واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: درباره ایتالیا ایتالیا: «کلاژ - ناخنک»
سبک زندگی انتخابی بخش محدودی از نسل امروز که در اتمسفر کهنه و فانتزیای که در هپروت پرسه می زند، تنفس میکنند و آن گاه که با دنیای واقعی و مسائل پیش پا افتاده یا حتی بحران های قدری دست و پا گیر زندگی واقعی مواجه میشوند
1- فیلم در نگاه کلی هیچ آورده ای برای مخاطب ندارد. ایتالیا ایتالیا، کلاژی است که کاوه صباغ زاده با ناخنک زدن به موضوعات مختلف در طول هم چیده و سعی کرده از هر گوشه ای از مدل زندگی رایج برخی افراد چند سکانس برای نمایش جمع کرده باشد. شاید بخشی از این پراکندگی و سردرگمی تحت عنوان اینکه روایت شخصیت های داستان –نادر و برفا، که می توانند ما به ازا و نمونه بیرونی در جوامعی همچون جامعه تهران داشته باشند - اساساً این طور پیش می رود، توجیه شود.
سبک زندگی انتخابی بخش محدودی از نسل امروز که در اتمسفر کهنه و فانتزیای که در هپروت پرسه می زند، تنفس میکنند و آن گاه که با دنیای واقعی و مسائل پیش پا افتاده یا حتی بحران های قدری دست و پا گیر زندگی واقعی مواجه میشوند، جا می زنند و توان ادامه زندگی و ساختن از نو ندارند. این نسل بیش از هر چیز دیگری نیاز دارد که ازعالم فانتزی خود فرود بیاید و برای تجربه یک زندگی واقعی با همه فراز و فرودهایش آماده شود. شاید باید مدل زندگی کردن را بیاموزد. وقت آن رسیده که چند پیراهن پاره کند و استخوانی هم در این مسیر خرد کند.
البته با این توجیه باز هم کم مایه نمی توان به «ایتالیا ایتالیا» کمک کرد چرا که اساساً فیلم استعدادی برای خرج کردن و بکارگیری این توجیه ندارد. می توان به راحتی به این جمع بندی نیز نزدیک شد که اساساً کارگردان جوان کار اولی که از قضا نویسنده ایتالیا ایتالیا نیز خود اوست توانمندی لازم برای عمیق شدن -یا خوش بینانه نگاه شودعلاقمندی لازم برای عمیق شدن- درباره این موضوعات را ندارد و به دلیل چرخه در یک محیط قرنطینه شده، فانتزی و در بسته که در میان عموم دانشجویان هنری امروز یا کافی شاپ های راسته خیابان انقلاب نمونه متکثر دارد، صرفاً به تیکه برداری از این محیط در قالب دیالوگ، تصویرسازی یا... اقدام کرده و نهایتاً یک اثر دورهمی با درونمایه کم عمق و بی تأثیر تولید کرده است. مسائلی که به صورت گذری در ایتالیا ایتالیا طرح می شود به اندازه کافی به سبک این فیلم ناخنک زده شده و دستکاری شده و فیلم نکته اضافی و جدیدی در این باره اضافه نمی کند، شاید عمیق شدن به لایه های درونی چنین مسائلی می توانست یک حرف جدید از طرف صباغ زاده تلقی شود که به نظر می رسد دانش یا شاید حوصله کافی برای ورود به آن را نداشته است.
2- از طرفی دیگر هم خرج چندباره نمایه هایی از شخصیت هایی حقیقی چون علی ملاقلی پور و حرکت های عجیب اعتراضی او در سال های گذشته و دانش اقباشاوی و ... میتواند این مدعا را هم به ذهن متبادر کند که صباغ زاده به نوعی خود را متعلق به این جریان دانسته و نظرات و دیدگاه های این دسته از فیلمسازان جوان درباره وضعیت کنونی سینمای ایران را نمایندگی میکند.او هم مانند ایشان معترض است و چاره را در همین انتحار یا توجیه سازی برای این دست انتحارها دیده است. این جریان مدعای استقلال دارد و تلاش دارد تا بر روی پای خود بایستد و بدور از رانت و رابطه و در شرایط برابر و بر اساس قواعد حرفه ای کار خود را پیش ببرد. هر چند که با ساخت یک یا دو اثر محدود و در شرایطی که در ابتدای راه قرار دارند این امر چندان شدنی نبوده و با نتیجه اثرگذارهمراه نیست.
این نسل بیشتر به انباشت و تقویت توان تئوریک خود نیاز دارد و بهتر است برای بیان برخی مواضع قدری سعه صدر داشته باشد تا زمانش برسد و در همین ابتدای امر با موضع گیری های هیجانی، محیطی پیرامون خود شکل ندهد که امکان کانالیزه شدن آن و خارج کردن آسوده آن از دور فراهم شود. بیانیه خوانی یا تکه پرانی جوانان علیه سیاست های موجود قابل بررسی و شنیدن است اما اگر اندازه آن رعایت شود، وقار ایشان دست مایه خدشه قرار خواهد گرفت.
3- با نگاه جزئی ترمی توان به گزاره های متعدد دیگری هم درباره فیلم نزدیک شد اما به همان دلیل که ایتالیا ایتالیا به کرات اثبات میکند که جَنَم دقیق شدن درباره آنها را ندارد، ورود این چنین جزئی، بی فایده و خرج بیهوده کلمات است. فلذا در این مجال بیشتر از این درباره آن نگاشته نشود بهتر است.
تاریخ انتشار: ۱۲ بهمن ۱۳۹۵ - ۱۵:۲۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 85]