محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842821592
«انقلاب اسلامی» کار حافظ و سعدی بود؟! | آخرین اخبار ایران و جهان - رسانه انقلابی و جهادی
واضح آرشیو وب فارسی:آخرین نیوز: «انقلاب اسلامی» کار حافظ و سعدی بود؟!
مشکل کجاست که دویست و پنجاه و اندی دکان عرفان‌بازی، مشتاقان ساده‌دل عرفان را به خود می‌کشند، اما دستگاه فکری انقلاب اسلامی نمی تواند؟ آیا واقعا نمی‌تواند؟
مهدی متولیان، فعال فرهنگی در یادداشتی تلگرامی نوشت: شاید مهم‌ترین درسی که استاد شهید سیدمرتضی آوینی به ما داد، از جایی شروع شد که در ضمن جمله‌ای گفت: «عرفان را که حقیقت دین است...» با تصوری که تا آن زمان از عرفان داشتم، به نظرم حرف شاذی بود اما از طرف دیگر وقتی کتاب "گنجینه‌ی آسمانی"اش را زیر و رو می‌کردم تا جملات نغزش را برای تراکت‌های پایگاه بسیجمان جدا کنم، به این نتیجه رسیدم که این یک رساله‌ی عرفانی است. یک دیوان حافظ است که به جای شعر منظوم کلاسیک، نثر کلاسیک دارد. باور کنید گاهی به آن تفأل هم زده‌ام!... هیچ اثری بهتر از این مکتوب عرفانی نمی‌توانست رزمندگان انقلاب اسلامی را توصیف و معرفی کند. از جمله آن‌جا که نوشته بود: «آن‌چه را که عرفای دلسوخته حتی بر سر دار نیافتند، ما در شب‌های عملیات آزمودیم.» اما در نهایت دوهزاری‌ام وقتی افتاد که مقاله‌ی "کدام عرفان؟" را خواندم. مقاله‌ای که با تلخی تمام به عرفان‌بازی شبه روشنفکرها می‌تاخت و صریح می‌گفت عرفان حقیقی در جبهه و بین رزمندگان و شهدا تجربه شده. البته واقعاً عجیب بود – هنوز هم هست – که پزیشن عارف بودن را اغلب همین روشنفکرجماعت، با همه‌ی روحیه‌ی غرب‌زدگیشان به خود می‌گیرند و حتی چه‌بسیار موقعیت‌ها که با افاضات مثلاً عرفانی، معتقدات مذهبی‌ها و انقلابی‌ها را تخطئه می‌کنند؛ که مثلاً این‌ها اهل زهد و ظاهرند و ما عارف و باطن‌نگریم! اما واقعیت فراتر از این شامورتی‌بازی‌ها نشان می‌دهد که مهم‌ترین پایانه‌ی عرفانی تاریخ، عاشورا است. همان که در تمام قرون گذشته با معتقدات شیعیان عجین بوده و مهم‌ترین منبع الهام انقلاب اسلامی و وقایع در دل آن بوده است. انقلاب اسلامی رسماً با هم‌دستی حافظ لسان‌الغیب، سعدی شیرین‌سخن، بایزید بسطامی و ابوسعید ابالخیر و رفقا شکل گرفت. آن‌ها یک شب در سال ۱۳۴۲ شمسی، دور هم جمع شدند و یک‌باره تصمیم گرفتند به‌روز شوند و با مقتضیات زمان پیش بروند. لذا محض فنای فی الله، "مبارزه با ظلم و استکبار" را هم به پکیج عقایدشان اضافه کردند و شد آن‌چه شد. لذا است که استاد شهید یادمان داد که مهم‌ترین معارض و مانع مدرنیسم غربی، عرفان اصیل اسلامی است. اما پس چه‌طور اصلی‌ترین پرچم‌داران مدرنیسم شهبانویی در این کشور، توانسته‌اند عَلَم عرفان را هم بلند کنند و حتی تا آن‌جا موفق شده‌اند که بار معنایی کلمه‌ی عرفان را به نفع ادا و اطوار خود مصادره کنند؟!... شاید به همین دلیل بوده باشد که روشنفکران، بوقچی‌های خوبی هستند، اما عُرفای حقیقی اهل کتمان و سکوتند. وگرنه تاریخ این انقلاب و شخصیت‌هایش که پُر است از انواع حالات و تجربه‌های عرفان عملی؛ از جمله پدیده‌ی آشنا و پرتکرار "شهادت" که نمونه‌ی متأخرش همین حاج‌قاسم سلیمانی بود؛ به احوالاتش نگاه کنید. کرامات عرفانی اگر برای مدعیان روشن‌کفری افسانه باشد، برای فرزندان انقلاب اسلامی خاطره است... بله؛ تیتر مهم‌ترین درس استاد شهیدمان این بود: "راه عرفان حقیقی، راه سیدالشهدا(ع) است" به هر روی دیگر برای من یقینی است که تفکر انقلاب اسلامی، همان تفکر عرفان اسلامی است و فطرت انسان که طالب عرفان است، با تفکر انقلاب ما اقناع و اشباع می‌شود.
تا این‌جای مطلب، بیان درس استاد بود. اما بعداً پاشِش‌های فکری خودم در این موضوع را در پُستی دیگر طرح خواهم کرد برای پاسخ به این سؤال: مشکل کجاست که علی‌رغم این حقیقت، افکار عمومی، محافل روشنفکری، علمی و پژوهشی، به تفکر انقلاب اسلامی، ظن عرفانی ندارند؟ مشکل کجاست که دویست و پنجاه و اندی دکان عرفان‌بازی، مشتاقان ساده‌دل عرفان را به خود می‌کشند، اما دستگاه فکری انقلاب اسلامی نمی تواند؟ آیا واقعا نمی‌تواند؟
چهارشنبه, 27 فروردين 1399 ساعت 11:26
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آخرین نیوز]
[مشاهده در: www.akharinnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 191]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها