيلي كارها را با وجود كيفيت خوبي كه داشته‌اند، به خاطر نگاه مردسالارانه رد كرده‌ام چون خجالت مي‌كشم در نگاه مردسالارانه يك متن شريك شوم.»
به گزارش ايسنا، نمايش«سقراط» نوشته و كار حميد رضا نعيمي هر شب راس ساعت 18:30در تالار وحدت به صحنه مي‌رود.
انتهاي پيام
جمعه 29 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها