واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - تاکنون طرحهای بسیاری برای احیای اکران رو به موت فیلمهای فرهنگی مورد بررسی و حتی تجربه قرار گرفتهاند که عاقبت هیچ کدامشان هم به نتیجه مطلوب ختم نشد. علی اناری: «طرح اکران فرهنگی هدیهای به مناسبت روز ملی سینما از سوی شورای صنفی نمایش به سینمای فرهنگی است.» توجه به جمله فوق که از زبان مهدی کرمپور رئیس شورای صنفی نمایش جاری شده از جهات مختلفی حائز اهمیت است. با بررسی اجمالی تاریخچه طرحهایی که طی سالیان گذشته اکران ویژه فیلمهای فرهنگی را در دستور کار خود قرار داده بودند به نتایج شگرفی میرسیم. طرح اکران فرهنگی یکی از موضوعاتی است که بارها و بارها و در بازههای زمانی مختلف، توسط مسئولان سینمایی کشور مورد بررسی و توجه قرار گرفته است. اما متأسفانه پس از این همه سال توجه و بررسی هنوز که هنوز است، راه اینگونه فیلمها به ترکستان چه کنم چه کنمها ختم میشود.براساس تعریف اداره کل نظارت و ارزشیابی و صد البته سینماداران محترم، فیلمهای فرهنگی اقلامی هستند دارای ویژگیهای خاص که بیشتر به درد مخاطبان خاص میخورند. این فیلمها به دلیل ساختار متفاوت خود کمتر مورد توجه مخاطبان عام - که خدا سایهشان را بر سر سینماداران مستدام بدارد- قرار میگیرند و دقیقاً به همین دلیل سینماداران محترم تمایل چندانی برای اکران آنها ندارند. بخشی از 200 فیلم بلند سینمایی که در چند سال اخیر پشت دیوار اکران جا ماندهاند، فیلمهایی هستند که در دسته فیلمهای فرهنگی تعریف میشوند. همانطور که اشاره شد تاکنون طرحهای بسیاری برای احیای اکران رو به موت اینگونه فیلمها مورد بررسی و حتی تجربه قرار گرفتهاند که البته عاقبت هیچ کدامشان هم به نتیجه مطلوب ختم نشد. اما امروز و در آستانه آغاز به کار مدیریت جدید ارشاد، بار دیگر شاهد ارائه طرح جدیدی هستیم که از آستین شورای صنفی نمایش به در آمده است تا شاید امید ناامید صاحبان این آثار مدفون در محاق فراموشی را زنده کند. در انداختن طرحی نوکمتر از دو ماه پیش بود که مهدی کرمپور رئیس شورای صنفی نمایش در گفت و گو با «خبر» از تکاپویی تازه برای احیای اکران فیلمهای فرهنگی صحبت به میان آورد. آن زمان رئیس شورای صنفی نمایش در پاسخ به سؤال ما در خصوص چرایی بلاتکلیفی طرح اکران فیلمهای مخاطب خاص گفت: «ما در شورای صنفی نمایش روی طرح نمایش فیلمهای مخاطب خاص مدتها فکر کردهایم. خوشبختانه امروز یک بسته پیشنهادی قابل قبول در این زمینه وجود دارد. از همین جا اعلام میکنم اگر اراده معاونت امور سینمایی در وزارت ارشاد دولت دهم بر اکران اینگونه فیلمها قرار گرفته باشد، ما برای نحوه این اکران یک طرح جدی داریم. تنها کافیست بودجه طرح از سوی این دوستان تأمین شود.» لحن کرمپور نشان میداد واقعاً به حرفهایی که به زبان میآورد ایمان دارد. «نزدیک به یک سال است که ما در خانه سینما و شورای صنفی نمایش روی این طرح کار کردهایم و ایمان داریم که اجرای آن میتواند مشکل اکران فیلمهای مخاطب خاص را یک بار برای همیشه حل کند اما همانطور که اشاره کردم به ثمر رسیدن این طرح دو شرط دارد؛ اول اراده معاونت سینمایی ارشاد و دوم تأمین بودجه لازم.» واقعیت این است که آن زمان آنطور که باید حرفهای رئیس شورای صنفی نمایش را جدی نگرفتیم. با خود گفتیم این هم اظهار نظری است در ادامه همه اظهار نظرهایی از این دست، بیپایه و بیپشتوانه. اما امروز باید اعتراف کنیم که ظاهراً این بار گز نکرده بریده و به نوعی زود قضاوت کردیم. توجه به جمیع جهات و ظواهر امر، همه حکایت از این واقعیت دارند که عزم دوستان برای به ثمر رساندن طرح اکران فیلمهای مخاطب خاص برای یک بار هم که شده جزمتر از تصور ما بوده است. هفته گذشته رئیس شورای صنفی نمایش با اعلام تصویب طرح اکران فرهنگی در آخرین جلسه شورا، این طرح را یکی از وعدههای معوقی دانست که قول آن قبلاً داده شده بود. «میخواستیم در یک میزانسن درست این اتفاق بیفتد. نمیخواستیم مانند گذشته با اختصاص یک سری سینمای از رده خارج، کارمان جنبه از سر باز کردن داشته باشد.به همین خاطر برای این طرح سینماهای درجه یک در نظر گرفته شدهاند و محاسبه کف فروش نیز با گذشته تفاوت میکند. در واقع طرحهای گذشته را با سالنها و تعداد فیلمهای بیشتر تصحیح کردیم.» کرمپور ضمن اعلام این مطلب در ادامه صحبتهای خود هدف اصلی این طرح را راهاندازی پاتوقهای فرهنگی عنوان کرد. «ما برای انجام کار اساسی طرح و برنامه خاصی داریم و اگر بودجه آن تعیین شود آن را به صورت جدی در خانه سینما دنبال خواهیم کرد و موفقیت آن را نیز تضمین میکنیم. در طول یک سال گذشته من به عنوان رئیس شورا تجربیات گذشته را بررسی کردم و الان به طرح جامع و خوبی رسیدهایم که در صورت تأمین بودجه میتوانیم آن را اجرا کنیم.» تا اینجا که همه چیز خوب و همه اظهار نظرها مثبت است. بنا بر اعلام، طرح اکران فیلمهای فرهنگی از اکران دوم عید فطر در دو گروه سینمایی آغاز میشود و هر گروه سه سینما شامل «آزادی» (شهرهفتم)، «فلسطین3»، «زندگی5»، «فرهنگ2»، «اریکه ایرانیان4»، «پردیس ملت4» فیلمهای فرهنگی را نمایش میدهند. این سینماها میتوانند یک سانس فوقالعاده از فیلمهای اکران شده را به نمایش بگذارند و طبق مصوبه شورا هر فیلم میتواند علاوه بر گروه سینمایی ثبت شده خود تا سقف 10 سالن سینما در تهران فیلم خودر ا به نمایش درآورد. تعداد هفته تعیین شده برای فیلمهای فرهنگی حداقل سه هفته و بعد از آن کف فروش بر حسب پنج درصد ضریب اشغال سه سالن گروه محاسبه خواهد شد. بنا بر اعلام شورا فیلمهای متقاضی میتوانند از این هفته با اعلام کتبی در نوبت اکران این گروه قرار گیرند. اطلاعرسانی و زمانبندیبا خود گفتیم حال خوشمان را به خاطر اجرایی شدن طرح فوق با دیگران هم تقسیم کنیم. پس تصمیم گرفتیم به سراغ دو تن از کارگردانانهایی که در دوران جوانی و جاهلی دچار خبط شده و فیلم فرهنگی و نفروش مقابل دوربین برده بودند رفته و نظرشان را در خصوص طرح جدید جویا شویم. سعید ابراهیمیفر یکی از کارگردانهایی است که با توجه به شکست همه طرحهای پیشین، دید آنچنان خوشبینانهای به طرح جدید ندارد اما خیلی هم نا امید نیست. او