تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834737999
جای خالی رسول !
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: برای رسول ملاقلی‌پور، به انگیزه پانزدهم اسفند دهمین سالگرد دردناک وفاتش
سلام رسول جان! ده سال است که بالانشین شده‌ای بچه لب خط! ناغافل بردند ات، بالایت بردند، بالا، بالا و نشاندندت بر تخت وصال و وصل و شراب و مستی. با این همه من می‌گویم هستی. همچنان پرغرور و پرحشمت و سربلند؛ چون دماوند. همچو بالای رشید سبلان و الوند. هستی، همچون خلوت‌های ناب حیدربابا. چون جاری ارس و کارون و اروند. آنقدر هستی و زنده‌ای و انرژی همیشه جوشان ات جاری است که بسختی می‌توان گفت که نیستی و رفته‌ای و سایه‌های اثیری حضورت کمرنگ شده‌اند. مگر آن جنب و جوش و عصیان و سرگرانی و سرکشی و سرخوشی و خشم و خروش و خنده کودک درون همیشه بازیگوش و رعنایی آن روح همیشه جوان و تلخی‌ها و گلایه‌ها و بد و بیراه گفتن‌ها و مشتاقی و سرمستی و جذبه و سلوک و سوختن و سوختن و سوختن و باز برآمدن همچون ققنوس و... می‌تواند نباشد؟ که هست. پررنگ و پرحضور و سینه سپر و گردن فراز و حاضر یراق و پا به رکاب و جوینده و پوینده و پویا. و این همه را مگر می‌توان ندید؟ بلد نبودی ادا و اطوارهای رایج زمانه را، اما هرکس که جامی از شراب حضورت می‌نوشید بروشنی درمی‌یافت که چه سالک بیقرار و تشنه‌ای هستی و چقدر یافتن و بوییدن و چشیدن حقیقت برای‌ات دغدغه و تمنا و خواهشی همیشه زنده است و بی‌آن، حتی راه رفتن‌ات هم مشکل می‌شود چه رسد به فیلم ساختن و فیلم از آن گونه ساختن که «سفر به چزابه»، «پرواز در شب»، «هیوا»، «نجات‌یافتگان»، «مجنون» و «میم مثل مادر». که اینها همه از چشمه حقیقت‌خواهی تو می‌جوشید و می‌چشید و می‌چشاند. بسیاری تو را به آگاهی عقلانی و منطق رایج و ادبیات مالوف و تن دادن به مشهورات زمانه می‌خواندند، اما تو مسیر کج کرده بودی و به راه خود می‌رفتی. بی‌اعتنا به حرف و نقل بیکاران و بیعاران و بی‌هنران. برای رفتن، مسیر و راه جدید باز می‌کردی. راه می‌ساختی، و قلندروار، سینه به سینه‌ی زمانه می‌دادی. لج‌اش را درمی‌آوردی. و می‌دانستی که نمی‌دانندات. تو آگاهی عرفانی را برگزیده بودی و همین آگاهی نیز تو را. که برگزیدن و برگزیده شدن، در جام هنرمند است و هنرمندِ رهرو را برانگیختنِ دیگری در کار است و سهم‌اش از سلوک دانستن و شهود و تماشا و عشق و عاشقی را جز «او» نمی‌داند. و تکنسین و کاربلد و کاردان و هنرورز، نه برمی‌گزیند و نه برگزیده می‌شود. نه می‌رود و نه رفتن می‌داند. که در بودن اسیر است و به ماندن، دلبسته و خشنود و در کشکول جان و دل‌اش جز خالی و پوچ، هیچ نیست و نباید باشد. و مگر در کام هر صدفی مروارید رخشان و چشم‌نواز می‌توان یافت؟ شکیبایی می‌خواهد و خون جگر و تسلیم و رضا. پس آنگاه میلادی دوباره و برتر و مقامی آن‌گونه که باید، در خلق و هنر و هنرِ خلق. یافتن قدرت تکوین. و زیارت خورشید در آستین. که دست و چشم و دل و جان، دیگر از آنِ خداست و در چشم‌اندازِ تماشا جز خدا نیست. هرچه هست اوست. *** گفتم هستی رسول جان! و بر این گفته ناراست نبوده‌ام. چراکه در عکس به عکس، نما به نما، فصل به فصل و فیلم به فیلمِ ساخته‌هایت زنده‌ای و با ما همنفسی، اما این را نیز می‌دانم که وقتی «هیچکس سرباز به دنیا نمی‌آید» تا هنوز خاک می‌خورد، یعنی که کاش جسم‌ات بود و این سریال عظیم را می‌ساخت تا بدانند و بدانیم خرمشهر را و مردمان نجیب و حماسه سازش را. می‌دانی رسول! خرمشهر هنوز تنهاست. هنوز زخمی است. هنوز از رگ‌های کوچه‌ها و خیابان‌ها و خانه‌ها و نخل‌هایش خون می‌جوشد. این را به تو می‌گویم که عشق خرمشهر در رگ‌های ملتهب و پرخروش‌ات همیشه جاری و زنده بود. ... و رسول جان جایت در سینمای ایران و فرهنگ این سرزمین خیلی خالی است. کاش می‌دانستیم که چرا اینقدر زود دیر شد و لحظه پروازت چه ناهنگام رقم خورد... کاش می‌دانستیم و کاش می‌دانستی که این دریغ و درد سنگین بر سر ما چه آورده است در این ده سال. از آن روزی که ناگهان خیلی زود دیر شد و صبر ما در این ده سال پژمرد و پیر شد. اکبر نبوی منتقد سینما
یکشنبه 15 اسفند 1395 ساعت 08:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها