محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803273182
میلاد سه نور منور شعبان در شعر شعرای قم؛ خورشید و مه و ستاره یکجا جمعند...
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: میلاد سه نور منور شعبان در شعر شعرای قم؛خورشید و مه و ستاره یکجا جمعند...
نظم، تنها گوشه‌ای است از عرض ادب و ارادت شاعران آئینی قم به محضر انوار قدس الهی و اسوگان راه حق و حقیقت.
خبرگزاری فارس- حسن شیخ حائری؛ اعیاد مبارک و متوالی ماه شعبان المعظم، همواره مورد توجه شاعران آئینی بوده و خواهد بود. در این میان، شاعران قم نیز – که سر در ارادت حضرات معصومین دارند – با قطعاتی منظوم به استقبال این ماه نورانی می‌روند. و اما نخستین عید این ماه، طلوع منور حضرت اباعبدالله الحسین است که بخشی از شعر استاد غلامرضا سازگار را می‌توان در این موضوع مرور کرد: «خانه شیر خدا امشب پر از نور خداست البشاره، لیله میلاد مصباح الهداست بر سر دوش نبی، شمس ولایت جلوه‌گر پیش روی فاطمه، مرآت حسن ابتداست فاطمه آورده فرزندی که در قدر و جلال هم محمد هم امیرالمؤمنین هم مجتباست چشم ثاراللهیان روشن به میلاد حسین کام حزب اللهیان شیرین که این عید خداست گام گامِ مقدمش، رشک گلستان بهشت عضو عضوِ پیکرش، اوراق صنع کبریاست این همان مصباح دست غیب رب العالمین این همان قرآن روی قلب ختم الانبیاست با وجود آنکه نبود رحمت حق را حدود این نمای رحمت بی حد ذات کبریاست سبط احمد، نجل حیدر، آرزوی فاطمه خون قرآن، اصل ایمان، قلب دین، روح دعاست قطره‌ای از بحر لطفش چشمه آب حیات ذره‌ای از خاک کویش درد عالم را دواست وصف او باید کسی گوید که قرآن آورد مدح او باید کسی گوید که او را خون‌بهاست هر چه می‌بینم جمالش را، نبی پا تا به سر هرچه می‌خوانم ثنایش را، علی سر تا به پاست هر سری تقدیم جانان گشت، خاک پای او هر دلی جای خدا گردد، بر او صحن و سراست هر چه از او خواست ذات پاک حق، تقدیم کرد در عوض او از خدای خویش بگرفت آنچه خواست خواهر مظلومه او مادر آزادگی است تا قیامت بر همه آزادمردان مقتداست اصغری دارد که ذبح اکبرش خوانند خلق دختری دارد که دست بسته‌‌اش مشکل گشاست مادری دارد که در قرآن، خدا مدّاح اوست مدح او تطهیر و قدر و فجر و نور و "هل‌أتی" ست روز محشر ذکر کل انبیا یا فاطمه است فاطمه گوید خداوندا حسین من کجاست؟ شهریار کشور دل‌ها، حسین بن علی زاده ام‌البنین، فرمانده کل قواست آنچه در عالم گنهکار است در روز جزا گر خدا بخشد به یک موی حبیب او، به جاست گرچه حتی روز محشر چشم زهرا سوی اوست هر شب او واقعه، هر روز او، روز جزاست اینکه خندانیم و گریانیم در میلاد او می‌کند ثابت، گل ما از زمین کربلاست.» مناسبت دیگر اما، میلاد حضرت زین العابدین و سید الساجدین است که هم سازگار درباره این مناسبت مبارک نیز چنین سروده است: «ای دعا گشته دعا، با نفس روح‌فزایت وی اجابت زده هنگام دعا، بوسه به پایت چشم ارباب کرم از همه سو باز به دستت