19 سپتامبر؛بيست و دومين ..

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: خبرگزاري فارس: «ايتالو كالوينو» نويسنده كوبايي كه در ايتاليا پرورش يافت و آفريدگار آثاري چون «اگر شبي از شب‌هاي زمستان مسافري» و «مورچه آرژانتيني» است، در 19 سپتامبر 1985درگذشت. به گزارش خبرنگار ادبي فارس، به نقل از دانشنامه اينترنتي ويكي پديا «ايتالو كالوينو» در روز 15 اكتبر 1923 در «سانتياگو دِلاس وگاس» در كوبا به دنيا آمد. پدر و مادرش هر دو گياه‌شناس بودند و تأثير آن‌ها در طبيعت‌گرايي آثار وي مشهود است. وي تا پنج سالگي در كوبا ماند، سپس به ايتاليا رفت و بيشتر زندگي خود را همان‌جا سپري كرد. كالوينو تا هجده سالگي در «سان‌رمو» ماند، سپس، در سال 1941 به «تورين» ايتاليا رفت. در سال 1943 به نهضت مقاومت ايتاليا و «بريگاد گاريبالدي»، و پس از آن به حزب كمونيست ايتاليا پيوست. كالوينو در سال 1947با نوشتن پايان‌نامه‌اي درباره «جوزف كنراد» در رشته ادبيات از دانشگاه تورين فارغ‌التحصيل شد، و سپس به همكاري با روزنامه محلي حزب كمونيست به نام «لونيتا» پرداخت. در همين سال، پس از انتشار كتاب «راه لانه عنكبوت» با مضمون نهضت مقاومت كه براي او جايزه «ريچنه» را به ارمغان آورد، با برخي مشاهير ادبي ايتاليا از قبيل «ناتاليا گينزبرگ» و «اليو ويتوريني» آشنا شد. او در اين سال‌ها با مجلات كمونيستي مختلفي همكاري مي‌كرد. كالوينو در سال 1950 به اتحاد جماهير شوروي سفر كرد. يادداشت‌هاي اين سفر در روزنامه «لونيتا» چاپ شد و براي او جايزه به ارمغان آورد.در دهه پنجاه كالوينو به نوعي تخيل ادبي‌تر نزديك به حكايت‌هاي پندآميز گرايش پيدا كرد كه در آن هجو اجتماعي و سياسي با مضامين طنزآميز همراه است. چند كتاب از جمله «شواليه ناموجود» و «مورچه آرژانتيني» را منتشر كرد و با نشريات كمونيستي و ماركسيستي همكاري كرد، تا اين كه در سال 1957 به شكل غيرمنتظره‌اي از حزب كمونيست كناره‌گيري كرد و نامه استعفايش در نشريه «لونيتا» چاپ شد. كتاب «بارون درخت‌نشين» هم در همين سال منتشر شد. به رغم سخت‌گيري‌هاي موجود براي ورود بيگانگان متمايل به ديدگاه‌هاي كمونيست، توانست با دعوت بنياد «فورد» به امريكا سفر كند و شش ماه آنجا بماند. كالوينو چهار ماه از اين شش ماه را در نيويورك گذراند و به گفته خودش كاملاً تحت تأثير دنياي جديد قرار گرفت. در اين مدت با «ايستر جوديت سينگر» هم آشنا شد، كه چند سال بعد در سفري به كوبا، در هاوانا با او ازدواج كرد. كالوينو در اين سفر كوبا، به زادگاهش نيز رفت و با «ارنستو چه گوارا» نيز ديدار كرد. كالوينو در طول دهه 60 به همراه «اليو ويتوريني» نشريه ادبي «منابو» را منتشر كرد. از اين دوره به بعد، كالوينو بي آن كه از طنز دور شود و يا خوانش بسيار شخصي خود از كلاسيك‌ها را منكر شده باشد، به داستان‌هاي مصور و علمي و تخيلي با تركيب بندي شكل‌گرايانه روي آورد. در اين زمينه مي‌توان از «ماركو والدو»، «كمدي‌هاي كيهاني»، «كاخ سرنوشت‌هاي متقاطع» و «شهرهاي نامرئي» نام برد. مرگ ويتوريني در سال 1966، روي كالوينو كه يكي از معدود دوستان زندگيش را از دست داده بود تأثير عميقي گذاشت. پس از آن بود كه سفرهاي زيادي به پاريس داشت و با «رولان بارت» ملاقات كرد و فعاليت‌هايي در زمينه ادبيات كلاسيك در «سوربن» و ديگر دانشگاه‌هاي فرانسه انجام داد. به اين ترتيب آثار چاپ شده از او در طول دهه هفتاد از جمله «اگر شبي از شب‌هاي زمستان مسافري» چاشني يا درون‌مايه‌اي از ادبيات كلاسيك دارند. در سال 1981 نشان افتخار فرانسه به او اعطا شد. چهار سال بعد در 19سپتامبر 1985 بر اثر‌خونريزي مغزي در «سيه‌نا» واقع در ايتاليا درگذشت. انتهاي پيام/ش

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 237]