واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نیوز:
در حال و هوای جشنواره(10)
تجربه ناکام آقازاده ای دیگر "کویرس، وطن کوچک من" مستند روز دهم جشنواره مستندی با درونمایه سیاسی بود. در این مستند عمده اتفاقاتی را که در طول سه سال و نیم محاصره دانشکده کویرس در حلب که به نوعی تنها دانشکده نیروی هوایی ارتش سوریه محسوب میشود، ارائه شده است.
گروه سینما و تلویزیون فرهنگ نیوز: "کویرس، وطن کوچک من" با یک نگاه انسانی به قضایای حلب مینگرد نه نگاه سیاسی. مواجه با داعش نیز از نزدیک در این مستند ارائه شده با روایتی جذاب و دیدنی.جمع آوری و استفاده از تصاویر آرشیوی که توسط گوشیهای دانشجویان و افسران در طی سالهای محاصره ثبت شده است و حدود بیست دقیقه از مستند را پوشش میدهد نیز از جمله ویژگیهای جذاب اثر است.
آقازاده ای که میخواهد از اهمیت پیوند اعضا بگویدآقازادگان سیاسی در سالهای اخیر توجه بیشتری به مقولات فرهنگی نشان داده اند و کوشیده اند با حضور به عنوان سرمایه گذار در حوزه های سینما و موسیقی فعالیتهای سیاسی خود را با ظاهری هنری امتداد دهند. "فصل نرگس" نام آقازاده محمدرضا عارف از چهره های شاخص اصلاح طلبان را به عنوان مجری طرح و سرمایه گذار دارد و پیش از رونمایی فیلم در جشنواره این آقازاده مدام از تولید با سرمایه بخش خصوصی سخن می گفت. با این حال از یک طرف انتشار لیست فیلمهای حمایتی فارابی و حضور این فیلم در آن لیست و از آن طرف قرارگیری لوگوی آوای هنرسلامت وابسته به وزارت بهداشت در تیتراژ ابتدایی حکایت از وجود حمایت دولتی از فیلم دارد.
"فصل نرگس" که محوریت خود را اهمیت پیوند اعضا قرار داده است می کوشد در قالب داستانهای موازی زنانی که به تدریج درگیر مقوله پیوند اعضا می شوند در این باره به اطلاع رسانی به مخاطب بپردازد. فیلم البته ساختار ساده ای دارد و نمی کوشد با روالی عجیب و غیرمنطقی به جلب مخاطب بپردازد بلکه به جایش به ساده ترین و در برخی جاها روتین ترین شکل از دغدغه های زنانه می گوید."فصل نرگس" فیلم مدیوم سینما نیست و می توانست در شبکه خانگی یا تلویزیون هم عرضه شود به خصوص که لحن پایان بندی آن بدجوری کلیشه های سریالهای تلویزیونی را یادآور می شود.
غلبه مایه های عاشقانه بر وجه جناییجنایت و آن دسته از جنایاتی که یک سوی آن چهره های سرشناس هستند در همه جای دنیا زمینه خوبی برای خلق رمانها و آثار سینمایی جاندار است. قتل همسر ناصر محمدخانی توسط همسر صیغه ایش شهلا جاهد از جمله موضوعات جنایی سالیان اخیر است که تلاش سینماگران برای تصویرسازی آن چشمگیر بوده است. سال گذشته "خشم و هیاهو" را در این باره داشتیم و امسال "یادم تو را فراموش" را. "یادم تو را فراموش" می کوشد در ساختاری داستانگو ماجرایی برآمده از زندگی ناصر محمدخانی را رک و راست روایت کند.فیلم کوشیده با استفاده از یک خواننده و افزودن بر مایه های موزیکال جذابیت خود را بیشتر کند. هر قدر که "خشم و هیاهو" کوشیده بود با تصویرسازیهای خاص و بدیع مخاطب جلب کند "یادم تو را فراموش" از بازیهای تصویری کم کرده و بجایش تا توانسته به شکل گسترده از شکل گیری عاشقانه میان فوتبالیست مشهور و دخترکی جوان سخن گفته است."یادم تو را فراموش" آن قدر در توصیف عشق افراط می کند که حداقل مایه های دراماتیک را برای جنایت اصلی می گذارد و شاید همین کم گفتن از جزییات جنایت است که مخاطب را اقناع نمی کند.
در سفر باید شناخت
"ترومای سرخ" با نام قبلی "تقصیر من نیست" تازه ترین فیلم اسماعیل میهن دوست بعد از "برخورد خیلی نزدیک" است؛ فیلم داستان عاشقانه ای را در بستر یک سفر شهری روایت می کند و حین این سفر است که هم تصویرسازی از آدمها ایجاد میشود و هم از اجتماع.
کارگردان کوشیده با قرار دادن لوکیشنهایش در دل تهران حین روایت داستان تصویرساز صریح اجتماع باشد اما چون نوعی فاصله گذاری میان مخاطب و محصول وجود دارد همذات پنداری به اوج نمی رسد."تروما..." هرچند در داستان چندان جدید نیست اما در بازیگری اثر متفاوتیست از این جهت که در کنار دامنه گسترده بازیگران حرفه ای، کوشیده از تعدادی جوانان توانای تئاتر برای ایفای نقش استفاده کند.
تجربه ای پرتکرار
"ایستگاه اتمسفر" را باید مصداق تمام عیار جوانانی دانست که به هر قیمت که شده می خواهند کارگردان شوند. مهدی جعفری کارگردان این فیلم با حداقل خط داستانی و صرفا با تکیه بر بداهه های بازیگران، فیلمش را پیش برده و همین است که پاشنه آشیل فیلم او شده است.اینکه مدام بخواهی ضعف داستانت را با بازی کلیشه شده محسن کیایی که برایش تفاوت نمی کند در "عصر یخ بندان" است یا "خط ویژه" پیش ببری فیلمت را در همان نیمه ابتدایی به تکراری می رساند که برای رهایی از آن به ورود کارکترهای بی ربط به داستان می افتی و این ورودهای بی دلیل هم به جای آن که تعلیق برانگیز باشند کسالت بارند."ایستگاه اتمسفر" که مشاوره مصطفی کیایی را هم داشته می توانست لااقل بخشی از ضرباهنگ خود را از مایه های اجتماعی خاص سینمای کیایی بگیرد اما این اتفاق هم نمی افتد چون عقبه حامی تولید اجازه چنین کاری را به کارگردان نمی دهد و در نهایت مخاطب می ماند و تجربه ای پرتکرار.
95/11/20 - 10:23 - 2017-2-8 10:23:19
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]