واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: مناجات با خدا
بارالها!در پیشگاه تو ایستادهام،و دستهایم را به سوى تو بلند كردهام،آگاهم كه در بندگىات كوتاهى نموده و در فرمانبرىات سستى كردهام،اگر راه حیا را مىپیمودم از خواستن و دعا كردن مىترسیدم ...ولى … پروردگارم!آن گاه كه شنیدم گناهكاران را به درگاهت فرا مىخوانى،و آنان را به بخشش نیكو و ثواب وعده مىدهى،براى پیروى ندایت آمدم،و به مهربانىهاى مهربانترین مهربانان پناه آوردم.و به وسیله پیامبرت كه او را بر اهل طاعتت برترى داده، و اجابت و شفاعت را به او بخشیدى،و به وسیله برترین زن،و به فرزندانش، كه پیشوایان و جانشینان اویند،و به تمامى فرشتگانى كه به وسیله اینان به تو روى مىكنند، و در شفاعت نزد تو، آنان را كه خاصان درگاه تواند، وسیله قرار مىدهند، به تو روى مىآورم.پس بر ایشان درود فرست،و مرا از دلهره ملاقاتت در امان دار،و مرا از خاصّان و دوستانت قرار ده،پیشاپیش، خواسته و سخنم را آنچه سبب ملاقات و دیدن تو مىشود قرار دادماگر با این همه، خواستهام را رد كنى، امیدهایم به تو به یأس مبدّل مىگردد،همچون مالكى كه از بنده خود گناهانى دیده و او را از درگاهش رانده،و آقایى كه از بندهاش عیوبى دیده و از جوابش سر باز مىزند .واى بر من اگر رحمت گستردهات مرا فرانگیرد،اگر مرا از درگاهت برانى، پس به درگاه چه كسى روى كنم؟اما... اگر براى دعایم درهاى قبول را گشوده، و مرا از رساندن به آرزوهایم شادمان گردانى، چونان مالكى هستى كه لطف و بخششى را آغاز كرده، و دوست دارد آن را به انجام رساند، و مولایى را مانى كه لغزش بندهاش را نادیده انگاشته و به او رحم كرده است.در این حالت نمىدانم كدام نعمتت را شكر گزارم؟آیا آن هنگام كه به فضل و بخششت از من خشنود شده، و گذشتههایم را بر من مىبخشایى؟یا آن گاه كه با آغاز كردن كرم و احسان بر عفو و بخششت مىافزایى؟پروردگارا!خواستهام در این جایگاه، یعنى جایگاه بنده فقیر ناامید، آن است كه:گناهان گذشتهام را بیامرزى،و در باقیمانده عمرم مرا از گناه بازدارى،و پدر و مادرم را كه دور از خانه و خانواده و غریبانه در زیر خاكها خفتهاند، ببخشى .تنهایىشان را با انوار احسانت از بین ببر،و وحشتشان را با نشانههاى بخششت به انس بدل كن،و به نیكوكارشان دم به دم نعمت و شادمانى بخش،و به گناهكارشان مغفرت و رحمت عطا كن،تا به لطف و مرحمتت از خطرات قیامت در امان باشند،به رحمتت در بهشت ساكنشان گردان،و بین من و آنان در آن نعمت گسترده شناسایى برقرار كن،تا مشمول شادمانى گذشته و آینده شویم.آقایم!اگر در كارهایم چیزى سراغ دارى كه مقامشان را بالا مىبرد و بر اكرامشان مىافزاید، آن را در نامه اعمالشان قرار ده،و مرا در رحمت با آنان شریك كن،و آنان را مشمول رحمتت بگردان، همچنان كه مرا در كودكى تربیت كردند.منبع:سایت امام رضا علیه السلام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1817]