واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: فيلم سفارشي داریم تا فیلم سفارشی
روز ملي سينما شايد بهانه خوبي باشد تا به اين هنر مهم از زاويه ديگري نگريسته شود...
نویسنده : نصرالله پژمانفر*
روز ملي سينما شايد بهانه خوبي باشد تا به اين هنر مهم از زاويه ديگري نگريسته شود؛ زاويهاي مهم اما مغفول كه به نظر ميرسد اگرچه بحثهايي درباره آن صورت گرفته اما هيچگاه بهصورت اساسي جايگاه خود را نيافته است. همه ميدانيم كه بخش عمده بودجه سينما توسط دولت و نهادهاي حاكميتي تأمين ميشود. از سوي ديگر ارائه مجوزها نيز دولتي است و امكان پخش براي فيلمها بدون سينماهاي حاكميتي بسيار ناقص خواهد بود. اين بدان مفهوم است كه اين چرخه عمدتاً با پول مردم به گردش درميآيد. حال سؤال اينجاست كه با اين شكل، اين سينما تا چه ميزان با مردم مرتبط است و ما تا چه ميزان مسائل اساسي خودمان را روي پرده نقرهاي مشاهده ميكنيم؟
متأسفانه چيزي كه امروز وجود دارد فيلمهاي كاملاً «شخصي» سازندگان و بعضاً بيارتباط كامل با منافع كشور است در صورتيكه وقتي هزينههاي توليد و اكران و بسترهاي توليد و ديده شدن يك فيلم با بودجه عمومي مهيا ميشود، سرمايهگذاران بايد نقش پررنگتري در اين ميان ايفا كنند. در اينجاست كه جلوگيري از توليد محصول مغاير با منافع مردم و تقويت توليد محصول همراستا با منافع مردم و مسائل كشور معنا پيدا ميكند و اين معنا با «سفارش» امكانپذير است.
به اين شكل است كه متوليان سينمايي بايد از شكل قلك و سفارشپذير صرف، تبديل به سفارشدهنده فعال شوند؛ چيزي كه الان ما چه در حوزه سينما و چه حتي تلويزيون و دستگاههاي ديگر فرهنگي تقريباً مشاهده نميكنيم. طبعاً «سفارش» دادن به معناي مجبور كردن هنرمند به كاري كه مايل به انجام آن نميباشد نيست بلكه ايفاي نقش ظريف و بسيار پيچيده مديريت فرهنگي است كه بتواند با هنرمند طوري تعامل كند تا دريچههاي ديگري را پيش چشم او بگشايد و اساساً به نظر نگارنده معناي سفارش درست همين است. گاهي اين شكل رفتار، با مرعوب شدن مدير يا سختگيريهاي بيمورد اشتباه ميشود كه هر دوي اينها ناكارآمد است.
متأسفانه گاهي از سوي برخي مديران سينمايي مطالبي عنوان ميشود مبني بر اينكه نبايد به هنرمند سفارش داد يا گاهي برخي هنرمندان بيان ميكنند كه كار سفارشي نميكنند در صورتي كه گويي «سفارش» به معناي «تحميل» و «محدوديت» گرفته شده كه اين غلط است. در همه جاي دنيا سرمايهگذار، سفارشدهنده اصلي در فرم و محتواست و اين قاعده پذيرفتهشدهاي است كه اگر جايي براي توليد يك محصول هزينه ميكند، طبعاً بر اساس هدفي اين كار را انجام داده و اگر آن هدف محقق نشود، هزينه كردن اين مبلغ نقض غرض محسوب ميشود، البته روي ديگر سكه با اين فضا تناقضات جدي دارد. وقتي به مجموعه فيلمهاي توليدشده (فيلمهايي كه نيمنگاهي به جشنوارهها دارند) نگاه ميكنيم متوجه ميشويم اتفاقاً اين فيلمها دقيقا المانهاي مورد توجه جشنوارهها را رعايت ميكنند تا بتوانند نظر مساعد آنها را جلب كنند يا حتي خود دستاندركاران اين جشنوارهها اصلاحيههايي براي برخي فيلمها عنوان و آن را به فيلمساز اعلام ميكنند كه در اين صورت فيلم شانس حضور در فلان جشنواره را پيدا خواهد كرد. اينها همه به اين معناست كه بههرحال «سفارش» در سينما وجود دارد اما اين سفارش بايد در راستاي منافع مردم باشد نه اينكه با وجود اين فضا مدير سينمايي كشور اعلام كند به سفارش اعتقادي ندارد كه به نظر ميرسد اين مسئله ناشي از يك برداشت سطحي از فرهنگ و توليد محصول فرهنگي است.
نگارنده معتقد است راه شكوفا شدن سينما، حركت در جهت منافع كشور است و اين مهم انجام نميشود مگر اينكه مديران فرهنگي و دستاندركاران سينمايي كشور حضور فعالتر و مؤثرتري در اين عرصه داشته باشند.
* رئيس كميسيون فرهنگي مجلس شوراي اسلامي
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۰ شهريور ۱۳۹۵ - ۲۰:۳۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 55]