اعتراض سکوت فعالان جامعه مدنی در فضایی وهم آلود! - پایگاه خبری تحلیلی حقوق کشور

واضح آرشیو وب فارسی:حقوق نیوز: آنچه این روزها جای خالی اش در انواع و اقسام اخباری که برجسته می شوند احساس می شود، فضای نقد و تحلیل آزادانه از جانب نمایندگان جامعه مدنی، فعالان زنان و فعالان رسانه ای است. به گزارش حقوق نیوز ، مسئولان چنانچه کمی دقت کنند و البته اگر بخواهند که بشنوند، فریاد اعتراض سکوت این اقشار را خواهند شنید. سکوت پیشه کرده اند، اما نه برای اینکه حرفی برای زدن نیست و کاری برای پیگیری در عرصه اجتماعی و عرصه های مختلف باقی نمانده و اوضاع بر وفق مراد است، بلکه این سکوت نتیجه بسیاری از وقایع اخیر است که این روزها به گوش می رسند. سؤال این است که آیا هیچ دولت و نهادی بدون دخالت مردم یا با توقف فعالیت کنشگران مدنی و به طورکلی بدون حضور فعال جامعه مدنی که به تعریف سنت آگوستین همان جامعه زمینی و نقطه مقابل شهر خداست و در اندیشه هابز قادر است به جنگ و نزاع همگانی پایان دهد، قادر است توسعه را از سطح شعار خارج کند و به مرحله عمل برساند؟! جامعه مردم سالار، نقطه قوت هر حاکمیت و هر دولتی و شعار ابتدای پاگرفتن انقلاب اسلامی است. جامعه مدنی و نهاد قدرت، به هم پیوسته و درعین حال از هم تفکیک شده هستند، چنانچه سیاسیون از هر قشر و حزب و جناحی تلاش کنند در اندیشه و نوع کنشگری فعالان اجتماعی مداخله کنند، تعریف روشنگرانه این نوع فعالیت ها؛ یعنی مجموعه فعالیت های انسانی آزاد در چارچوب قانون و قواعد کلی جامعه و مستقل از اراده سیاسی غالب، بی مورد می شود. فعالان اجتماعی، رسانه ای و فعالان حوزه زنان باید به عنوان وجدان بیدار فضای سیاسی- اجتماعی در صحنه های مختلف حضور داشته باشند و در کنار تعامل با دولت و مسئولان، استقلال خود را هم حفظ کنند. در غیر این صورت به جز گروهی هم نوا و هم صدا در کشور که دائم یکدیگر را تشویق کنند و چون جرئت نقد نیست و نقدی را نمی شنوند، اصلاحی هم در کارشان نیست، نخواهیم داشت. از نهادها و سازمان های دولتی و حتی احزاب سیاسی انتظار می رود به وظیفه خود عمل کنند و در جهت فضا سازی سیاسی مناسب به نفع مردم، عادلانه اقدام و تلاش کنند و با ارزیابی عملکرد مثبت خود از سوی مردم، برجسته شوند، نه با حذف نگاه های منتقدان برآمده از توده مردم! بااین همه این روزها کمتر حرف و نظری را که به عنوان مطالبه مطرح می شود می توان باور کرد و به نظر می رسد این حوزه؛ یعنی کنشگری های مدنی هم از سوی تریبون های گروه های مختلف سیاسی اشغال شده است، در حقیقت مرز کنشگر سیاسی و اجتماعی گم شده و این امر باعث شده است که بسیاری از فعالان اجتماعی مستقل و فعالان حوزه زنان، مأیوس شوند. متأسفانه نمی توان گروه سیاسی خاصی را از این جریان تفکیک کرد. جریان های سیاسی کشور در سال های اخیر لااقل در یک موضوع هم نوا بوده اند و آن هم به کرسی نشاندن درستی خود، نه با نمایش اصلاح خواهی و وفاداری به آرمان های اولیه پاگرفتن رویکردهای خود، بلکه با توجیهات نوپدید که البته غالبا به عنوان مصلحت اندیشی معرفی می شوند. حتی در مواردی که اخیرا دیده شده، حضور زنان در سطوح عالی را هم به نفع منافع سیاسی خود تخریب می کنند و نقش بازدارنده دارند.. دراین میان دولت نباید فراموش کند که جامعه مدنی مطالبه گر و کمک دهنده است، نه نیازمند مداخله سیاسیون برای احقاق حقوقش یا تزریق اندیشه خاصی به آن. وظیفه دولت به رسمیت شناختن نظرات، نقدها و آرای کنشگران اجتماعی و گروه های مردمی و حمایت از آنهاست، اما تصمیمات و رویکردهای جامعه مدنی مختص اعضای آن است، نه فضایی برای تعیین تکلیف های جناح های مختلف سیاسی و پیشبرد اهداف آنها. به نظر می رسد در آستانه انتخابات پیش رو، به طور مشخص رئیس دولت اعتدال ضرورت دارد و باید که موضع خود را نسبت به تعداد قابل توجهیاز کنشگران اجتماعی که نه وارد سیستم دولتی شده اند و نه وابستگی حزبی دارند، بلکه به بیانی ساده نیروهای مردمی و چه بسا حامی دولت هستند و در عرصه های مختلف فعالند، مشخص کند. سیاست زده کردن فضای نقد های حوزه های مختلف یا امنیتی کردن فعالیت هایی که شاید در ظاهر خوشایند برخی گروه ها نیستند، نتیجه اش غیر از هرج ومرج سیاسی و ازدست دادن حمایت فعالان اجتماعی، دانشجویی و رسانه ای مستقل نیست. فضا را برای هر انتقاد و صدای مخالفی تنگ کردن، هیچ سنخیتی با شعار و اندیشه آزادی که اساس و هویت جامعه مدنی است، ندارد. ساختار جامعه مدنی، ساختار عقلانی حق مدار است و صدالبته که اولین نشانه های آزادی بیان، اندیشه و کنش آزاد و مستقل به عنوان یک حق شهروندی است. در جامعه مدنی باور قدرتمندی نیروهای مردمی وجود دارد و این عرصه جای امرونهی نیست. هرکس حق خود می داند که وارد این عرصه شود و فعالیت کند. اگر نسل نویی که برای ورود به عرصه های کنشگری تربیت و آماده می شود، بخواهد با چنین نگرانی هایی، یاریگر ساختار سیاسی کشور باشد، غیر از لشکری شکست خورده که چشم به دهان هر جناح سیاسی، حزب و نگرشی دوخته و از خود هیچ ایده مستقل و خلاقی ندارد تا در مسیر توسعه فرهنگی- اجتماعی کشور عرضه کند، نخواهیم داشت.

جمعه ، ۲۶خرداد۱۳۹۶

[مشاهده متن کامل خبر]

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: حقوق نیوز]

[مشاهده در: www.newslaw.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]