واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: یکی از اقداماتی که با نام دولت گذشته گره خورده، طرح مسکن مهر است که در این طرح، تامین مسکن اقشار پایین دست جامعه به صورت وسیع مورد توجه قرار گرفت. چنانکه وزیر راه و شهرسازی دولت سابق در سال 92 مطرح کرده بود، از ابتدای دولت نهم، ساخت بیش از چهارمیلیون و چهارصد واحد مسکونی در سرتاسر ایران آغاز شده بود که تعداد یک و نیم میلیون واحد تا خرداد 92 تحویل شده و مابقی آن در دولت بعد در دستور کار قرار گرفت. روشن است که تعریف این تعداد پروژه مسکونی از سوی دولت و تعهد به ساخت آن به خودی خود موضوع ساده ای نیست. مسکن مهر همواره در زمان دولت نهم و دهم از سوی اکثریت کارشناسان محل انتقاد بود و در سال های پس از آن نیز با روی کار آمدن دولت جدید، موضوع مسکن مهر علاوه بر کارشناسان، از سوی دولتمردان در دولت تدبیر و امید نیز در معرض انتقاد قرار گرفت. عمده انتقادات کارشناسی در رابطه با مسکن مهر، مسائلی از نقطه نظر مسائل اقتصادی نظیر تورم و افزایش قیمت زمین مطرح می شود، چنانکه بخش قابل توجهی از این انتقادات نیز، به حوزه برنامه ریزی شهری برمی گردد و مسائلی نظیر فقدان زیرساخت های لازم، آب، برق، گاز، دسترسی ها و نبود خدمات عمومی از قبیل مدرسه و درمانگاه و مسجد و... را مورد بحث قرار می دهد. اما به آن میزان که کارشناسان از نقطه نظر اقتصادی یا برنامه ریزی شهری به مسکن مهر پرداخته اند، این پروژه از زاویه معماری مورد توجه جدی قرار نگرفته است. می شود اینگونه فرض کرد که احتمالا گفت وگو درباره مسکن مهر در نگاه اهل نظر در حوزه معماری، چندان محلی از اعراب نداشته است، چرا که اساسا آن را واجد ارزش های معمارانه نمی دیده اند. به نظر می رسد زمانی که پروژه ای در این سطح و در مقیاس ملی، تعریف می شود و به مرحله اجرا می رسد و بخش قابل توجهی از سرمایه ملی و نیروی انسانی را به خود اختصاص می دهد، لازم است در مورد چارچوب ها و مبانی معماری آن گفت وگو شود و مورد ارزیابی قرار گیرد، ولو اینکه این پروژه در حوزه معماری در سطح نازلی قرار گرفته باشد. نخستین نکته ای که باید به آن اشاره کرد این است که در دنیای امروز، بحث انرژی به یکی از مسائل مهم جوامع تبدیل شده و در عرصه ساخت و ساز، زمانی که صحبت از ساخت و ساز در مقیاس انبوه است، این موضوع و استانداردهای آن بیش از پیش باید مورد توجه قرار بگیرد. مسکن مهر اساسا از دو زاویه نسبت به مساله انرژی بی توجه بوده است. یک اینکه، ما شاهدیم در مسکن مهر نوع معماری واحدهای مسکونی و ساختمان ها در بخش های مختلف کشور با شرایط متفاوت اقلیمی و آب و هوایی، هیچگونه تفاوت معناداری ندارد و گویی در انبوه سازی مسکن، همچون موارد متعدد بسیاری که متاسفانه در ایران – و البته در بسیاری از نقاط جهان – انجام پذیرفته است، توجهی به مسائل اقلیمی انجام نشده است. بسیاری از پیمانکاران انبوه ساز، الگوهای مسکونی مشابهی را برای مناطق مختلفی به کار گرفته اند؛ در مسکن مهر هم همین اتفاق افتاده است. مورد دیگر، به میزان توجه بخشی از سازندگان به کیفیت مصالح و استانداردها در رابطه با مساله انرژی برمی گردد. متاسفانه در موارد بسیار به دلیل کیفیت پایین ساخت وساز و همچنین شتابزدگی در مسکن مهر، مقوله صرفه جویی در مصرف انرژی در اولویت قرار نداشته است، در صورتی که مسکن مهر فرصتی بود که می شد با تدبیر بیشتر، نگاه ویژه ای به موضوع صرفه جویی در مصرف انرژی داشت تا این امر بتواند در ساخت و سازهای جاری در سطح کشور، به عنوان یک الگو ترویج شود. می توان گفت، در طراحی مسکن مهر، علاوه بر اینکه سعی شده هزینه هایی مانند هزینه زمین به حداقل برسد، در مورد طراحی هم – متاسفانه به غلط – این صرفه جویی انجام شده است. این پروژه، می توانست در بعد طراحی معماری، بخش زیادی از جامعه متخصصین را درگیر کند و با توجه به اینکه اساسا هزینه طراحی در مقایسه با هزینه های ساخت بسیار اندک است، بدون بار مالی قابل توجهی، کیفیت بنای تمام شده به لحاظ معماری ارتقا پیدا کند.
دوشنبه ، ۱شهریور۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتماد]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]