تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806354294
«متاسفانه» در ژانر خاصی نمی‌گنجد/ «پژوهش» در جشنواره فیلم کوتاه
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: شاهرخ دولکو در گفتگو با مهر:
«متاسفانه» در ژانر خاصی نمی‌گنجد/ «پژوهش» در جشنواره فیلم کوتاه
شناسهٔ خبر: 3741748 - سه‌شنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۵ - ۱۲:۵۵
هنر > سینمای ایران
.jwplayer{ display: inline-block; } شاهرخ دولکو کارگردان فیلم کوتاه «متاسفانه» ضمن توضیح درباره ساخت این اثر از اینکه بخش پژوهش در جشنواره فیلم کوتاه در نظر گرفته شده است ابراز خرسندی کرد. خبرگزاری مهر-گروه هنر: شاهرخ دولکو سال گذشته ساخت فیلم «متاسفانه» را به سرانجام رساند اما به جشنواره فیلم کوتاه تهران نرسید و امسال برای حضور در این رویداد فرم پر کرده است. حالا این فیلم که به گفته سازنده اش نمی توان حتی یک خط درباره خلاصه داستان آن صحبت کرد زیرا قصه اش لو می‌رود، منتظر نمایش اولیه در جشنواره فیلم کوتاه است. در این فیلم که با فیلمنامه ای از محمد طلوعی و شاهرخ دولکو بر اساس ایده ای از دولکو ساخته شده، آتیلا پسیانی و الهام کردا بازی کرده اند. با شاهرخ دولکو به بهانه این خبر و موفقیت های این فیلم گفتگویی داشتیم. * آقای دولکو بگذارید از یک موضوع که این روزها در حوزه فیلم کوتاه به وفور دیده می شود آغاز کنیم و آن هم جشنواره های متعدد موضوعی است که فراخوانی در بخش فیلم کوتاه دارند و مهم‌ترین جشنواره ای که با موضوع آزاد در این حوزه برگزار می شود جشنواره فیلم کوتاه تهران است. چقدر زیادتر شدن جشنواره ها با موضوع آزاد را برای رشد عرصه فیلم کوتاه موثر می دانید و چقدر جشنواره فیلم کوتاه را در این راه موفق دیده اید؟ - این موضوع درست است که بیشتر جشنواره های ما موضوعی هستند و این نه فقط در زمینه فیلم کوتاه بلکه در دیگر حوزه‌های فیلمسازی هم دیده می‌شود. از آنجا که بیشتر جشنواره ها را سازمان‌ها و ارگان‌ها برگزار می کنند موضوعی را در اولویت قرار می دهند و به همین دلیل به هر جشنواره فیلم‌هایی از طیف خاصی از جریان فیلمسازی راه پیدا می کند و در این میان خیلی فیلم‌های خوب کوتاه از دیده شدن باز می ماند. به نظرم نباید این جشنواره ها تعطیل شوند اما ما نیاز به جشنواره های عام تری در حوزه فیلم کوتاه داریم تا همه فیلمسازان امکان حضور داشته باشند. البته جشنواره فیلم کوتاه تهران اعتبار و سابقه زیادی دارد و بخش زیادی از این مشکل را می پوشاند اما به جشنواره های هم تراز دیگری هم نیاز داریم. جشنواره فیلم کوتاه جشنواره خوبی است و در چند باری که در این جشنواره شرکت کردم و فیلم‌ها را دیدم کیفیت آثار بسیار بالا بود. همچنین فارغ از اینکه این جشنواره در حوزه فیلم کوتاه برگزار می شود در مقایسه با همه جشنواره های فیلم ما سابقه و کیفیت خوبی دارد گرچه هر جشنواره ای باید در مسیر خود بازنگری کند و کیفیت عملکرد سالانه‌اش را بسنجد. *امسال یک بخش به نام پژوهش به جشنواره اضافه شده است. به نظرتان چقدر این بخش برای این جشنواره ضروری است؟ - این همان نکته ای است که به آن اشاره کردم؛ اینکه یک جشنواره بهتر است مدام خود را بازیابی کند. واقعا خوشحالم چنین بخشی در جشنواره گنجانده شده و با هر نیت و با هر مدلی که پژوهش به این جشنواره برسد این بخش بسیار مهم است زیرا اگر برخی فیلم های ما به نوعی تقلبی به نظر می رسند به خاطر نداشتن پشتوانه پژوهشی است. کارگردان و نویسنده یک فیلم حتی وقتی یک صحنه پنچرگیری در فیلمش دارد یا درباره پزشکی صحنه هایی در فیلمش است حتما باید در این موارد دست به پژوهش بزند. نوشتن درباره هر شغلی و هر طبقه ای از اجتماع نیاز به آگاهی دارد و چه خوب است که سینما این موضوع را جدی بگیرد. من می گویم یک فیلم ساده که در آن مردی دارد می رود از یک فروشگاه خرید کند هم پژوهش نیاز دارد. هر فروشگاهی را نمی توان برای این منظور انتخاب کرد و نکته های ریزبینانه ای وجود دارد که فیلم را به بستر حقیقی بودن می کشاند. *به فیلمتان برسیم. چرا «متاسفانه»؟ - دوستان با اسم این فیلم شوخی های زیادی می کنند مثلا اینکه «متاسفانه» برنده جایزه شد و... به نظرم اسم فیلم بخش مهمی از آن اثر و کلید اصلی راهیابی به فیلم و جذب مخاطب و تماشاگر است. من در چند فیلم بلندی که برای تلویزیون ساختم و چند فیلم کوتاه و حتی ویدیو کلیپ هایم سعی کردم اسم های جذابی انتخاب کنم.
*فیلم اخیر شما در چند فستیوال جوایزی گرفت. فکر می کنید با این موفقیت ها بشود این فیلم را از حالا از جمله فیلم‌های موفق جشنواره فیلم کوتاه تهران به حساب آورد؟ - من سال گذشته فیلم را به چند جشنواره ارسال کردم که جایزه نقره ای جشنواره هنگ کنگ و جایزه بهترین فیلم تجربی جشنواره وستپستر آمریکا را گرفت. در کن به اشتباه گفته شده بود فیلم در بخش فیلم کوتاه به خاطر زمان بالای ۱۵ دقیقه اش پذیرفته نشد که باید اصلاح کنم من این قانون را می دانستم و برای همین فیلم را به این بخش نکردم و در بخش دیگری که بخش مسابقه ای نیست و تنها فیلمی که حداقل هایی را در ساخت در نظر بگیرد می تواند در این بخش پذیرفته شود، حضور یافتم. یعنی بخش خیلی مهمی نیست که به آن افتخار کنم اما به هر حال می خواستم فیلمم در کن نمایش داده شود. اما درباره سوال شما باید بگویم به نظر من تا وقتی فیلم های دیگر دیده نشود و نظر هیات انتخاب اعلام نشود نمی شود درباره حضور فیلم در این جشنواره چیزی را پیش بینی کرد. فیلمسازی یک بخش قضیه است و رفتن فیلم در هر جشنواره نکته های ویژه خودش را دارد. فیلمساز، هیات انتخاب و مخاطب هر کدام نگاه خود را به فیلم دارند. من ترجیح می دهم همیشه در حاشیه ای بنشینم و معتقدم حضور یک فیلم در یک جشنواره نه نشان‌دهنده این است که آن فیلم خوب بوده و نه حضور نیافتنش نشان دهنده بدی آن فیلم است. *درباره فیلم «متاسفانه» اطلاعاتی از داستان نمی دهید. تنها جایی خواندم گفته بودید این فیلم در ژانر اجتماعی است! - بگذارید اول این را بگویم که آن مطلب یک اشتباه مصطلح داشت. ما در هیچ جای تاریخ سینمای ایران و جهان ژانری به نام اجتماعی نداریم. مثلا ژانر سیاسی یا سینمای کمدی داریم اما ژانر اجتماعی نداریم. این فیلم به دلیل اینکه روایتش در بستر خانواده می گذرد شاید بشود گفت موضوعی اجتماعی و شاید هم ضد اجتماع دارد. کمی فیلم خاصی است. در جشنواره ها باید یک فرمی را پر کنید و بگویید فیلمتان درام است، مستند است یا تجربی. من همیشه در پر کردن این بخش مشکل دارم. مثلا شما ببینید در جشنواره هنگ کنگ این فیلم جایزه اش را در بخش درام گرفت اما در جشنواره دیگر در بخش تجربی پذیرفته شد. این فیلم حتی به لحاظ فرمی با ۹۰ درصد فیلم‌های دیگر تفاوت دارد. شاید اصلا به همین دلیل حضور در بسیاری از جشنواره ها را خصوصا تا پیش از دست دادم و در همان مرحله اول فیلم رد می شد. این را هم بگویم کار هیات انتخاب از داوری سخت تر است. داوران در نهایت باید بنشینند ۲۰ فیلم را با حوصله ببینند اما هیات انتخاب با این حجم فیلم که می رسد گاه حوصله نمی کنند یک فیلم عجیب را تا آخر ببینند. من با کمی توضیح در مورد داستان، جذابیت فیلم را از بین می برم و تنها می توانم بگویم این فیلم یک گفتگوی طولانی بین یک خانم و آقاست که در کافه ای نشسته اند و تا آخر فیلم مخاطب از موضوع داستان اطلاع ندارد. * شما چند فیلم بلند برای تلویزیون و چند فیلم کوتاه ساخته اید، اما به عنوان یک فیلمساز شاید مردم تصوری از سبک و سیاق فیلمسازی‌تان نداشته باشند. - یکی از دلخوری های من از صنعت سینما همین است که من بعد از ساخت چهار تله‌فیلم که حتی موفق شدند کاندیدای بهترین فیلم ویدیویی جشنواره فیلم فجر شوند و به جشنواره های شهر و رضوی راه پیدا کردند ولی هیچ کدام دیده نشدند. شما تنها باید فیلمساز فیلم بلند و متعارف در صنعت سینمای ما باشید تا دیده شوید و اگر مستند، تله فیلم یا فیلم کوتاه بسازید در عرصه سینما دیده نمی شوید. البته سینمای «هنر و تجربه» در حال برداشتن گام هایی است اما کم است. یک سانس در یک ساعت مشخص طی یک بازه زمانی محدود واقعا نمی تواند برای یک نفر با اینهمه مشغله در زندگی شهری امروز امکان خوبی برای فیلم دیدن باشد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 172]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها