تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهمترین آثار تاریخی ایران شناخته میشود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1818047169
مشاغلی که نفسهای آخرشان را میکشند
واضح آرشیو وب فارسی:گیل نگاه:
گیل نگاه / امیرحسین کریمی: با گسترش و افزایش سرعت تکنولوژی، تغییرات زیادی در شکل و سبک زندگی انسان امروز پدیده آمده است. تغییراتی مانند عوض شدن معماری خانهها، بزرگتر شدن خیابانها و افزایش ساخت مراکز درمانی و رفاهی در شهرها. اما در این میان مسئله شغلهایی که به دلیل گسترش تکنولوژی و تغییر سبک زندگی در معرض آسیب و نابودی قرار گرفتهاند هم از این این دایره خارج نیست. این آسیب در بسیاری از کشورهای درحال توسعه مشاهده شد اما بسیاری از این کشورها با ارائه راهکارهایی در مقابل این دوگانگی ایستادند. به این مفهوم که از طرفی با توجه به رشد تکنولوژی راه آن را باز نگه داشتند و در مقابل با مدیریت مشاغلی که زیر چرخ دندههای تکنولوژی گرفتار شده بودند، آنها را احیا کرده و به بهره وری رساندند. حال باید ببینیم در کشور ما که تکنولوژی بخش زیادی از زندگی را احاطه کرده است، دولت و سایر سیاستگذاران امر چه راهکاری برای مقابله با از بین رفتن مشاغل و صنایع دستی کشور دارند.بخش اول _ مشاغلی که در معرض تغییراندآقا رضا خوش پیک یکی از قدیمیترین مغازه داران راسته خواهرامام خیابان مطهری رشت است. تقریباً همه اهل بازار او را میشناسند و اگر کسی برای تعمیر چرخ خیاطی به دنبال مغازهای در بازار گشته باشد، حتماً آقا رضا خوش پیک را دیده است. خودش میگوید متولد سال ۱۳۰۶ است و دورههای مختلفی از تاریخ رشت را به چشم دیده است. همیشه ظاهری آراسته دارد و اگر زمستان باشد همراه با کت و شلوار اتو خورده و پیراهن مرتبش یک کلاه نمدی قدیمی هم میپوشد. هیچ وقت درس نخوانده اما نوشتن را کم و بیش میداند و حافظهاش پر است از اشعار خیام و حافظ و شیون فومنی.
میگوید از بچگی در بازار بزرگ شده و سالها در کار پوشاک بوده است اما بعد از این که مغازهٔ پوشاک فروشیاش را در خیابان شریعتی فروخته، این مغازه را اجاره کرده و به همراه یکی از دوستانش به تعمیر چرخ خیاطی و سایر وسایل برقی و مکانیکی مشغول است. از او میپرسم که آیا شغلش هنوز هم رونق دارد یا نه و او میگوید: “بستگی داره، گاهی هر روز میان و چرخ خیاطی میارن که براشون تعمیر کنیم و گاهی دو هفته کسی نمیاد. ولی در کل شکر خدا، راضی هستیم.”شغل آقا رضا هم در حال از بین رفتن است و با افزایش چرخ خیاطیهای برقی و پیشرفته دیگر کمتر کسی به فکر استفاده از چرخهای مکانیکی و تعمیر آنهاست.
مغازه کوچک عزیز آقای ۷۹ ساله پر است از چیزهای کوچک و بزرگی که از چسب و واکس، تا تسبیح و جوراب را شامل میشوند. شاید کار و کاسبی عباس آقا وضعیت بدی نداشته باشد اما به نظر میرسد با رشد پرسرعت فروشگاههای زنجیرهای کم کم میزان مراجعه مردم به مغازههای کوچک، از جمله مغازه عباس آقا کمتر شود.اگر پیادهراه شهرداری را به سمت خیابان شریعتی طی کرده باشید، احتمالاً کبابی عباس ۵۴ ساله را هم دیدهاید. کبابی کادوس، که تازگی به دلیل سفر “مستر تیستر” به رشت و بازدید او از کبابی آقا عباس بیشتر شناخته شده است.
کبابیها و بهطور کلی آشپزخانههای سنتی هم از جمله مشاغلی هستند که با توجه گسترش رستورانهای پیشرفته و گرانقیمت، تا حدود قابل توجهی با عدم اقبال مواجه شدهاند. عباس، هنوز مشتریهایش را دارد و کسبوکار شبانهاش رونق بدی ندارد اما چیزی که او هم بر آن واقف است، کاهش استقبال مردم از غذاخوریهای اینچنینی است. اتفاقی که آینده شغل عباس را به شدت تهدید میکند.آقا داوود، ۶۰ ساله است. سالها متخصص پالایشگاههای نفتی جنوب کشور بوده و بعد از سیاستهای بومی سازی دولت وقت، به رشت برگشته تا کار و کاسبیای راه بیندازد.
قهوهخانهٔ آقا داوود اکنون به پاتوقی فرهنگی تبدیل شده که قدیمیهای رشت، از معلم و استاد دانشگاه تا روزنامهنویس و سیاستمدار در آن جمع میشوند تا علاوه بر خوردن چاییهای آقا داوود، چند ساعتی از وقتشان را با هم بگذرانند.با رویکار آمدن و گسترش کافهها و میل بیشتر مردم به کافههای جدید، شاید کمی از رونق قهوهخانهها کاسته شد اما ریشههای این شغل همچنان باقی ماندهاند.آقا داوود با خنده میگوید: “اگر بخواهم هر روز به همهٔ بازار چایی بدهم، روزی هزارتا چایی میفروشم اما چایی فروختن به بعضیها به دردسرش نمیارزد.چاییهای داوود، هنوز همان طعم همیشگی را دارند و همه چیز در قهوهخانهٔ او تلاش میکند تا در مقابل تغییرات سبک زندگی مقاومت کند. مقاومتی که اجازه نمیدهد قهوهخانه او از یاد مردم برود.علی، ۷۱ سال سن دارد. گالوش فروشی را ۴۰ سال است که آغاز کرده و کارش دیگر رونق چندانی ندارد و او نگران است تا نتواند پشتوانه مالی محکمی برای خانوادهاش بسازد.
او معتقد است گسترش تکنولوژی و توسعه زندگی شهری دلیل اصلی کمرونق شدن کار او نیست، بلکه مشکلات اقتصادی مردم باعث شده تا خرید و فروش در بازار کاهش پیدا کند. علی تنها به داشتن درآمدی برای خرید و فروش و گذران زندگی قانع است و مغازهٔ کوچکِ خالیاش، هم خبر از کسادی بازارش میدهد و هم خبر از تهدید امنیت شغلیاش.بهزاد ۳۸ ساله است. خیابان پاسداران را که سمت میدان فرهنگ بروید، مغازهاش را میبینید و خودش که همیشه در ورودی مغازه مینشیند، شده تیمارگر کفشهایی که صاحبانشان شاید دنیا را با آنها گشتهاند.
میگوید از کارش راضی است و با وجود این که میتوانسته در ادارات دولتی مشغول به کار شود، ترجیح داده که شغلش را خودش بسازد. سالها ساعت ساز بوده و بعد از این که رونق ساعت از دست مردم افتاده، کفاشی را شروع کرده است.از او میپرسم که آیا مردم مثل سابق تمایلی به تعمیر کفشهایشان دارند یا نه، و بهزاد در جوابم میگوید: چون مغازه من در منطقهای از شهر است که وضعیت اقتصادی مردم چندان مساعد نیست، مردم هنوز ترجیح میدهند که کفشهایشان را یکی دوباری تعمیر کنند و کار و کاسبی ما هم اوضاع بدی ندارد اما خب در کل با تغییر سبک زندگی مردم دیگر جنس استفاده شده را تعمیر نمیکنند و ترجیح میدهند به جای تعمیر کردن کفشهای نو بخرند.بهزاد پشت چرخ کارش مشغول است و هربار که دست از کار میکشد ما را نوشیدن چاییهایش دعوت میکند. چاییهایی که به قول خودش “خوردن دارند” چرا که حاصل خستگی کارند.بخش دوم _ مشاغل فراموش شده
بختیار، نزدیک به ۸۰ سال سن دارد و به گواه خودش ۶۰ سال است که به لحاف دوزی مشغول است. از کهنهکارترین کسبههای بازار لنگرود است و تنها از راه این حرفه امرار معاش میکند. بختیار میگوید: تمایل مردم به این صنعت خیلی کمتر از سالهای پیش شده است و لحاف دیگر کم کم دارد متعلق به خاطرهها میشود. در توضیح علت این اتفاق، صنعتی شدن کالاهای مشابهی مانند پتو را دخیل میداند و میگوید: “با آمدن پتوهای صنعتی دیگر چهکسی میآید از من لحاف بخرد؟”او پای درآمدش از این شغل را هم به میان میکشد. بختیار درآمد لحافدوزی را بخور نمیر میداند و میگوید: “الان اینطور شده که یک روز مشتری داریم و دیگر نداریم تا ده روز بعد.”حال باید دید، که لحاف دوزی تا چند سال دیگر میتواند کفاف هزینههای زندگی بختیار و خانوادهاش را بدهد یا نه!رحمان ۵۸ ساله است و در کنار جاروسازی که شغل اصلی اوست، کشاورزی هم میکند.
مغازه کوچک او در لنگرود، بیست سالی میشود که محل تولید و عرضه جاروهای دستساز است و اکنون رحمان از در خطر بودن این صنعت دستی نگران است. او میگوید: تمایل جوانان به سمت صنایع دستی خیلی کمتر از قبل شده و حتی پسر خود من هم حاضر نیست این شغل را یاد بگیرد.زندگی ماشینی شهری، دیگر کمتر به وسایل دستساز نیاز پیدا میکند و جاروهای آقا رحمان هم از داستان عدم نیاز جدا نیستند.فرامرز ۵۹ ساله است. شاید اگر خیال پیادهروی در کوچهپسکوچههای بازار به سرتان زده باشد، مغازهٔ فرامرز را دیده باشید.
طبیعتاً بیست سال قبل که هنوز بسیاری از شهرها و روستاهای ایران گازرسانی نشده بود و مردم برای تأمین انرژی هنوز از نفت و ذغال استفاده میکردند، کار او رونق بیشتری داشته است. اما امروزه مردم یا از سوختهای فسیلی استفاده نمیکنند یا اگر این سوختها جایی کاربرد داشته باشند آنقدر محدود هستند که عملاً به چشم نمیآید. شاید برای شغل او نتوان هیچ جایگزینی پیدا کرد و تا چند سال دیگر شاید دیگر کسی نداند روزگاری شغلی به نام ذغال فروشی وجود داشته است.خراطی آقا حسن، قدیمیترین خراطی خیابان پیرسرا و شاید قدیمیترین خراطی رشت است. کار او ساختن سازههایی چوبی، از قبیل میز، صندلی و ابزارآلات چوبی است اما به گفته خودش قبلترها که زندگی کمتر صنعتی شده بود، در کار ساختن مبلمان و تخت خواب هم فعال بوده است.
