تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868338099
تصوير مخدوش تاريخ سي ساله سينماي ايران
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: نكاتي در حاشيه و متن جشن انجمن منتقدان و برگزيدگان اين جشن سينماي ما- روبرت صافاريان: ديشب جشن منتقدان بود. من هم يکي از ده منتقد برگزيده بودم و يک تنديس، يک و نيم سکه بهار آزادي و لوح تقدير و کتاب جايزه گرفتم. بنابراين قاعدتاً نبايد گله يي داشته باشم. گله کردن در اين موقعيت هم يک جور نمک نشناسي مي تواند تلقي شود و هم به زير سوال بردن عنواني که به من داده شده است. اما به گمانم اگر عنوان منتقد برگزيده اندک معنايي داشته باشد، حتماً جزء مهمي از آن صراحت و راستگويي است و کنار گذاشتن ملاحظات و تعارفات، به خصوص که مساله بر سر ارائه تصويري از تاريخ سي ساله سينماي ايران بعد از انقلاب باشد که به نام منتقدان ثبت خواهد شد.اما ماجرا چيست؟ ماجرا مخدوش کردن تاريخ سينماي ايران در دهه هاي اخير و انکار بديهي ترين حقايق درباره آن است.در جشن منتقدان تصويري از سينماي سه دهه اخير ايران ارائه شد که در آن نامي از کيارستمي و مخملباف نبود. انجمن منتقدان به مهرجويي و تقوايي هم جايزه يي نداد. نام آنها تنها زماني مطرح شد که هامون و ناخدا خورشيد در مقوله بهترين فيلم اعلام شد و تهيه کننده آنها براي دريافت جايزه روي صحنه رفت. اين کار با يک ترفند ظريف انجام شده بود. در مقوله کارگرداني به بهترين هاي گونه هاي سينمايي مختلف جايزه دادند که هيچ توجيهي نداشت، چون بهترين کارگردان هاي سينماي ما در ژانرهاي گوناگون فيلم ساخته اند و اينگونه مقوله بندي نمي توانست نتيجه يي جز حذف نام آنها نمي توانست داشته باشد. فيلم هاي کيارستمي واقعاً در کدام گونه سينمايي جاي مي گيرند؟ يا مهرجويي را که دو تا از بهترين کمدي هاي تاريخ سينماي ايران را ساخته است (اجاره نشين ها و مهمان مامان) مي توان کارگردان کمدي ساز نام داد؟ همه کارگردان هايي که جايزه گرفتند البته فيلمسازان خوبي بودند و تقديري که از آنها شد حق شان بود، اما حذف چهره هايي که در اهميت حضورشان در اين سه دهه ترديدي نيست به اين شيوه، وزن آنها را به نحو نامتعادلي افزايش مي داد.حذف نام ها شامل تاريخچه خود انجمن هم مي شد. نام همه اعضاي موسس انجمن و همه روساي انجمن در دوره هاي اوليه، برده نشد.در تاريخ سينماي بعد از انقلاب به روايت انجمن منتقدان، در بخشي که از مطبوعات سينمايي تقدير مي شد، مجله فيلم وجود نداشت. در حالي که دست کم نيمي از 10 منتقد برگزيده همين جشن، نوشتن نقد را از همين مجله شروع کرده اند و بيشتر در آن نوشته اند. وجه ديگري از فضاي جشن که ابداً شايسته انجمن منتقدان نبود، روح بوروکراتيک مراسم بود و اهميتي بود که در برنامه ريزي آن به مسوولان دولتي داده شده بود. اينکه معاونت سينمايي و شهردار و رئيس مجلس در ميان مدعوين باشند غيرطبيعي نيست، اما اينکه هنرمندان برگزيده منتقدان جوايزشان را از دست مسوولان دولتي بگيرند، نه خود منتقدان، در خوشبينانه ترين حالت، اوج کج سليقگي است.ديگر اينکه جشن اصلاً جشن منتقدان نبود. يک دليلش اينکه برگزيدگان همه رشته ها فرصتي داشتند که چند کلمه درباره احساس خودشان و اهميت جايزه يي که گرفته بودند حرف بزنند، الا خود منتقدان. نام 10 منتقد برگزيده فله يي اعلام شد، همه با هم روي صحنه رفتند و لوح تقديرها را اشتباهي دادند و اگر کسي منتقدان را به چهره نمي شناخت اصلاً نمي فهميد کدام يک از آدم هايي که روي صحنه سرگردان بودند کيست. فهرست 10 منتقد برگزيده هم غريب بود. حالا نبودن برخي نام ها را که در اين سال ها در نقد سينماي ما حضور چشمگير داشته اند مانند مجيد اسلامي، امير پوريا، ايرج کريمي، احمد ميراحسان، و... مي توان به عنوان سليقه انتخاب کنندگان توجيه کرد، اما واقعاً اکثريت 200 منتقدي که در نظرخواهي شرکت کرده بودند هوشنگ گلمکاني را هم انتخاب نکرده بودند. مي گوييد راي گيري است ديگر. حرفي نيست. اما بگذاريد اين راي گيري شفاف باشد. پيشنهاد مي کنم نام 200 راي دهنده و آراي آنها در سايت انجمن منتقدان يا سايت عليحده يي که مي توان به همين منظور به راه انداخت منتشر شود. حتي مي شد ريز آرا را در 10 برگ A4 چاپ کرد و در همان مراسم در اختيار حاضران گذاشت. هزينه اش گوشه کوچکي از خرج اين مراسم پرتجمل را تشکيل مي داد. مي دانم براي برگزاري جشن خيلي زحمت کشيده شده بود. اما محتواي کار مهم است. در اينجا هم پاي اعتبار منتقدان در ميان است و هم مساله درستي تصوير تاريخ اين سينما. غرض اين نوشته هم سخن گفتن در همين زمينه بود. منتظر اعلام فهرست کامل آراي 200 منتقد هستم. منبع خبر : اعتماد
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 568]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها