واضح آرشیو وب فارسی:مردم سالاری: 27 آذر؛ سالروز شهادت دكتر مفتح منادي وحدت حوزه و دانشگاه
شهيد دكترمحمد مفتح، در سال 1307 در خانوادهاى روحانى در همدان به دنيا آمد. او از كودكى در محضر پدر اديب و شاعرش به فراگيرى ادبيات و از هفت سالگى به تحصيل دروس ابتدايى پرداخت. پس از گذراندن دوره ابتدايى، براى فراگيرى معارف اسلامى به مدرسه آخوند ملاعلى رفت و پس از مدتى به حوزه علميه قم مهاجرت كرد و از محضر بزرگانى چون آيتالله سيدمحمد كوهكمرى، آيتالله بروجردى، آيتالله محقق، علامه طباطبايى و امام خمينى رحمهالله بهره برد و خود استادى بزرگ در حوزه شد. در اين زمان، پا به عرصه دانشگاه گذاشت و همچنانكه در حوزه علميه به درجه اجتهاد رسيده بود، در دانشگاه نيز موفق به دريافت درجه دكترا گرديد. محدوديت روزافزون فعاليتهاى تبليغى و ارشادى در سالهاى پس از تبعيد حضرت امام، آيتالله مفتح را مجبور كرد راه جديدى را در فعاليتهاى خود در پيش گيرد. وى پس از تبعيد امام، به مبارزاتش شدت بخشيد و با سفر به خوزستان، سعى در افشاى ماهيت رژيم و شناساندن نهضت امام به مردم داشت. ساواك كه با دستگيرىهاى متعدد و ممنوعالمنبر كردن ايشان، نتوانسته بود كارى از پيش ببرد، ورود ايشان را به شهرهاى خوزستان ممنوع اعلام كرد. محبوبيت و مقبوليت شهيد مفتح در ميان طلاب و دانشآموزان آن ديار موجب شد او را از آموزش و پرورش، اخراج و در سال 1347 به نواحى بدآب و هواى جنوبى ايران تبعيد كنند. وقتى هم تبعيدش تمام شد، از بازگشت او به قم جلوگيرى كردند و به ناچار وى مجبور به اقامت در تهران شد. دانشكده الهيات از وى دعوت به همكارى كرد و او فعاليتهاى آموزشى خود را در دانشكده الهيات و معارف اسلامى آغاز كرد. در تهران افزون بر تدريس در دانشكده و گسترش زمينههاى همكارى با شهيد مطهرى، بر اساس دعوت انجمن اسلامى دانشجويان دانشگاه تهران، به اقامه نماز جماعت در مسجد دانشگاه تهران همت گمارد. راهنمايى مقاطع گوناگون تحصيلى و سخنرانىهاى ايشان در مسجد دانشگاه تهران، در ترغيب نسل روشنفكر و تحصيلكرده به اسلام، اثر بسزايى داشت. در سوم آذر 1353 دكتر مفتح به زندان افتاد و پساز آزادى از زندان پهلوى، امامت مسجدى در نزديكى حسينيه ارشاد را پذيرفت و آن مسجد را قبا ناميد. شهيد مفتح در ماه مبارك رمضان سال 1356، جلساتى در مسجد قبا تشكيل داد كه براى نخستينبار در تاريخ معاصر ايران با حضور جمعيتى بيشاز سى هزار نفر برگزار شد. ايشان در عيد فطر سال 1357 با برگزارى نماز شكوهمند عيد فطر در قيطريه كه با استقبال بىنظير مردم تهران روبهرو شد، اركان رژيم پهلوى را به لرزه درآورد. او در خطبههاى نماز، براى نخستينبار نام امام را آشكارا بر زبان جارى كرد و بر رهبرى امام تأكيد ورزيد و سپس روز پنجشنبه شانزده شهريور 1357 را به دليل تجليل از شهداى ماه رمضان تعطيل اعلام كرد. برگزارى نخستين تظاهرات گسترده مردم تهران در روز عيد فطر بعد از اقامه نماز، زمينهساز راهپيمايىهاى بعدى گرديد. راهپيمايى روز پنجشنبه شانزده شهريور در ادامه تظاهرات روز عيد فطر، دومين حركت گسترده مردم تهران بود. در اين روز، راهپيمايى بزرگى بر ضد رژيم انجام گرفت كه زمينهساز راهپيمايى هفده شهريور و جمعه خونين شد كه حركت انقلاب را براى سرنگونى سلطنت پهلوى تندتر كرد. با پيروزى انقلاب اسلامى، دكتر مفتح در ابعاد گوناگونى صادقانه و با جديت خاصى در سنگرهاى مختلف حضور يافت تا از نهال نوپاى انقلاب پاسدارى كند. او با تشكيل شوراى انقلاب اسلامى از سوى حضرت امام، به عضويت اين شورا درآمد. پس از پيروزى انقلاب اسلامى براى تشكيل كميتههاى انقلاب اسلامى، فعاليت چشمگيرى كرد و خود سرپرستى كميته منطقه چهار تهران را برعهده گرفت. آخرين مسئوليت آن شهيد، سرپرستى دانشكده الهيات و عضويت در شوراى گسترش آموزش عالى كشور بود. او در اين دوران، همچنان مسئوليت امامت جماعت مسجد قبا را نيز برعهده داشت. دكتر مفتح در ساعت 9 صبح روز سهشنبه 27 آذر 1358 در حياط خلوت دانشكده الهيات دانشگاه تهران با شليك چند گلوله از سوي كمال ياسيني، عضو گروهك فرقان به شدت زخمي شد و حدود ساعت 2 بعدازظهر همان روز به شهادت رسيد.
چهارشنبه 27 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مردم سالاری]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 141]