واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: هرگاه درخواستی از همسرم دارم، او خلاف آن را انجام می دهد و به نظراتم احترام نمی گذارد و می خواهد با من لجبازی کند، می خواهم ازش جدا شوم، چرا که لجبازی های ما تمام شدنی نیست» جملات بالا، گفته های زنی است که در دادگاه خانواده به قاضی پرونده اش می گوید و از لجبازی همسرش در عذاب است و حالا درخواست طلاق کرده است.لجبازی یک خصوصیت شخصیتی است که در کودک درون فرد وجود داشته و تا بزرگسالی آن را با خود به یدک می کشد. فرد لجباز، فردی است که به زودی عصبانی می شود و به اصطلاح از کوره در می رود، زودرنج و کینه توز است و به سرعت از دیگران دلخور می شود و به انجام کارهایی دست می زند که باعث ناراحتی دیگران می شود. در واقع می توان گفت لجبازی از این احساس نشأت می گیرد که فرد فکر می کند در حال شکست است و نمی خواهد بازنده شود و باید به هر نحوی قدرت خود را نشان دهد. از لجبازی در زندگی مشترک به عنوان بازی و مسابقه ای نام می برند که هم زن و هم شوهر درصدد برنده شدن هستند در صورتی که زندگی مشترک عرصه رقابت و کشمکش نیست و اگر این لجبازی ادامه پیدا کند، رابطه آنها به شکست منجر می شود، چرا که دست به کارهایی می زنند که تبعات شان سنگین است.روان شناسان معتقدند که لج و لجبازی زندگی مشترک را به آتش می کشاند چرا که هیچ کدام از طرفین در هنگام لجبازی خاموش نمی مانند و سکوت اختیار نمی کنند.گاندی، سیاستمدار آزادی خواه هند جمله زیبایی از خود به یادگار گذاشته است که در این زمینه بی ربط نیست: «هیچ وقت نمی توانید با مشت گره کرده خود، دست کسی را به گرمی بفشارید.» در زمینه خصوصیت لج بازی و نقشی که در زندگی مشترک دارد با سهیلا سلاح ورزی، کارشناس ارشد روان شناسی بالینی و مشاور روان درمانی و مولف کتاب های «خودشناسی»، «بلوغ و روان شناسی»، «گوشه های وجود ما» و «چند قدم مانده به خوشبختی» مصاحبه ای انجام داده ایم که در زیر می خوانید. ● آیا خصوصیات لجبازی ارادی و از روی عمد است یا غیرارادی و ناخودآگاه است؟ لجبازی از خصوصیات اخلاقی است که به صورت اکتسابی است یعنی فرد از محیط پیرامون خود یاد می گیرد و درصد بسیار کمی از آن ژنتیکی یا می توان گفت ذاتی است. شخص زمانی که لجبازی می کند، نسبت به آن آگاهی دارد. ● در رابطه زناشویی چه عاملی باعث لجبازی بین زوجین می شود؟ نداشتن عشق واقعی بین زن و شوهر و نشناختن کامل طرف متقابل وهم کفه نبودن از لحاظ فرهنگی، خانوادگی، تحصیلی حتی از نظر فیزیکی از علت هایی است که باعث لجبازی بین زن و شوهر می شود، البته ما باید ساختار خانواده را نیز در نظر بگیریم، زن و شوهر بسته به اینکه چه نوع خانواده ای را تشکیل داده اند، در این امر (لجبازی) بسیار دخیل اند. در خانواده های مردسالار، که مرد نقش و قدرت برتری دارد، لجبازی به شدت از طرف مرد دیده می شود. در خانواده های زن سالار، که زن نقش اصلی را بازی می کند، نیز زن به لجبازی می پردازد، در خانواده های فرزندسالار که فرزندان به دلیل رشد تحصیلی و تکنولوژی برتر از والدین به حساب می آیند و خانواده ها چه مستقیم و چه غیرمستقیم به آنها بها می دهند، لجبازی از سوی فرزندان است. در خانواده های هرج ومرج طلب که اساس و پایه ای ندارند و هرکس به دنبال رفاه خویش است، هر کدام از افراد این خانواده به تنهایی کتابی از لجبازی هستند و سرانجام در خانواده مشارکتی یا تعاونی که خانواده موفقی هستند و حداقل در هفته یکی دو ساعت در مورد رفتارهای نابه هنجار خود بحث می کنند و گفت وگو دارند، لجبازی در این دسته خانواده دیده نمی شود و جایگاهی ندارد. ● جدا از خانواده اگر ما بخواهیم این عامل لجبازی را در زن و شوهر بشناسیم، کدام یک از عوامل نقش مهم تری دارد؟ در یک جمله خلاصه می کنم اگر هر یک از طرفین احساس رضایتمندی با توجه به آنچه گفتم نسبت به هم نداشتند، آغاز و شروع لجبازی پنهان است. مهم ترین عامل لجبازی را باید در ریشه انتخاب همسرمان جست وجو کنیم. ● گاهی اوقات دیده شده که در زندگی مشترک هم زن و هم شوهر افرادی لجباز هستند که زندگی شان به چالش کشیده شده است، شما به عنوان یک مشاور چاره کار را چه می دانید؟ این دو نفر اگر به تنهایی می خواستند مشکل شان را حل کنند که در این قضیه غرق نمی شدند پس به یک شخص ثالث نیاز دارند. منظور از شخص ثالث، بزرگ خانواده یا دوست یا مادر، پدر و ... نیست، بلکه منظور مشاور است، در واقع باید کار را به کاردان بسپارند. زمانی که از مشاور کمک گیرند، ما به آنها گوشزد می کنیم که همه خصوصیات خوب و بد خودشان را بروز دهند و از آنها می خواهیم که زندگی را از نو آغاز کنند. بهترین راه حلی که من در این زمینه داشتم و توانستم به مراجعه کنندگانم کمک کنم، این بود که به هر کدام از آنها یک فاصله زمانی مثلا بین ۱۰ تا ۱۵ روز می دهیم تا جدا از هم زندگی کنند، حتی هیچ گونه تماس تلفنی نداشته باشند که خود زوج متوجه شدند که به رابطه نیاز دارند نه عادت. طبق آمارهایی که در این زمینه داشتم این راه حل باعث شده که افراد دوباره بدون لجبازی به زندگی خود برگردند. اگر در رابطه زناشویی فقط یکی از دو طرف لجباز بود، فرد در برابر همسر لجباز خود باید چه رفتاری داشته باشد تا کمترین لطمه به زندگیشان وارد شود؟ همسر فرد لجباز در آغاز باید تمام نقاط ضعفی را که طرفش از آن رنج می برد به صورت موقتی نادیده بگیرد و به آن سرکوفت نزند و بعد برای ادامه زندگی در آرامش از مشاور کمک گیرد، من نمی توانم برای همه افراد یک نسخه واحد بپیچم. اگر بگویم در مقابل همسر لجبازت سکوت کن شاید فرد لجباز عصبانی شود اگر بگویم با او صحبت کن دوباره شاید فرد لجباز عکس العمل بدی نشان دهد. ● از طریق گفت وگو بین زوجین چطور؟ آیا لجبازی حل می شود؟ نه، ما از گفت وگو به عنوان راه حل استفاده نمی کنیم. در واقع مشاوره ای که به طرف می دهم، نوعی تئاتر درمانی است. اینکه زن و شوهر جای خود را عوض کنند و طرف لجباز را روی صندلی داغ می نشانیم و از او می خواهیم خود را جای طرف مقابلش بگذارد. ● این خصوصیت لجبازی در چه مورد خاصی در زندگی مشترک خطرناک است و باعث آسیب رساندن به زندگی می شود؟ در مورد رقیب و مسایل مربوط به تعصب و غیرت. گاهی شده که زن و شوهر برای اینکه مورد توجه طرف شان قرار گیرند از شخص ثالث فرضی استفاده کردند که این عامل باعث شده که زندگی شان به بن بست کشیده شود. البته سایر مسایل دیگر مربوط به لجبازی در مورد خانواده های دو طرف یا مسایل اجتماعی، اقتصادی هم وجود دارد اما باعث جدایی و قطع نمی شود، بلکه فاصله بین زن و شوهر را زیاد می کند. ● طبق مراجعه هایی که داشتید بیشتر زنان لجباز بودند یا مردان؟ زنان، متاسفانه هم حسادت و هم لجبازی در زنان بیشتر دیده می شود. ● درمان این نوع خصوصیت اخلاقی، آیا با یک جلسه مشاوره درمانی قابل حل است یا نیاز به روانکاوی طولانی مدت دارد؟ بستگی به خصوصیات شخص دارد. اگر درصد یادگیری و ذوق و شوقی که برای حل این خصوصیت بد دارد، بالا باشد بسیار در درمانش کمک می کند و با یک جلسه مشاوره قابل حل است وگرنه به صورت طولانی مدت باید به جلسات روانکاوی بیاید. ● گاهی فرد بدون آنکه بخواهد با همسرش لجبازی کند، وارد نوعی بازی لجبازی یا اصطلاحا کل کل می شود اما این مورد در نهایت منجر به لجبازی می شود، چه مرزی باید بین این دو حایل شد؟ من بر این باورم ارتباط بین زن و شوهر حتی اگر سال ها دوام داشته باشد، لایق بی احترامی نیست. بهترین حالت برای لذت بخشیدن به زندگی مشترک، محبت، احترام و اعتماد است، اگر این موارد در کنار هم باشد جایی برای کل کل کردن و شوخی های نابه جا باقی نمی ماند. ● لجبازی در زندگی مشترک تا چه حد به فرزندان آسیب می رساند؟ صددرصد به زندگی آینده آنها لطمه می زند. کودک دارای یک لوح سفید و ضمیر پاک است و همچنان در حال آموزش از محیط اطراف خود به خصوص خانواده است و سعی می کند چه غلط و چه درست الگوهای آنها را سرلوحه زندگی اش قرار دهد. پدر و مادر برای فرزند نقش آینه را دارند و باید تا حد امکان از لجبازی خود بکاهند. طبق روانکاوی هایی که در مراجعه کنندگانم داشته ام، بسیاری از افراد لجباز، پدر و مادری لجباز داشته اند. روزنامه شرق
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 446]