تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816882028
ناگفتهها و گفتههای جشنواره فیلم امسال
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - یزدان سلحشور جشنواره فیلم امسال همه چیزش عجیب بود، عجیب به معنی غافلگیرکننده؛ این «صفت» هم در اجرا هم در ژانر غالب فیلمها هم در کیفیت هم درآمیختگی ژانرهای مختلف مشخص بود. باور کنید از همان اولش من بی‌هیچ پیش‌فرضی سراغ این جشنواره آمدم چنانکه در جشنواره‌های قبل هم بنا را بر همین روال گذاشته بودم. بنابراین تصور نکنید عداوتی دارم با این یا آن یا حبی دارم نسبت به این، به آن یا به...بگذریم. دیده‌هایم را در چند گزینه خلاصه کرده‌ام و آمیخته به هم می‌گویم و از هر در، به این امید که جایی شنیده شود. «شنیده‌شدن» در پایان نخستین دهه قرن بیست‌ویکم خیلی مهم است: 1- می‌گویند خیلی خوب بود مکان جشنواره امسال؛ فقط دوری‌اش مشکل بود. این را سر میزها شنیدم و از سن و سال‌دارها که برای حرف‌شان اقامه دلیل می‌کنند که به هر حال جشنواره فیلم فجر هم مثل همه جشنواره‌های جهان احتیاج به «کاخ جشنواره» داشت و حالا این ساختمان نو و تمیز پای برج میلاد که آدم خیلی راحت می‌تواند توی آن گم شود، انتخاب خوبی است. [ببینید! اینجا را مثبت گفتم که بعدش متهم نشوم به انواع و اقسام نسبت‌های رنگی! به هر حال من در فوتبال، طرفدار قرمزها هستم فقط!]. 2- برای رسیدن منتقدان و روزنامه‌نگاران به این مکان نسبتاً ناشناخته، «ون»هایی در چند میدان مهم تهران در ساعاتی مشخص، در تردد بودند. تصمیم خوبی بود و عملاً هم خوب جواب داد، تنها چند مشکل کوچک داشت؛ کسانی که مسیرها را مشخص کرده بودند و در سایت جشنواره اعلام کردند و «ون»ها را در مسیر قرار دادند، ابداً با تابلوهای نصب‌شده در میادین مورد نظر آشنا نبودند.در نتیجه این «ون»ها قادر به توقف در نقاط مشخص شده نبودند و مسافران منتقد و روزنامه‌نگار ناچار بودند در دایره‌ای به شعاع لااقل 500 متر، دائم در تجسس باشند تا ماشین مورد نظر را پیدا کنند و خودشان را در مسیر حرکت بقیه اتومبیل‌ها قرار دهند تا کارت جشنواره را نشان راننده «ون» دهند جهت توقفش؛ و راننده «ون» هم برای توقف،خطر جریمه یا حمل با جرثقیل را به جان بخرد و نیش ترمز بزند! [عین قضایا را روایت کردم بدون جانب‌داری از هیچ‌کس!] 3- ما در این جشنواره فیلم مستند داشتیم، فیلم کودک و نوجوان داشتیم، درواقع انواع و اقسام فیلمها را داشتیم، خیلی هم خوب است اما قبلاً این‌طور نبود. این‌ها هویت خودشان را داشتند در جشنواره‌های مختص خودشان؛ خب، قرار هم نیست که دنیا همیشه بر یک پاشنه بچرخد ولی به گمانم باید «نظم» هم داشته باشد یعنی نظمی که قابل «تعریف» باشد در هر دو معنی! 4- امسال در این کاخ جشنواره نازل شده از آسمان ابتکار معماران ایرانی، شاهد رویدادهایی بودیم که در هیچ جشنواره دیگری ندیده بودیم و شاید من ندیده بودم! الف - تا آنجا که می‌دانم بچه‌های شیرخواره جزو روزنامه‌نگاران و منتقدان این مملکت نیستند و قادر هم نیستند از کارت جشنواره پدرشان یا مادرشان برای ورود به سالن نمایش استفاده کنند اما چندتاشان را بغل مادرانشان دیدم که وارد سالن می‌شدند تا تحلیل جامعی به رسانه‌ها ارائه دهند. به نظرم این یک موفقیت برای جشنواره امسال بود. ب - سال‌ها قبل، وقتی وارد سینمایی می‌شدی که مردم با پفک و چیپس و آب‌میوه می‌آمدند توی سالن و زانوهاشان را تکیه می‌دادند به قسمت فوقانی صندلی جلویی، بی‌آن که موقعیت جغرافیایی سینمای مورد نظر یادت باشد، می‌گفتی وارد سالنی درجه سه، آن پایین پایین‌ها شده‌ای. امسال در سالن جشنواره، این صحنه‌ها را هم دیدیم و برای زنده شدن صحنه‌های دهه شصت و حیات نوستالژیک خاطراتمان از مسئولان متشکریم. ج- دهه‌ها قبل، در سینماهای پایین‌شهر، وقتی ناصرخان یا آقافردین روی پرده می‌آمدند، مردم سوت و کف می‌زدند. در جشنواره امسال، سر نمایش «کارناوال مرگ» در حالی که الناز شاکردوست در نمای دور نشان داده می‌شد، بخشی از سالن یاد آن سال‌ها را کرد. آیا این‌ها تماشاگران عادی سینما بودند یا منتقد و روزنامه‌نگار؟ خب، با این همه سختگیری در ورود و خروج، حتماً گربه بود! د- ندیدن یک ربع اول هر فیلم به دلیل ایستادن چند دقیقه‌ای چند شخصیت مجهول‌الهویه در مسیر دیدن فیلم، امری عادی بود اما سر فیلم «بیداری رؤیاها» مأمور سالن که مثل تیر چراغ‌برق جلوی ما ایستاده بود، باعث شد بخش قابل‌توجهی از زیرنویس فارسی را نبینیم. او مأمور حفظ محدوده‌ای سه‌ردیفه برای مهمانان خارجی بود. خب، جشنواره بین‌المللی لابد معنایش همین است. [چند بار هم تذکر دادیم اما رفقایش هم اضافه شدند. جای شما خالی!]5- گفتند غذای امسال گرم است. غذای گرمی که سرد خورده شود، بسیار لذت‌بخش است. این درسی است که امسال در جشنواره یاد گرفتیم. 6- جشنواره امسال نسبت به جشنواره سال قبل از فیلمهای «پیشنهاددهنده»ی کمتری برخوردار بود اما یک اتفاق ژانری افتاده توی آن، آن هم غلبه «تریلر» بر بقیه ژانرهاست. این اتفاق خوبی است در سینمایی که می‌خواهد گلیم اقتصادی‌اش را به شیوه‌ای قبلاً امتحان شده در دیگر کشورها، از آب بیرون بکشد. انشاءالله که خیر است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 182]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها