واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: پاسخ كاترين اشتون مسوول سياست خارجي اتحاديه اروپا،به نامه جليلي دبير شوراي عالي امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران چندان نيازمند زمان نبود. يك هفته پس از دريافت نامه اشتون به جليلي ، رييس دفتروي طي پيامي به اشتون از بازگشت دوباره اعضاي گروه1+5 به پاي ميز مذاكره استقبال كرد. اين در حالي بود كه با وجود اصراراشتون و نمايندگان اين گروه براي آغاز دور جديد مذاكره با ايران از خردادماه (پس از تصويب قطعنامه ضدايراني 1929)، آماده كردن پاسخ نامه پانزدهم تيرماه جليلي درباره شرايط مذاكره، 100 روز به طول انجاميد. به نظر ميرسد با توجه به نشستهاي بينتيجه اعضاي 1+5، مانند آنچه در حاشيه برگزاري اجلاس عمومي سازمان ملل متحد برگزار شد، اختلاف نظر بين اعضا براي نحوه ورود به مذاكره با تهران يكي از دلايل تعويق در ارسال پاسخ به ايران بوده است. اشتون به عنوان نماينده گروه 5+1 (آمريكا، فرانسه، انگليس، روسيه و چين به همراه آلمان ) درنامه خود، بيست و چهارم آبانماه را زمان مناسبي براي مذاكره دانسته بود. با اين حال، آنچنانكه وي هفتم آبانماه پيش از شروع نشست سران اتحاديه اروپا در بروكسل به خبرنگاران گفت: دبير شوراي عالي امنيت ملي ايران علاقه خود را براي توافق بر سر تاريخ و مكان مذاكرات با هدف انجام آن بعد از 10 نوامبر (نوزدهم آبانماه) اعلام كرده است. ** محورهاي مذاكره با 1+5 محمود احمدينژاد رييس جمهوري اسلامي ايران، ارديبهشتماه 1387 از ارايه بسته پيشنهادي به روز شده خبر داد. به اين ترتيب، ايران نقشي فعال را در ديپلماسي بستههاي موجود ميان ايران و گروه 1+5 بر عهده گرفت و مسير مذاكرات ايران و غرب را مشخص كرد. تا پيش از آن تنها خواست قدرتهاي غربي، پيروي ايران از سياستهاي انحصارگرايانه آنان و تعليق همه فعاليتهاي هستهاي بود. با اين وجود، تهران پس از مداليته و تاييد پاسخهاي ايران به شش پرسش مطرح شده از سوي آژانس بينالمللي انرژي اتمي، با اعلام بسته شدن پرونده هستهاي ايران، خواستار نگاهي فراتر به مشكلات جهاني و مشاركت در رفع آنها شد. شهر ژنو در مهرماه 1388 شاهد ديدار هياتهاي عاليرتبه دو طرف براي گفت و گو درباره بسته پيشنهادي ايران بود كه شامل يك مقدمه و سه سرفصل مسايل سياسيـ امنيتي، مسايل بينالمللي و مسايل اقتصادي بود. با اين حال، غرب كوشيد اعلام نياز ايران به آژانس بينالمللي انرژي اتمي درباره تامين سوخت اورانيوم 20 درصد براي راكتور تحقيقاتي تهران را به مذاكرات 5+1پيوند بزند؛ امري كه با مخالفت تهران روبرو شد. تلاش برخي مقامهاي غربي در راستاي همين هدف، طي هفتههاي اخير نيز ادامه داشت. خبرگزاري فرانسه گفتههاي فيليپ كراولي سخنگوي وزارت امورخارجه آمريكا، را درباره استقبال ايران از بازگشت 1+5 به ميز مذاكره منتشر كرد. كراولي ايران را به جدي نبودن در مذاكره متهم كرد و گفت: در صورت آمادگي و جديت ايران براي حاضر شدن پاي ميز مذاكرات گروه 5+1 آمادگي دارد پيشنهادهاي تبادل سوخت هستهاي با ايران را به بحث گذارد. حتي بي.بي.سي به نقل از اشتون در بيست وسوم مهرماه نوشت: آنچه كه در مذاكرات هستهاي با ايران انجام ميدهيم اين است كه ايران را وارد مذاكرات جدي با گروه وين درباره فعاليتهاي هستهاياش كنيم. گويا كراولي و اشتون نميدانند گروه وين (روسيه، فرانسه و آمريكا به همراه آژانس بينالمللي انرژي اتمي) فقط بحث تبادل سوخت مورد نياز راكتور تحقيقاتي تهران را – در راستاي توليد راديوداروهاي مورد نياز 850 هزار بيمار- در دستور كار داشت. از سوي ديگر، گيدو وستروله وزير خارجه آلمان، هفتم آبانماه موافقت ايران براي انجام مذاكرات هسته اي را مثبت خواند و در عين حال تاكيد كرد: مسئله مهم، مذاكرات مشخص و با محتوا بودن آن از سوي طرفين است. ايران نيز به بسته پيشنهادي خود به عنوان چارچوبي روشن براي مذاكره مينگرد؛ آنچنانكه در اين بسته نيز آمده است جمهوري اسلامي ايران آمادگي خود براي مذاكراتي جامع، فراگير و سازنده با هدف دستيابي به چارچوبي روشن براي روابط دوستانه با تضمين پايبندي همه طرفين به تعهدات دسته جمعي خود اعلام ميدارد. همچنين پرسشهاي سهگانه ايران مندرج در پاسخ رسمي پانزدهم تيرماه ايران به درخواست اشتون براي آغاز مذاكره، به عنوان نمونههايي از مباحث مطرح در بسته پيشنهادي، نيز از ديد تهران زمينه مناسبي را براي آغاز مذاكرات ايجاد ميكند. اين پرسشها درباره هدف از گفت وگوها، التزام به منطق گفت و گو و دوري از تهديد به اعمال فشار و همچنين اظهار نظر روشن درباره سلاح هستهاي رژيم صهيونيستي بودند كه به نظر ميرسد سكوت اشتون ، نشان از آمادگي گروه 1+5 براي طرح اين سه مورد در جلسه مشترك دارد. ** مذاكره؛ تنها گزينه پيش روي غرب در حالي كه غرب بدنبال تصويب چهارمين دور قطعنامههاي تحريمي عليه ايران (قطعنامه 1929 در نوزدهم خردادماه 1389) در نظر داشت سياست فشار و گفت و گو را دنبال كند، پيشبيني آنان درباره ميزان موفقيت اين اقدام در عمل نادرست از آب در آمده است. تداوم حركت رو به جلو ايران كه نمونهاي از آن آغاز سوختگذاري در نيروگاه اتمي بوشهر (چهارم آبانماه) بود، نيز نشان از ناكارآمدي اين شيوه داشته است. بيست و هفتم مهرماه بي.بي.سي بنگاه خبري وابسته به دولت انگليس در گزارشي تحت عنوان نگراني آمريكا از بياعتنايي چينيها به تحريم ايران اعلام كرد: يك مقام رسمي ارشد آمريكا اخيرا به بي بي سي گفته است كه واشنگتن فهرستي از شركت هاي چيني كه تحريم هاي ضدايراني را زيرپا مي گذارند، در اختيار دولت اين كشور قرار داده است. چندي پيش خبرگزاري رويترز و روزنامه لسآنجلس تايمز در گزارشي به نقل از اتاق مشترك بازرگاني ايران و آلمان از افزايش 20 درصدي ارزش مبادلات تجاري ايران و آلمان طي چهار ماه نخست سال 2010 (ديماه تا ارديبهشتماه) خبر دادند. مجله آمريكايي تايم نيز در شماره آبانماه خود با اعتراف به شكست تحريمهاي آمريكا عليه ايران نوشت: حتي نزديك ترين متحدان آمريكا در اروپا نيز مناسبات اقتصادي خود را با ايران را كاملا قطع نكرده اند. هشتم آبان ماه نيز روزنامه آمريكايي واشنگتن پست از بروز اختلاف و شكاف بين اروپا و ايالات متحده آمريكا در زمينه اعمال تحريمها عليه ايران خبر داد. با نگاهي به اين روند، فشارهاي وارد بر غرب در نتيجه شكست سياستهاي اعمال شده درباره ايران قابل درك ميشود. از سوي ديگر، اين گزارشها مستنداتي برناكارآمدي تحريم هاي اعلام شده عليه ايران دارد. به هر حال، گروه 1+5 بايد براي بازسازي چهره آسيبديده خود در سطح درون و برونگروهي وهمچنين بينالمللي گامهايي بردارد كه آغاز دور جديدي از گفت و گوها با كشوري كه نميتوان به هيچ وجه آن را از معادلات منطقهاي و حتي جهاني حذف كرد، يكي از راهبردي ترين اقدامات در پيش روي آنان است. از اين رو، ناظران بين المللي، نوزدهم آبانماه را فرصت دوباره ايران براي غرب ارزيابي كردند. به عبارت ديگر، هم تخممرغهاي غرب در سبد مذاكره با ايران است. روشن شدن اينكه اعضاي 1+5 براي ثبات بخشيدن به زانوان لرزان خود و همچنين رسيدن به نتيجه مشترك بين خود چقدر زمان نياز داشته باشند و همچنين براي آمدن به پاي ميز مذاكره تا چه ميزان جدي هستند، چندان طول نخواهد كشيد. تحقيق**1961//1599
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 428]