حسن ۷۵ ساله است و هر وقت که از مقابل مغازهاش بگذری، با عینک بزرگ سیاهش مشغول برش و ظریف کاری بر روی سازهای چوبی است. با پیشرفت صنعت چوب و افزایش تولید مبلها و تخت خوابهای کارخانهای، مردم دیگر کمتر برای رفع نیازهایشان به خراطیها رجوع میکنند. با توجه به سن حسن آقا، شاید شغل او هم آخرین سالهای حیاتش را طی کند و پس از او دیگر نه خراطی به مفهوم الانش باقی باشد و نه مردم دیگر برای ظریف کاری خانهها به سراغ خراط بروند.حسین ۳۵ ساله است. در سراسر خیابان پیرسرای رشت از هرکسی نشانی مغازه حسین آهنگر را بپرسی تو را به در مغازهاش میبرد. میگوید هفده سال است که مشغول آهنگری است و اولین حقوقش برمی گردد به دوران نوجوانیاش که روزی صد تومان مزد میگرفت.
در مغازهاش همه نوع ابزاری به چشم میخورد، از چاقو و تیغهٔ وسایل برقی تا ابزار کشاورزی و خراطی. میگوید کارش در گیلان تک است و بخش زیادی از مشتریهایش از استانهای مجاور هم به او سفارش کار میدهند. از او وضعیت شغلش را میپرسم و او میگوید: “از درآمدم راضیام اما چیزی که من را نگران میکند از دست رفتن این شغل بعد از بازنشستگی من است”گویا در گیلان بازمانده افرادی که به آهنگری مشغول هستند زیر پنج نفر است که همه هم عموماً کهنسالند و دیگر توانایی کار ندارند.حسین نگران است که با صنعتی شدن تولید ابزار آلات، کار و هنر او هم فراموش شود. خصوصاً این که دیگر در میان نسل جوان کسی تمایلی برای ورود به این قبیل کارها ندارد.و در آخر این که با پیشرفت تکنولوژی و صنعت شاید حسین آخرین کسی باشد که در کارگاه شخصیاش آهنگری میکند.سازمان میراث فرهنگی و سازمان تأمین اجتماعی در کجای این معادلهاند؟حال، با وجود چنین شرایطی که بسیاری از مشاغل موروثی در آستانه از بین رفتناند، باید ببینیم نهادهای دولتی چه سازوکاری برای مقابله با این آسیب به کار گرفتهاند. آن طور که از صحبت خود این شاغلان پیداست، سازمان میراث فرهنگی اقداماتی در جهت حمایت از این مشاغل انجام داده است اما این اقدامات هرچند هم عملی، کمکی به حفظ و احیای این مشاغل نکرده است و سازمان تأمین اجتماعی هم اگرچه بخشی از بودجه خود را به حمایت از آنها اختصاص داده است، اما عملاً حاشیه شغلی و اقتصادی امنی برای این مشاغل ایجاد نشده است.آیا زور تکنولوژی بر مشاغل موروثی غلبه خواهد کرد یا دولت با ارائه سازوکاری اساسی مانع این اتفاق خواهد شد؟!
۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گیل نگاه]
[مشاهده در: www.gilnegah.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
صفحات پیشنهادی
نفسهای آرام بادابسورت (+عکس)
نفسهای آرام بادابسورت عکس در گذشتههای دور به دلیل فراوانی آب چشمه و ایجاد پلکان در مسیر عبور آب پلکانهای رنگارنگ به مساحت سه هکتار به شکل طبیعی ایجاد شده بود که در ۲۰۰ سال گذشته به دلیل کاهش حجم آب آب چشمه تنها روی ۱۰۰۰ مترمربع از پلکانها جاری است باقی پلکانها به دلیآلبا: اگر رئال مادرید 19 امتیاز جلوتر باشد ما را میکشند!
آلبا اگر رئال مادرید 19 امتیاز جلوتر باشد ما را میکشند هافبک بارسلونا گفته اگر آنها فاصله امتیازی زیادی با رئال مادرید داشتند کشته میشدند به گزارش ایلنا جوردی آلبا پس از برتری برابر 4 بر دو مقابل رئال سوسیداد به آخرین پیروزی در ورزشگاه حریف دیشب در سال 2007 و اینکه اگر آنهاعضای خانواده خاوری چه مشاغلی دارند؟
اعضای خانواده خاوری چه مشاغلی دارند کانادا همیشه مأمن امنی برای خانواده خاوری بود بچهها خیلی زود راهی سرزمینهای سرد شمالی شدند تا تحصیلاتشان را در دانشگاههای درجهیک این کشور آغاز کنند و در کنار آن بیزینسی در حد و اندازه خانواده راه بیندازند آفتابنیوز کانادا همیشه مأمنپزشکیان: در کدام مذهبی به اندازه مسلمانها همدیگر رو میکشند؟!
پزشکیان در کدام مذهبی به اندازه مسلمانها همدیگر رو میکشند اون میکشه بره بهشت من هم میکشم برم بهشت مگه میشه آفتابنیوز ۰۵ آذر ۱۳۹۶ - ۱۵ ۱۹اعضای خانواده خاوری چه مشاغلی دارند؟/فرزندانی که با پول پدر فراری میلیاردر شدهاند
گیل نگاه کانادا همیشه مأمن امنی برای خانواده خاوری بود بچهها خیلی زود راهی سرزمینهای سرد شمالی شدند تا تحصیلاتشان را در دانشگاههای درجهیک این کشور آغاز کنند و در کنار آن بیزینسی در حد و اندازه خانواده راه بیندازند شرق با این مقدمه نوشت همین است که وقتی در پروفایل دانشگاهیکیهان: دانشجویان دختر هم سیگار میکشند و پوششهای عجیبی دارند/ باید دید بخشنامه دانشگاه آزاد تاثیر خواهد داشت
کیهان دانشجویان دختر هم سیگار میکشند و پوششهای عجیبی دارند باید دید بخشنامه دانشگاه آزاد تاثیر خواهد داشت یا خیر خیرا از طرف معاون فرهنگی و دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی دستورالعملی 8 مادهای به روسای واحدهای این دانشگاه در مرکز استانها و روسای واحدها و مراکز آموزشی این دانشدفاع جلیلی از کولبران: آنها بار بیتدبیری برخی مسئولان را به دوش میکشند/ به وضع موجود رضایت ندهیم
دفاع جلیلی از کولبران آنها بار بیتدبیری برخی مسئولان را به دوش میکشند به وضع موجود رضایت ندهیم سعید جلیلی گفت کولبران بار بیتدبیری و بیمسئولیتی برخی مسئولان را به دوش میکشند این جوانان میتوانند به صادرکنندگان تولیدات اساسی به کشورهای همسایه تبدیل شوند تا تولید کشور هم رمشاغلی که بازنشسته ها نباید داشته باشند
مشاغلی که بازنشسته ها نباید داشته باشند عضو فراکسیون جوانان مجلس با اشاره به تدوین طرح اصلاح قانون ممنوعیت به کارگیری بازنشستگان در راستای حمایت از اشتغال جوانان گفت این اصلاحیه فرصتی را فراهم میکند تا جوانان نیز بتوانند اندیشههای جدید را به سیستم اجرایی وارد کنند آفتابنیوزچگونه Dark Souls، Bloodborne و بازیهای دیگر کیهان را به تصویر میکشند
چگونه Dark Souls Bloodborne و بازیهای دیگر کیهان را به تصویر میکشند به قلم Andreas Inderwildli از وبسایت Eurogamer انسان از بدو وجود همواره درباره کهکشان و نقش خود در آن تفکر کرده است در بسیاری از بازیها نیز برای اینکه مخاطب بتواند با جهانطنز/ آیا مردم از دست مسئولان میکشند؟
طنز آیا مردم از دست مسئولان میکشند مجلس تصویب کرد از سال بعد دولت بابت هر نخ سیگار خارجی ۶۰ تومان عوارض بگیرد بابت سیگار ایرانی هم هفت تومان خود این یعنی ملت هم باید زورکی پراید سوار شوند هم بهمن بکشند که جفت اینها هم معتقدند مثلا مرسدس بنز و مارلبورو چون نمیتوانند استان-
گوناگون
پربازدیدترینها