واضح آرشیو وب فارسی:ايران: يادداشت بررسي «هفتمين جشنواره سينما حقيقت» اميد به جشنواره آينده
بهمن عبداللهي
منتقد و نويسنده سينمايي
هفتمين جشنواره سينما حقيقت هم به پايان رسيد. حالا ديگر مستندات و خاطرات اين رويداد در آرشيوها، گنجينههاي سينماي ايران و البته ذهن سينماگران و مخاطبان سينماي مستند تهنشين شده است. قاعدتاً براي بررسي ابعاد هر رويدادي بايد دل به زمان سپرد و پس از رسوب كامل وقايع و اتفاقات آن را تحليل و واكاوي كرد. البته تا همين جا - كه جشنواره برگزار شده، فيلمها به نمايش درآمدهاند و جوايز به دست برگزيدگان رسيدهاند - ميتوان به يك ارزيابي كلي در خصوص شيوههاي اجرايي و كيفيت آثار شركتكننده دست زد. ميتوان در يك نگاه كلي اين پرسش را مطرح كرد؛ جشنوارهاي كه همچون خطي ممتد در يكسو به مديران دولت قبلي و در ديگرسو به مديران دولت فعلي متصل بوده، چه دستاورد و رهاوردي براي اهالي فن به دنبال داشته و چه تأثيري بر سينماي مستند و تجربي گذاشته است؟ در اينباره بايد گفت در نگاه اول به نظر ميرسد جشنواره فيلم سينماحقيقت هم مثل ساير جشنوارههاي مشابه در دولت قبلي بستر مناسبي براي ارائه دفترچههاي بيلان كار بوده و عناوين متعدد و انبوه بخشها نشان از رويكرد كمي به جاي توجه كيفي بوده است.
سابقه جشنوارههاي بزرگ 8 سال گذشته به ما نشان ميدهد كه مديران پيشين و دبيران برگزيده! بيشتر بر تعدد بخشها، گنجاندن بخشهاي بيربط و باربط، طراحي بخشهاي غيرسينمايي و... اهتمام داشتهاند و البته جايزهها، داوران، سينماگران و فيلمهاي مورد وثوق مديران هم در همين راستا به جشنوارههاي متعدد راه يافتهاند. در جشنواره سينما حقيقت هم بر سَبيل همين رويكرد آثار در 9 بخش رقابتي در شاخههاي مختلف به مقايسه با يكديگر پرداختهاند. قاعدتاً علامت سؤالي كه پيش ميآيد تعداد 166 فيلم در بخش مسابقه ملي است كه بيشتر شائبه عدد و رقم را پيش چشم ميآورد تا كيفيت را در ذهن! بد نيست اشاره كنم كه مديرعامل جديد مركز گسترش سينماي مستند و تجربي كه عنوان دبيري جشنواره را هم به طور توأمان دارد در نشست خبري جشنواره هفتم بر اين نكته تأكيد كرد كه پذيرش آثار رسيده و نمايش آنها به دليل احترام به خود مستندسازاني بوده كه براساس فراخوان در جشنواره شركت كردهاند و يقيناً در دوره بعد اين وضعيت اصلاح شده و سينما حقيقت به رويدادي با استانداردهاي جهاني نزديك خواهد شد.
پس در همين شرايط موجود برگزار كننده تنها مي تواند در شيوه اجرايي انتخاب هيأت داوران، اهداي جوايز و حمايت از فيلمسازان گام بردارد. نكته اي كه در مجموع روزهاي برگزاري جشنواره با حاشيه و ماجراهاي پررنگي همراه نبود و البته فضاي مناسبي براي گردهمايي سينماگران جوان، مستند و حتي دورافتادگان از فضاي مستند ايجاد كرد. برگزاري كارگاههاي آموزشي با حضور سينماگراني همچون مايكل اوپتيس، ترزا اورايان، كلاوس اشتاين و چند تن از سينماگران ايراني و اهل فن، بزرگداشت سينماي جنوب به جاي آثار يك سينماگر خاص تحليل از ناصر تقوايي، حضور داوراني همچون رز لا راگاري، (استاد مردمشناسي ايتاليا)، پاول پچنكين (مدير جشنواره مستند فلاهريتاناي روسيه) و... از جمله اتفاقات مهم و مثبت اين دوره بود كه با درايت مديران جديد شكل گرفت. با اين همه جشنواره امسال مي تواند بستر مناسبي براي بررسي ضعف ها و نقايص اصلي باشد تا سال آينده شاهد رويدادي به مراتب بهتر و داراي استاندارد جهاني باشيم، وعدهاي كه مديران كنوني دادهاند.
پنجشنبه 28 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 70]