به «خبر» میگوید: «حمایت از فیلمهای فرهنگی باید جزو رئوس برنامههای تصمیمگیران و دستاندرکاران فرهنگ کشور قرار داشته باشد. اینکه هر از چندگاهی به یاد این آثار بیفتیم و با تصمیمات مقطعی نقش مسکنی موقتی را بازی کنیم، ما را به هیچ نتیجهای نمیرساند. طرح جدید هم با اینکه آنچنان تحول خاصی را نوید نمیدهد اما در همین حد که اتفاق بیفتد و این فیلمها برای علاقهمندانشان به نمایش در بیایند، خوب است.» ابراهیمیفر اطلاعرسانی مناسب را یکی از اولین شرایط موفقیت طرح عنوان میکند و ادامه میدهد: «اگر این طرح با اطلاعرسانی مناسب اجرا شود، قطعاً موفق خواهد بود. اطلاعرسانی نامناسب بر جذب مخاطب تأثیر منفی میگذارد. مخاطب کم هم به معنی نارضایتی سینمادار و برچیده شدن طرح است.» کارگردان فیلم اکران نشده «مواجهه»، تداوم در اجرا را مهمتر از شروع میداند و میگوید: «ما برای تضمین موفقیت اجرای طرح فوق به یک برنامه زمانبندی شده مانند آنچه در سینما تک موزه هنرهای معاصر اعمال میشود احتیاج داریم. در صورت تحقق این زمانبندی مخاطب از قبل میداند که فیلم مورد نظرش در چه زمانی به نمایش در میآید. با اطلاعرسانی مناسب و زمانبندی دقیق میتوان امید داشت طرح فوق بر خلاف همه طرحهای پیشین به نتیجه مشخصی برسد.» پاتوق سازیبعد از ابراهیمیفر به سراغ یکی دیگر از زخمخوردگان اکران فیلمهای فرهنگی رفتیم. سامان سالور یکی از کارگردانهایی است که اجرای طرح مورد نظر را به نفع دوستداران اینگونه فیلمها میداند. او به «خبر» میگوید: «ظاهراً قرار است در طرح جدید بر خلاف طرحهای قبلی، سینماهای بهتری را به اکران فیلمهای فرهنگی اختصاص دهند که این در جای خود بسیار خوب است. البته درست است که سالنهای اصلی سینماها در این طرح گنجانده نشدهاند اما فعلاً و در شرایط حاضر عاقلانهترین کار این است که از امکانات موجود بهترین استفاده را برده و اکران اینگونه فیلمها را برای مخاطبان جا بیندازیم.» سالور عقیده دارد محل نمایش فیلمهای فرهنگی ظرفیت بالقوهای برای پاتوق شدن دارند و همین باعث میشود مخاطبان این فیلمها، در اکرانهای بعدی و بعدی نیز حضور پر رنگی داشته باشند. او در ادامه حمایت از سینمادارها و صاحبان این فیلمها را امری بدیهی در تمام دنیا بر میشمرده و میگوید: «نمایش اینگونه فیلمها در همه دنیا از حمایت دولت برخوردار است. این فیلمها به دلیل مخاطبان خاصی که دارند از فروشهای آنچنانی بیبهره هستند و به همین دلیل دولتها با در نظر گرفتن ردیفهای بودجهای خاص و در نظر گرفتن سوبسیداز اکران آنها حمایت میکنند.» قصد داشتیم با دیگر کارگردانهای عرصه فیلمهای فرهنگی و مخاطب خاص هم تماس بگیریم و نظرشان را در خصوص طرح جدید شورای صنفی نمایش جویا شویم اما به این نتیجه رسیدیم که فعلاً و تا قبل از اجرایی شدن طرح هیچ کس چیزی بیش از حرفهای ابراهیمیفر و سالور را تحویلمان نمیدهد. باید منتظر بمانیم و نتیجه را ببینیم. مطمئناً آن موقع اظهار نظرها صریحتر، شفافتر و صد البته به صلاحتر خواهد بود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 386]