محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844565618
عبدالله ناصری: تیم روحانی در اقتصاد خوب عمل نکرد/ نوبخت تجربه رسانه‌ای ندارد/ رئیس‌جمهور اشتباهی که در دوران مذاکرات هسته‌ای انجام داد را تکرار نکند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: عبدالله ناصری:تیم روحانی در اقتصاد خوب عمل نکرد/ نوبخت تجربه رسانه‌ای ندارد/ رئیس‌جمهور اشتباهی که در دوران مذاکرات هسته‌ای انجام داد را تکرار نکند
یکی از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب گفت: یکی از خطاهای راهبردی دولت این بود که سخنگویی دولت را برعهده یکی از پرمشغله‌ترین اعضای کابینه یعنی رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی گذاشتند و سخنگو عملا نتوانست سازمان رسانه‌ای را ایجاد کند.
به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس، «مثلث» گفت و گویی با عبدالله ناصری، عضو شورای مشورتی اصلاح‌طلبان انجام داده است که آن را در ادامه می خوانید: سه‌سال از دوره ریاست‌جمهوری آقای دکتر روحانی می‌گذرد و هم‌اکنون اخبار غیررسمی از تغییرات برخی وزرا و معاونان دولت یازدهم حکایت می‌کنند، نظر شما درباره عملکرد و کارایی کابینه دولت آقای روحانی چیست؟ این دولت در کدام وزارتخانه‌ها و حوزه‌ها قوت و در چه حوزه‌هایی ضعف داشته است؟
عملکرد کابینه را در سه مقطع باید نگاه کرد؛ نخستین مقطع در آغاز معرفی وزرا به مجلس بود. همان زمان معرفی تعداد محدودی از افراد برای تصدی مسئولیت وزارت، به علت گفتمانی که آقای روحانی در انتخابات دنبال می‌کرد یا فقدان تجربه آنها در سطح مدیریت کلان، معرفی‌شان دور از انتظار بود. مقطع دوم بعد از اخذ رای اعتماد وزرا از مجلس است. بعضی وزرا شاید در ابتدا که سر کار آمدند سوابق بسیار خوبی داشتند اما به جهت رویکردهای خاص آنها به ویژه در حوزه‌های اقتصادی عملا نتوانستند هیچ گشایشی را در فضای اقتصادی جز مهار تورم ایجاد کنند که در مقابل این مهار تورم نیز رکود در کشور تشدید شد. از آن طرف جریان رقیب آقای روحانی بسیار روی دستاوردهای برجام و پسا‌برجام کار سازماندهی شده کردند، حال آنکه آقای روحانی و تیم رسانه‌ای او کار درستی انجام ندادند و ماهیت تحریمها را برای مردم تشریح نکردند. تیم رسانه‌ای آقای روحانی باید این واقعیت را بیان می‌کرد که آثار مثبت برجام در کوتاه مدت نمایان نمی‌شود بنابراین این بخش از اعضای کابینه نیز در ایستگاه دوم کارنامه چندان خوبی از خود نشان ندادند. مقطع سوم همین امروز است که در سال پایانی ریاست‌جمهوری آقای روحانی قرار داریم و بیش از آن حد تصور اولیه، ناکارآمدی را به‌عنوان یک واقعیت برای دولت یازدهم باید پذیرفت و حتما هم باتوجه به اینکه سال آخر است باید دست به یک تحول جدی زد. قطعا یکسری از حوزه‌های کابینه آقای روحانی موفق بودند، اگر بخواهم نام ببرم دستگاه دیپلماسی، فرهنگ عمومی و بهداشت و درمان، محیط‌زیست، زنان و خانواده به‌رغم محدودیت‌هایی که داشتند با برنامه عمل‌کردند و موفق بودند. به هر صورت در آغاز کار هم انتظار می‌رفت آقای روحانی کابینه‌ای قدرتمندتر و کارآمدتر را بچیند و هم امسال که سال پایانی دوره نخست ریاست‌جمهوری اوست این توقع وجود دارد که به‌طور جدی در سطح هیأت وزیران، معاونان خود و استانداران و فرمانداران دست به تغییرات معنادار و خیلی گسترده بزند. من در بیان ضرورت تغییر کابینه و مدیران ارشد اجرایی غلو نمی‌کنم مثلا بخش معنی‌داری از مدیران استانی مربوط به دولت قبل هستند. این جزو شعارهای آقای روحانی بود که لااقل مدیریت‌های تاثیرگذار و کلان کشور تغییر پیدا کنند اما این انتظار برآورده نشده و بنابراین روز به روز این انتظار و توقع در بخش نخبگان و گروه‌های مرجع از آقای روحانی بالاتر و بالاتر می‌رود.
شما اشاره کردید در بخش وزرا باید چند وزیر عوض شوند، اولویت تغییر باید در کدام حوزه اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی باشد چون گمانه‌زنی‌ها درباره تغییر کابینه از آقای گودرزی وزیر ورزش و جوانان تا آقای آخوندی وزیر راه و شهرسازی وجود دارد؟
من تغییر در حوزه‌های اجتماعی و اقتصادی را اولویت می‌دانم. البته حوزه اجتماعی که تاثیرات اقتصادی و عمومی در جامعه دارد مشخصا وزیر کشور یکی از انتخاب‌های شوک‌آور و دور از انتظار همان مقطع معرفی کابینه بود، اما آقای روحانی بالاخره این تصمیم را گرفت و گزینه مدنظرش هم رای آورد، امروز رئیس‌جمهور باید برای ارتقای مدیریت در حوزه‌های تحت مسئولیت این وزارتخانه فکری جدی کند. بخشی از حوزه‌های آموزشی هم نتوانستند انتظارات را برآورده کنند، گرچه در اولویت اول نیستند اما به هر صورت دغدغه صنفی جدی محسوب می‌شوند.
منظورتان وزیر آموزش و پرورش یا وزیر علوم است؟
آقای فرهادی چون در حالت رودربایستی آمد بنابراین کار خاصی هم نتوانست انجام دهد. مشکل این بود که بالاخره در دولت دوم آقای احمدی‌نژاد بخش قابل‌توجهی از اختیارات آموزش عالی به شورای عالی انقلاب فرهنگی تقدیم شد یعنی خیلی از کارها آنجا تصمیم‌گیری می‌شد، بنابراین تلقی خودم این است که آقای فرهادی در رودربایستی آمد و این مسئولیت را پذیرفت. من به‌عنوان یک معلم دانشگاه اساسا نقیصه می‌دانم وقتی حوزه پزشکی از آموزش عالی جدا شد، یک پزشک هدایت وزارت علوم، تحقیقات و فناوری را در اختیار گرفت. وزیر علوم باید از حوزه علوم انسانی باشد یا لااقل از حوزه پزشکی نباشد. از این رو انتخاب آقای دکتر فرهادی را یک ضعف گزینشی برای رئیس‌جمهور می‌دانم. البته دوره وزارت آقای معین را یک استثنا می‌دانم آن هم نه به جهت تعصب شخصی که به آقای معین دارم بلکه معتقدم او ذهن بسیار برنامه‌ریزی شده و منسجمی در حوزه علوم انسانی و غیرپزشکی دارد. در کل جامعه دانشگاهی خیلی نمی‌پذیرد الان که دیگر آموزش پزشکی از وزارت علوم جدا شده، وزیر علوم یک پزشک باشد. این مساله یک کم لطفی و بی‌توجهی به حوزه جامعه آموزش عالی و هیأت علمی کشور است. وزیر فعلی آموزش و پرورش نیز همکار دانشگاهی من و بسیار انسان وارسته و اخلاق‌مدار و باشناختی نسبت به این حوزه است. امروز بزرگترین بحران آموزش و پرورش بحران مالی تلقی می‌شود، دومین مساله اینکه از ابتدای انقلاب تاکنون این وزارتخانه عریض و طویل همچون کشورهای در حال توسعه یا توسعه یافته به سمتی نرفته که بارش را از روی دوش دولت بردارد و تصدی‌گری‌اش کم شود. البته اگر وزیر جدید هم بیاید شاید نتواند در این شرایط فعلی اقتصاد کشور کار خاصی کند چون رسیدگی به وضعیت رفاهی و معیشتی معلمان یا معوقات و بدهی‌هایی که از این بابت آموزش و پرورش دارد، بزرگترین دغدغه جناب آقای فانی است. از آنجا که بیش از 50 درصد کارکنان وزارت آموزش و پرورش خانم‌ها هستند بنابراین حتما معرفی وزیر زن یک شوک روانی و اجتماعی به جامعه آموزش و پرورش وارد می‌کند. ما هم کسانی را داریم که بتوانند از عهده این کار به خوبی بر‌بیایند. در حوزه اقتصادی هم همین طور اگرچه ممکن است در یک سال باقیمانده خیلی آقای روحانی نتواند کار بزرگ و برجسته‌ای انجام دهد، اما چون انتظار تلمبار شده‌ای در بین گروه‌های مرجع و آحاد جامعه وجود دارد، نفس تغییر و تحول ضروری است. بخشی از وزارتخانه‌ها همچون صنعت، معدن و تجارت کارآمدی قابل قبولی نداشتند بنابراین حتما این انتظار باید برآورده شود و قبل از پایان دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش یک تغییر کابینه و در سطوح مدیریت عالی و میانی و استانی اتفاق بیفتد.
شما ضرورت تغییر وزیر در حوزه آموزشی را به‌طور جزیی مورد تحلیل قرار دادید، در حوزه اقتصادی هم بخواهیم ریز شویم کدام تغییر در کدام وزارتخانه‌های اقتصاد، نفت، نیرو، جهادکشاورزی، صنعت، معدن و تجارت و راه و شهرسازی را اولویت می‌دانید؟
من متخصص در حوزه اقتصادی و صنعتی نیستم. واقعا اظهارنظرم درباره این دو حوزه روا نیست. باید از منظر اجتماعی و فرهنگ عمومی صحبت کنم. آقای زنگنه بدون تردید به خاطر تجربه گسترده و اینکه جامعه جهانی نیز او را در حوزه وزارت نفت قبول دارد پس هیچ کس بهتر از او نبود که وزارت نفت را در آن سال بحرانی 92 تحویل بگیرد. امروز شاید انتظار از آقای زنگنه بالاتر رفته باشد ولی بالاخره آقای زنگنه تلاش موفقی در ساماندهی حوزه صنعت نفت داشته است. مخصوصا در حوزه بین‌المللی، افزایش سطح تولید و افزایش سطح صادرات و پیدا کردن بازار صادرات نفت از جمله اقداماتی است که آقای زنگنه در سه سال کارنامه وزارتش به ثبت رساند. من کارشناس مسائل اقتصادی نیستم اما مسائل اقتصادی را از زبان کارشناسان و همکاران دانشگاهی خود در رسانه‌ها دنبال می‌کنم، به هر صورت امروز دیگر همه کارشناسان اقتصادی یک بیان مشترک دارند که تیم آقای روحانی در حل معضل تورم موفق بود اما در رفع رکود بسیار ناموفق عمل کرد، همه معتقدند تبعات اجتماعی رکود بسیار مفصل و نگران‌کننده‌تر از تبعات اقتصادی تورم است. کشور تورم نزدیک به 50 درصد را تجربه کرد ولی توانست آن مرحله را پشت سر بگذارد. به‌طور کلی بگوییم تیم برنامه‌ریزی و اقتصادی آقای روحانی در مجموع حوزه‌ای نبوده که بتواند بخشی از انتظارات را برآورده کند، گرچه در موضوع تورم موفق بود.
اگر این طور باشد که باید بیش از نصف کابینه از منظر شما تغییر کند؟
این اتفاق مهمی نیست، یعنی شاید بعضی فکر کنند سال آخر دولت اگر نصف یا یک‌سوم کابینه تغییر کند اتفاق ناگواری می‌افتد، خیر این طور نیست چون خبر دارم بعضی از وزرا چون مشکلات‌شان زیاد است از خدا می‌خواهند و این آمادگی روحی را دارند که کار را رها کنند.
ما فکر نکنیم اگر در نصف کابینه جابه جایی صورت گرفت یا تغییراتی انجام شد یا ثلث استانداران و نیمی از فرمانداران کشور تغییر کردند، اتفاق ناگواری می‌افتد و نشانه بی‌ثباتی دولت تلقی می‌شود.
یکی از اشتباهات شخص رئیس‌جمهور این بود که تمام دغدغه‌هایش به لحاظ افکار عمومی را در سه سال اول مسئولیت خود روی قضیه مذاکرات هسته‌ای و اجرایی شدن برجام متمرکز کرد و به سایر حوزه‌ها کم‌توجهی داشت یا لااقل نتوانست افکارسازی در سطح جامعه انجام دهد. واقعا تحریمها مساله اصلی بود، این از افتخارات آقای روحانی بود که مساله تحریمها را حل کرد و برجام را به سرانجام رساند، اما معتقدم اگر شخص رئیس‌جمهور با دلایل اقناع‌کننده برای جامعه محدودیت‌ها را توضیح می‌داد وضعیت امروز به‌گونه دیگری بود. در مجموع باید چند وزیر در سال آخر دولت تغییر کند و رئیس‌جمهور این مهم را نباید به معرفی کابینه در دوره دوم ریاست‌جمهوری خود موکول کند.
اگر نصف به علاوه یک وزارت تغییر کنند،طبق قانون اساسی کل کابینه دوباره باید از مجلس رای اعتماد بگیرد، این نقطه‌ضعف تلقی نمی‌شود؟
خیر، اولا من نگفتم نصف کابینه عوض شود، ضمن آنکه این اتفاق هم جای نگرانی ندارد، مجلس همسویی با دولت دارد بنابراین حتما کابینه معرفی شده رای خواهد آورد اما منظورم این نیست و شاید این اتفاق هم نیفتد و شاید دور از انتظار باشد، اما اگر بالاخره تعدادی از وزرا تغییر کنند، وزرای جدید در یک سال خیلی کار خاصی نمی‌توانند انجام دهند.
اما جامعه، نخبگان و گروه‌های مرجع چنین انتظاری را در ذهن خود شکل دادند که چنین تحولاتی در سطح کابینه و سطح مدیریت‌های استانی به‌طور جدی انجام شود. این تحول در کابینه و مدیران استانی به نفع آقای روحانی است چون یک شوک اجتماعی مثبت برای سال 96 در سبد رای او ایجاد خواهد کرد.
اما در این صورت شاید رقیب این تغییرات را سیاسی جلوه دهد و بگوید آقای روحانی برای توجیه ناکارآمدی دولتش در سه سال گذشته دست به چنین اقدامی زده است یا آنکه بگوید باید تغییرات از لحاظ کارشناسی بهتر انجام می‌شد یعنی نفرات جایگزین بهتر از وزرای قبلی نیستند.
حتما این طور است. قطعا این انتظار کاملا عاقلانه و واقعیتی است که نمی‌توان انکار کرد. فارغ از هر نوع گرایش سیاسی هر وزیری که می‌خواهد با این تحلیل مسئولیت بگیرد، باید قوی‌تر، کارآمدتر، شایسته‌تر و با‌تجربه‌تر باشد اما این به آن معنا نیست که ما نگران تلاش سیاسی یا افکارسازی رقیب باشیم. آقای روحانی حتما همراه با این کارش باید استدلال‌های لازم را برای تنویر‌افکار‌عمومی بیان کند و اشتباهی که در دوران مذاکرات هسته‌ای انجام داد را تکرار نکند. همان‌طور که گفتم او آن زمان نتوانست یک سازمان رسانه‌ای برای افکارسازی عمومی شکل دهد که آسیبش را هم دید و تلقی جامعه این شد که با امضای برجام به سرعت خیلی از معضلات حل می‌شود.
الان اگر بتواند چنین کاری را در عرصه تغییر مدیریت‌های استانی و مدیریت‌های وزارتخانه انجام دهد و یک برنامه‌ریزی رسانه‌ای هم داشته باشد بالاخره روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها و سایتهای کمی در اختیار یا همسو با آقای روحانی نیستند.
من همین جا اعلام می‌کنم یکی از خطاهای راهبردی دولت این بود که سخنگویی دولت را برعهده یکی از پرمشغله‌ترین اعضای کابینه یعنی رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی گذاشتند و سخنگو عملا نتوانست سازمان رسانه‌ای را ایجاد کند و فقط کارش در این حوزه به ارائه گزارش جلسات دولت محدود شد، حال آنکه بخشی از فعالیت سخنگو باید برنامه‌ریزی و تأمین خوراک تبلیغاتی، اطلاع‌رسانی، افکارسازی و حتی جنگ روانی با رقیب باشد.
آقای نوبخت نه تجربه رسانه‌ای دارد و نه بخش عظیم کار در سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی به او اجازه چنین کاری را می‌دهد. بنابراین یکی از کارهایی که آقای روحانی به‌طور جدی در این سال باقیمانده تا پایان دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش باید انجام دهد، باید یک فرد با‌تجربه و مجرب در حوزه رسانه را فقط به‌عنوان سخنگوی دولت بیاورد و به کار بگمارد تا هیچ مسئولیت اجرایی دیگری نداشته باشد.
بخشی از اصلاح‌طلبان معتقدند آقای روحانی آن‌طور که باید اهداف ائتلاف امید را پیگیری نکرد و انتظار دارند باتوجه به اینکه دولت در بحث ریاست مجلس اعلام بی‌طرفی کرده، بیاید و جای دیگر جبران مافات کند تا حداقل توجیهی باشد بر اینکه دوباره اصلاح‌طلبان از هواداران خود دعوت کنند تا سال 96 پای صندوق رای حاضر شوند و به آقای روحانی رای بدهند، در بحث تغییر کابینه نظر اصلاح‌طلبان چطور تأمین می‌شود؟
اصلاح‌طلبان برای خودشان سهمی نمی‌خواهند. درباره مجلس طبیعتا این انتظار از دولت بود که دخالت نکند، بر همین اساس نیز در این زمینه نمره قبولی گرفت. اصلاح‌طلبان در کل به آن کف خواسته خودشان که بیرون راندن جریان رادیکال از درون مجلس بود رسیدند، اینکه یک مجلس همسو با دولت و در عین حال مقید به انجام وظایفش شکل گرفت بنابراین از تأمین همین حداقل نیز راضی هستند و هیچ سهمی را از تغییر کابینه یازدهم و حتی از دولت آینده آقای روحانی طلب نمی‌کنند. آقای روحانی انشاءالله با رای بالاتری خواهد آمد اما به هر صورت آقای روحانی بدون تعارف با سازمان رای اصلاح‌طلبان بود که توانست سرنوشت انتخابات ریاست‌جمهوری سال 92 را رقم بزند، اصلاح‌طلبان نامزد اصلی خود را بنا به مصلحت کنار گذاشتند و پای کار آقای روحانی آمدند. انتظار اصلاح‌طلبان آن است که او شعارها و وعده‌های انتخاباتی خود را در حوزه سیاست داخلی تا جایی که می‌تواند محقق کند اما آقای روحانی بسیاری از شعارهایش را فراموش کرده است. حل مسائل 88 چیزی بود که آقای روحانی به جامعه رای خودش قول داد اما این مساله تقریبا از ادبیات آقای روحانی در یک سال اخیر دور افتاده است که به نظر من می‌تواند در سازمان رایش در سال 96 موثر باشد. انتظار اصلاح‌طلبان انتظار شکل‌گیری مدیریت قوه اجرایی مطابق با شعارها و وعده‌های انتخاباتی آقای روحانی است وگرنه برای خودشان هیچ سهمی نمی‌خواهند و هیچ وقت هم چنین تقاضایی لااقل بزرگان اصلاحات از آقای روحانی نداشتند.
