واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: يکي از مقولههاي چالش برانگيز در دنياي مدرن کنوني نحوه ايجاد ارتباط با افرادي است که هر روز با آنان در تماس هستيم. اين معضل شايد در دهههاي گذشته تا بدين حد بحث برانگيز نبوده است، زيرا در جهان غيرصنعتي به علت رسوم و هنجارهاي ويژه آن نظام ضرورت ارتباط گيري جزء لاينفک آن نظام نبود. به گزارش سرويس نگاهي به وبلاگهاي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در وبلاگ "به انديش" به نشاني http://behandish.blogfa.com در ادامه ميخوانيد: اما در جهان صنعتي کنوني فعاليتهاي روزانه اجتماعي به راحتي امکان ايجاد ارتباطات نزديک با ساير افراد را فراهم نميکند. از همين رو، در جهان امروز مقولهي ايجاد ارتباط با ديگران يکي از چالشهاي اجتماعي شده است. روانشناسان اجتماعي بر اين باورند که فراهم كردن شرايط مناسب براي گفت وگو يکي از راهکارهايي است که براي ارتباط گيري و به تبع آن براي گفتمان الزامي است، زيرا با به وجود آوردن بستر مناسب براي گفتوگو ميتوان به شرايط روحي، جسمي، و محيطي فرد مخاطب توجه کافي كرد، به گونهاي که اين عوامل نه تنها باعث پيشداوري و يا قطع بحث نشوند بلکه شرايط مطلوب ترغيب کننده براي ادامه ارتباط ايجاد کنند. اين گروه از روانشناسان توصيه ميکنند براي تاثير گذاري عميق بر شخص مخاطب، جلسات بحث و گفت وگو ترجيحاً در محيطهاي سرسبز و آرام برگزار شود و در شروع گفتوگو از بيان موضوعهاي اختلاف برانگيز خودداري شود. از همين رو، زماني که در يک محيط دلباز هستيم بهتر است نخست در مورد طبيعت و زيباييهايي آن صحبت کنيم و به تدريج وارد بحث اصلي شويم. در ضمن براي گفتوگو در پيرامون يک موضوع بايد اطلاعات کافي در مورد موضوع بحث و شناخت نسبي از مخاطب داشته باشيم. بيترديد حساسترين مرحله ايجاد ارتباط، شيوه شروع نمودن موضوع اصلي گفت وگو است. بنابراين بعد از صحبتهاي مقدماتي، مي توانيم با بيان کلماتي مانند «خب، از آن موضوع چه خبر» ، «بگو ببينم چطور شد؟» به بحث در موارد اختلاف نزديک شويم، براي اين منظور نه تنها مفاهيمي را که در ذهن خود داريم بايد به طرف مقابل انتقال دهيم بلکه در مخاطب شوق و اشتياق لازم جهت ادامه بحث ايجاد كنيم. براي نيل به اين هدف لازم است منافع شخص طرف مقابل را در هر حالت در نظر بگيريم و سعي نکنيم صحبتهاي ما واکنش منفي در او برانگيزد. چنانچه در شروع بحث احساس کرديم که مخاطب در حال مقاومت کردن است با همدردي و تشويق او به بازگو کردن نظرات خود، مقاومت او را در بيان ديدگاهش کاهش دهيم. به بيان ديگر بايد متوجه شويم ذهنيت او اکنون چيست زيرا زماني که ما بتوانيم از نظرات او باخبر گرديم با مطرح نمودن مواردي که او قصد پنهان کردنش را دارد مي توانيم مقاومت منفي او را تقليل دهيم. در ضمن بايد سعي كرد در صحبت کردن از جنبههاي مثبت شخصيت و رفتارهاي اجتماعي مخاطب خود شروع کنيم. مهم نيست ميزان اين نقاط مثبت چقدر است بلکه آنچه که حائز اهميت است اين است که خصوصيات او براي ما تا چه ميزان ارزش دارد. در اين حالت ما مي توانيم با برجسته کردن اين نقاط مثبت، شخص را به سمتي که تمايل داريم هدايت کنيم. از اين رو، ميتوان گفت شما خيلي انتقادپذير هستيد، در اين حالت فرد ممکن است که نخواهد واکنش نشان دهد ولي تعبيري که ما از رفتارش مي کنيم او را به تغيير رفتارش سوق ميدهد. اين رفتار نوعي تشويق به دگرگوني است که در گفتوگوها بسيار تأثيرگذار است. عامل ديگر براي ايجاد ارتباط با مخاطب، آگاهي از طرز تلقي او نسبت به ما است، زيرا بايد از احساسي که فرد نسبت به ما دارد مطلع شويم و از اين شناخت براي ادامه گفت وگو بهره بگيريم. بايد بدانيم فرد تا چه حد به ما اعتماد دارد زيرا با شناخت اين موضوع ميتوانيم از منافع او صحبت کنيم، زيرا زماني که منافع خود را در نظر نميگيريم و در عوض حق و حقوق مخاطب را به رسميت ميشناسيم، احساس آرامش به او دست ميدهد، احساسي که فرد را به سوي پنداشت مثبت از روند گفت وگو سوق ميدهد و درمييابد که کسي پشتيبان او است و نميگذارد به وي آسيبي برسد، به طوري که اگر يک قسمت بحث به ضرر مخاطب باشد آن را قبول ميکند و هيچ اعتراضي نخواهد كرد. ...
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 399]