محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843724232
شوالیه جام ها؛ زیبایی خیره کننده جهان در سال 2016
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: هفته نامه کرگدن - روبرت صافاریان: درباره شوالیه جام ها (Knight of Cups) ساخته ترنس مالیک که نمونه ای از یک زبان سینمایی متفاوت است و قرار است راجع به موضوعات مهمی حرف بزند.
ترنس مالیک فیلمسازی است که به کم فیلم ساختن مشهور است (یا بود، چون سال های اخیر کم فیلم نساخته است) و به کم مصاحبه کردن. فیلمسازی تجربی که فیلم های بلند با کیفیت فنی بالا با بازیگران هالیوودی می سازد. به خاطر «خط قرمز بازیک» (فیلمی درباره جنگ) مشهور است و چند سال پیش درخت زندگی اش برنده نخل طلایی جشنواره کن شد.
«شوالیه جام ها» آخرین فیلم اوست. فیلم تمی دینی دارد. حکایت انسانی است که زندگی مادی امروزش با آنچه برای آن آفریده شده و با آنچه شایسته موجودی است که روح دارد، ناهمخوان است. تم انسانی که از منشا آسمانی خود جدا شده و سرگردان و گمگشته است. از زندگی مادی و لذت جویی بی پایان ارضا نمی شود.
این انسان در فیلم «شوالیه جام ها» ریک فیلمنامه نویس هالیوودی (کریتسین بیل) است که هر چند در کارش موفق است، اما در میان آسمانخراش های لس آنجلس، در تفریحگاه ها و عشرتکده های لاس وگاس، در مهمانی های مجلل و در آپارتمان های فراخ، احساس شادی نمی کند. همراهی با زنان زیبا (با بازی بازیگران مشهور هالیوود مانند کیت لانشت و ناتالی پورتمن) خرسندش نمی کند و خاطره مرگ یکی از برادرانش و کدورتی که بین برادر دیگر و پدرش افتاده بر زندگی اش سنگینی می کند.
زیبایی بصری فیلم خیره کننده است. دوربین امانوئل لوبِتسکی (فیلمبردار مکزیکی فیلم «بازگشته از گور» ایناریتو و همین طور فیلم «درخت زندگی» خود ترنس مالیک) دور شخصیت اصلی می گردد و او را محصور در میان چشم انداز طبیعی (صخره ها، دریای مواج) تماشا می کند. و چه بسا در پس زمینه نور خورشید از میان درختان یا از فراز آسمانخراش ها یا به سادگی از کنار بدن ریک که بیشتر کادر را گرفته است، چشمک می زند. اشاره به منشا نوری که همه چیز را در خود فراگرفته و جهان را دیدنی می سازد.
این حرکت مدام دوربین بازتابی است از سرگردانی شخصیت اصلی فیلم و انسان به طول کلی. انسانی که گفتیم از اصل خود دور افتاده و در میان شهرهای عظیمی که ساخته احساس بیهودگی می کند. فرم بصری فیلم به اضافه گفتاری که روی آن خوانده می شود، گاه از زبان ریک و گاه از زبان شخصیت های دیگر، گاه تکه هایی از متن های مذهبی مشهور اروپایی و گاه گوشه هایی از دیالوگ ها و فکرهای آدم ها، به زمزمه، تصویرها را همراهی می کنند.
بازیگرها تقریبا هیچ دیالوگی ندارند، اگر وسط موسیقی و گفتار و حاشیه صوتی به دقت طراحی شده فیلم (صدای اتوبان، همهمه مهمانی، خروش امواج دریا) چیزی از حرف های آن ها هم شنیده می شود، نصفه نیمه و تقریبا نامفهوم است.
این گونه استفاده سنجیده از گفتار فیلم- که در کارهای دیگر مالکی هم هست- فیلم را شبیه فیلم های مستند می سازد. در وجه بصری نیز آدم ها بیشتر هستند و راه می روند و فکر می کنند و آکسیون به آن معنا نداریم. داستانی هست، اتفاقاتی در گذشته، ریک که از زنش جداشده، با پدرش مشکل داشته است و اتفاقات دیگر، اما این ها را از آنچه در سر ریک می گذرد می فهمیم و فوقش از یکی، دو فلاش بک کوتاه (مانند فلاش بک دعوای برارد و پدر ریک). و این ها همه مربوط به گذشته ریک است، زمان حال او احساس پوچی و ناخرسندی از زندگی است و دعوتی که از او می شود به بازگشت به اصل. و حضور محیط به اندازه حضور آدم ها در فیلم مهم است. اعم از طبیعت و شهرهای ساخته دست آدمیزاد. این ها به یک معنا شخصیت های اصلی فیلم هستند.
لس آنجلس این فیلم خیره کننده است. مجلل و زیباست. همانند تکنولوژی که این فیلم با آن ساخته شده است. فیلم به نظر می خواهد بی فایده بودن این نوع زیبایی مادی وسوسه انگیز را نشانمان بدهد اما در عین حال بر آن زیبایی صحه می گذارد. گاهی به فیلم های سوءاستفاده گر (exploitation movie) نزدیک می شود که ظاهرا دارند چیزی را (مثل خشونت یا بی بند و باری جنسی را) تقبیح می کند، ما با نشان دادن نمونه های آن، به نوعی از آن بهره برداری می کنند. البته در شوالیه جام ها شاهد این نوع بهره برداری آشکار نیستیم، شاید بتوان گفت فیلمساز ابهام دارد نسبت به احساسش به این تصویر و این دنیای زیبای مادی. و در جاهایی همین زیبایی های زمینی را هم آیاتی از حضور چیزی آن سوی جهان مادی می گیرد.
گفتار مفصل فیلم از متون مذهبی گرفته شده است، اما به ندرت به طور مستقیم از دین صحبت می شود یا نام خدا به میان می آید. مگر در اواخر فیلم از زبان کشیش مسیحی که رنج انسان را هم عنایت خداوند می داند به موجودی چون ریک و نشانی از این که خدا فراموشش نکرده است. تصویرهایی از زندگی خانوادگی ظاهرا از این حکایت می کنند که ریک با کنار گذاشتن زندگی بی بند و بار و بی هدفش و پذیرش دعوت گفتار متن فیلم به نوعی ثبات و آرامش رسیده است، اما فیلم با تصویرهایی به پایان می رسد که ابهام دارند و خبر از رستگاری قهرمان آن نمی دهند. اگر از تماشای داستان های تکراری با سبک بصری آشنا خسته شده اید، تماشای این فیلم چالشی است. شوالیه جام ها نمونه ای است از نوع دیگری استفاده از زبان سینمایی، از تصویر و از ترکیب متن های کهن با سر و صدای پیرامونی و موسیقی که گاه وهم آلود و گاه هیجان انگیز است.
۲۹ مهر ۱۳۹۵ - ۰۹:۰۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 71]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها