واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > اروپا - علیرغم همه تعارفات ظاهری میان سارکوزی و اوباما، تفاهمی میان روسایجمهور آمریکا و فرانسه دیده نمیشود. در ابتدای ریاستجمهوری اوباما به لحاظ محبوبیت وی در میان فرانسویها، گفته میشد که ماه عسل فرانسه و آمریکا فرا رسیده است. سارکوزی نیز هیچگاه خوشحالی خود را از رویکارآمدن رییسجمهور جوان پنهان نکرد. اما ،از سویی حس خودخواهی و کاربرد بیش از اندازه واژه "من" از سوی سارکوزی، این تصور را در او به وجود آود که میتواند با سرعتی فوقالعاده و عزم و اراده که در خود سراغ دارد، جهان را تغییر دهد , اگر رییسجمهور آمریکا نیز به او ملحق شود میتواند جهان را دگرگون کند.اما تضاد میان طرفین به گونهای خودنمایی میکند که بسیاری از رسانهها جهان نیز بدان اذعان داشتهاند.فایننشال تایمز چندی پیش در مقالهای با اشاره به تضادهای موجود میان دو رییسجمهور آنها را اینچنین خطاب کرد:"سارکوزی، بزرگترین طرفدار آمریکا در بین روسایجمهور فرانسه طی نیم قرن اخیر و اوباما ، محبوبترین رهبر آمریکا در اروپا طی چند نسل اخیر".جالب است بدانیم که سابقه دوستی اوباما و سارکوزی به سال 2006 باز میگردد. در آن زمان سارکوزی در دولت شیراک،وزیر کشور و اوباما، سناتور ایالت ایلینویز بود.سارکوزی طی سفری به آمریکا بلافاصله پس از خروج از جلسهای که با اوباما داشت، خطاب به اطرافیانش گفت:"این جوان آینده درخشانی در پیش دارد".دو سال بعد در سال 2008 سارکوزی رییسجمهوری فرانسه، اوباما را به عنوان کاندیدای ریاستجمهوری در الیزه پذیرفت. پیچیدگی روابط میان طرفین از همان ملاقات قابل پیشبینی باشد.اوباما با لحن شوخی ،انرژی فوقالعاده سارکوزی را تحسین و سارکوزی نیز وی را "دوست من" خطاب کرد.متأسفانه،رویکار آمدن اوباما، آنچنان که اروپاییها انتظار داشتند،مجالی برای گرمکردن روابط اروپا و آمریکا نبود و آنها خیلی زود به فاصله موجود میان طرفین پی بردند.پیام تبریک تلفنی سارکوزی در زمان نامناسبی صورت گرفت و علیرغم آنکه سارکوزی اصرار داشت تا اولین شخصی باشد که با ریاستجمهوری آمریکا ملاقات میکند، آمریکاییها گوردون براون را به او ترجیح دادند.بعدها برخی اظهارات سارکوزی در خصوص اوباما و رویکرد وی فضایی را به وجود آورد که در آن سنگینی عدم تفاهم میان طرفین برای همه آشکار شد.و حتی ملاقات سرد آنها در نشست جی 20 نیز نتوانست کمی از سنگینی فضای موجود بکاهد.دیدار بعدی سارکوزی و اوباما در واشنگتن نیز خود حکایتی طولانی داشته به گونهای که پرژکتورهای همه رسانههای جهان ،بر روی رییسجمهورها و همسران آنها روشن شدند.هر چند که میشل اوباما و کارلا برونی سعی داشتند در مقابل دوربینها خود را هماهنگ با یکدیگر نشان دهند،اما شخصیت همسران روسایجمهور زمین تا آسمان متفاوت بود.تضاد میان اوباما و سارکوزی نیز در جبههای دیگر سوژه همه رسانهها بود. به گونهای که دو رییسجمهور را "بلند و کوتاه"،"عصبی و آرام"و"غیرقابل پیشبینی و متفکر"خواندند.مجله نیوزویک نیز در استعارهای هالیوودی سارکوزی را به خاطر تیکهای عصبی به جو پسی و اوباما را به دلیل آرامش و خونسردی به دنزل واشنگتن تشبیه کرد.نیوزویک بر این اعتقاد است که سارکوزی به شدت از پیچیدگیهای اوباما رنج میبرد.و در نهایت ، سارکوزی و اوباما که به شدت نگران تحلیل مطبوعات و افشاگریهای آنها بودند، در نشست استراسبورگ در آوریل 2009 همه تلاش خود را کردند تا با نشاندادن صمیمت خود، بهانهای دست روزنامه ندهند.اما علیرغم همه جنبههای ظاهری این روابط، موضوعات متعددی بر فضای روابط طرفین سنگینی میکند.تضاد بسیار زیادی میان دو طرف بر سر راهکارهای مقابله با بحران اقتصادی وجود دارد و هیچیک از طرفین نیز از موضع خود صرفنظر نمیکنند.سارکوزی، آمریکا را در هیچیک از برنامههای خود برای مقابله با بحران قرار نداده و مرتبا تکرار می کند که بحران به پایان رسیده است.باراک اوباما اصلا به اظهارات سارکوزی وقعی ننهاده و خواهان آنست که اروپا، بیشتر بر روی سرمایهگذاری متمرکز شود.بحرانهای خاورمیانه نیز در جبههای دیگر سبب تشدید تضادها شده است.اوباما هیچ تمایلی به راهکارها و اظهارات فرانسه برای صلح در خاورمیانه نشان نداده و فرانسویها نیز در تلافی این امر، هیچ توجهی به دستهای دراز شده اوباما به سوی ایران ندارند.سارکوزی حتی در مراسمی که به مناسبت سالگرد دوستی فرانسه و آمریکا با حضور برخی از کشورها از جمله ترکیه ترتیب داده شده بود،اوباما را غافلگیر و به وی گفت: الحاق ترکیه به اروپا ارتباطی به او ندارد.به نظر میرسد که بگو و مگوهای سارکوزی و اوباما تمامی نداشته و هر یک مترصد فرصتی هستند که حق را کف دست یکدیگر بگذارند.این پایان ماجرا نیست. اوباما برای آنکه بیشتر سارکوزی را عصبانی کند،در نشست کپنهاک،به جای آنکه توجه بیشتری به اروپا نشان دهد،به سمت چین رفت و سارکوزی نیز برای تلافی و نشان دادن این موضوع که میدان را خالی نخواهد کرد، به سوی کشورهای آفریقایی و برزیل رفت.پس از گذشت یک سال از ریاستجمهوری اوباما، سارکوزی همه تلاش خود را صورت داد تا نگاه اوباما را به سوی اروپا جلب کند، اما موفق نشد.بدون شک وجود چنین عدم تفاهمی میان دو قدرت بزرگ جهان میتواند فرصتهای چندجانبهگرایی را از میان بردارد. فیگارو/20 ژانویه 2010/ ترجمه:زهرا خدایی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 237]