به نظر شما تغییرات، کابینه را اصلاح‌طلب‌تر می‌کند یا کارگزارانی‌تر؟
من کارگزاران را یک حزب اصلاح‌طلب می‌دانم چون جزو شورای هماهنگی جبهه اصلاحات است بنابراین این سوال را حرفه‌ای نمی‌بینیم. اصلا من چون الان مصاحبه می‌کنم این واقعیت‌ها را بیان نمی‌کنم، شاید واقعیت‌های دیگری باشد که در مصاحبه برای اینکه مورد سوءاستفاده جریان رقیب قرار نگیرد بیان نکنم اما به هر صورت تغییر کابینه یک ضرورتی است شاید به تعبیری کارگزارانی‌تر و کارآمدتر شود اما باید به آن توجه کرد. حالا اگر مسئول جدید گرایش کارگزارانی داشت یا به یک حزب دیگر اصلاح‌طلب نزدیک بود من به شخصه حساسیتی از خودم نشان نمی‌دهم و معتقدم برای اصلاح‌طلبان اصلا چنین حساسیتی وجود ندارد. اصل را باید بر شایسته سالاری و کارآمدی گذاشت.
به نظر شما آقای روحانی به این نتیجه می‌رسد و اعمال تغییر را انجام می‌دهد یا خیر؟ چون سخنگوی دولت این گمانه‌زنی‌ها را برای تغییرات کابینه تکذیب کرد.
آقای روحانی به جهت سوابق کارهای سیاسی و امنیتی‌اش اصولا جزو کسانی است که بسیار پر‌حوصله است ولی واقعیت این است که گروه‌های مرجع، نخبگان، دانشگاهیان و گروه‌های تاثیرگذار بر روند انتخاب در جامعه این توجه را به‌طور جدی دارند که اگر خدایی نکرده خواب سنگینی بخواهد دولت را در موضوع تغییر کابینه فرا‌بگیرد، ممکن است انتخابات 96، انتخابات پر‌دغدغه‌ای برای آقای روحانی شود.
ضمن آنکه خودم تحلیلم این است که باتوجه به توفیقاتی که آقای روحانی در زمینه برجام به دست آورد حتما سال 96 برای ریاست‌جمهوری می‌آید اما جریان رقیب را نمی‌توان الان پیش‌بینی کرد که برای رقابت با آقای روحانی چه برنامه‌ای دارد و چه در سر می‌پروراند اما حتما آقای روحانی، آقای نوبخت و تیم تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر در دولت باید ببینند اگر کابینه و تیم نهاد ریاست‌جمهوری و تیم رسانه‌ای دولت و مدیریت‌های استانی تا چند ماه آینده دچار تغییر و تحول نشوند ممکن است آقای روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 96 دچار مشکلات جدی باشد. مطلب فوق مربوط به سایر رسانه‌ها می‌باشد و خبرگزاری فارس صرفا آن را بازنشر کرده است. بازگشت به صفحه نخست گروه فضای مجازی انتهای پیام/
95/04/07 :: 15:43
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 93]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها