واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: استاد حبیب الله حدادیان بار دیگر خلوت خود را با دوتار پر می کند فاروج- ایرنا- رئیس اداره فرهنگ وارشاد شهرستان فاروج گفت: استاد حبیب الله حدادیان که بنا به نیاز پزشکی تحت عمل جراحی قرار گرفته بود، شرایط رو به بهبودی دارد و در آینده مجددا نوای دلنشین دوتار این هنرمند در شهر می پیچد.
جواد نظری سه شنبه در گفت و گو با ایرنا با اشاره به عیادت مجموعه این دستگاه از استاد پیشکسوت موسیقی مقامی شهرستان اظهارداشت: استاد حبیب الله حدادیان بعد از عمل جراحی پروستات، چند روزی است که از بیمارستان مرخص ودر منزل دوره نقاهت را می گذرانند.وی گفت: پیشکسوتان هنرمند سرمایه های فرهنگی شهرستان هستند که نتیجه سال ها تلاش وپشتکار در عرصه هنر را به نسل جوان انتقال می دهند.استاد حبیب الله حدادیان، آهنگری استکه سوزنوای دوتارش شعله برکوره قدیمی ترین آهنگری فاروج می زند و در لابه لای صدای پرخشم پتک، نوا های برگرفته از تاریخ وفرهنگ را مشق می کند.وی از هنرمندان پیشکسوت موسیقی مقامی دوتار متولد ١٣٣١ است که بیش از ٤٠ سال است در این رشته فعالیت می کند.نه شلوغی خیابان ونه پرترددی مسیر هیچ کدام باعث نمی شود که نوای دلنشین دوتار از لابه لای صدای ضربه های پتک آهنگری ، شنیده نشود. با نوای دوتار بزرگ شده است، پدرش، پدر بزرگش و... تا هفت نسل در هر پتکی که برآهن کوبیده بودند درخاطرشان دستی هم برزخمه تار نواخته بودند اما تا خودش سازی نساخت، دست به دوتار هم نبرد.در 14سالگی اولین دوتارش را ساخت ونوای اله مزارو گلن گیچ مام ،یارنزانه ازشبانم و..بسیاری از نواهایی را که شنیده بود این بار زمزمه کرد.استاد حبیب آهنگر ، اولین سازش را هنوز هم نگاه داشته ودر دقایق دلتنگی زخمه های آن را نوازش می کند.هربارکه از آهنگری خسته می شد دست به چوب می برد وسازی می سازد وبا اولین نوایی که ازآن برمی خیزد آرام می شود ودوباره کاررا از سر می گیرد.او که حالا 64سالگی را تجربه می کند بیش از 100 هنرآموز را با نوای دوتار آشنا کرده و ساز را به دستشان داده است .نخستین باری که دل از ساخت ونواختن برداشت بعداز شنیدن خبر شهادت پسرش بود ، سال ها دست به دوتار نبرد تا اینکه روزی پسرش به هوای خرید دوتار وتجدید خاطره ها بیرون گذاشت وناراحت ودست خالی به خانه برگشت وچند روز بعد هم با سازجدیدی که برای پدر ناآشنا بود سکوت خانه را شکست.طنین این صدا برای همه اعضای خانواده غریب بود ، کسی نتوانست به صدای ارگ خو بگیرد.هرروز هنرآموزی زنگ خانه را به صدادر می آورد به امید یافتن ساز وکسب نوایی ، وهمه ی این ها باعث شد استاد حبیب احساس خطر کند واین بار برخلاف همیشه با بی میلی اما ازسرنگرانی دست به چوب ببرد.استاد حبیب الله از دغدغه اش برای فراموش شدن موسیقی اصیل هم گفت واز اینکه مبادا پسرانش نواهای دلنشین دوتار را فراموش کنند، حالا هر 12پسر استاد حبیب هم دوتار می سازند وهم می نوازند .استاد حبیب دلنشینی نوای دوتار واصالت آن را مهم ترین وجه تمایز این ساز با سازهای جدید عنوان کرد وگفت: همه ی اشعاری که با این ساز می خوانیم پشتشان قصه وتاریخ یک قوم ومردم است واین تاریخ است که با این اشعار سینه به سینه منتقل می شود.این آهنگر قدیمی شهر هنوز هم دل نگران اصالتی است که دارد از کف می رود .او گفت: با قیمت بسیار پایین تر از همه ی کسانی که دراین مسیر فعالیت می کنند ساز می سازم وبه جوانان ونوجوانان علاقه مند موسیقی می دهم تا هدیه های اجنبی در روح وجانشان اثر نکند.گزارش: مرضیه مهربان** انتشاردهنده: سیدحسین قدسی7187/ 6042
29/10/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]