دست ارباب دعا بسته به دامان ولایت عاشق خُلق نکویت همه جا دوست و دشمن دشمن و دوست کند از دل و جان مدح و ثنایت کثرت خلق الهی همه از یمن وجودت وسعت ملک خداوند بود صحن و سرایت مصحف تو که زبور و صحف آل رسول است وحی منزل بود ای روح مناجات، دعایت تو گل سرسبد گلشن کشتی نجاتی رخ گل انداخته از بوسه مصباح هدایت گره از کار فروبسته عالم تو گشایی گرچه بسته است به زنجیر، ید عقده‌گشایت ملک و جن و بشر، ارض و سما گوش، سراپا تا دل شب شنوند از لب جان‌بخش، صدایت حلقه سلسله‌ها یکسره در حلقه ذکرت به فلک می‌‌رسد از حلقه زنجیر، ثنایت.» و اما شعر دیگر در این موضوع، شعری از سید حمیدرضا برقعی است که در تعبیری لطیف، پیراهن افلاک را پر از عطر عبای حضرتش می‌داند: «بسته است همه پنجره‌ها رو به نگاهم چندی‌ست که گم گشته در نیمه راهم حس می‌کنم آیینه من تیره و تار است بر روی مفاتیح دلم گرد و غبار است از بس که مناجات سحر را نسرودم سجاده بارانی خود را نگشودم پای سخن عشق دلم را ننشاندم یعنی چه سحرها که ابوحمزه نخواندم ای کاش کمی کم کنم این فاصله‌ها را با خمسه عشر طی کنم این مرحله‌ها را بر آن شده‌ام تا که صدایت کنم امشب تا با غزلی عرض ارادت کنم امشب ای زینت تسبیح و دعا، زمزمه‌هایت در حیرتم آخر بنویسم چه برایت اعجاز کلام تو مزامیر صحیفه است جوشیده زبور از دل قرآن به دعایت در پرده عشاق تو یک گوشه نشسته است صد حنجره داوود در آغوش صدایت از بس که ملک دور و برت پر زده گشته است پیراهن افلاک پر از عطر عبایت تنها نه فقط آینه در وصف تو حیران باشد حجرالاسود الکن به ثنایت من کمتر از آنم که به پای تو بیفتم عالم شده سجاده و افتاده به پایت.» مناسبت سوم، عید ولادت حضرت ابوالفضل علیه السلام است که حاج غلامرضا سازگار، با تخلص میثم برای این مناسبت فرخنده نیز، عرض ادبی منظوم دارد و در آن، جهان را یادواره حضرت عباس و هر روز را، هزاره‌ای برای ایشان می‌داند: «ای از همه انبیا درودت ای روح ائمه در وجودت عالم همه بر در تو سائل فرزند علی! ابوالفضائل! شمشیر حسین و شیر حیدر سر تا به قدم حسین دیگر رخسار تو ماه آل هاشم خود میرسپاه آل هاشم عشق از نفست وضو گرفته خون از رخت آبرو گرفته اوصاف تو بهترین عبادت هر روز تو را شب ولادت پاینده ز توست تا قیامت توحید و نبوت و امامت ایثار، چراغ مکتب تو دانش زده بوسه بر لب تو شد علم ز دور شیرخواری با شیر به سینه تو جاری ای چار ولی معلم تو ذات ازلی معلم تو در پیش تجلّی جمالت حرفی نزدند از کمالت تو علم پدر به سینه داری تا عرش خدا زمینه داری ای دست علی در آستینت آیینه کبریا جبینت تو تشنه و آب را حیاتی مصباح سفینه النجاتی ای قلب حسین، حائر تو زهرا شب جمعه زائر تو فرزند دو فاطمه، اباالفضل نازد به تو علقمه، اباالفضل تو آینه خدانمایی تو پشت ولی کبریایی عالم همه یادواره تو هر روز بود هزاره تو مدح تو کند امام سجاد این قدر و شرف مبارکت باد پرواز تو در همه زمان‌ها با خیل ملک در آسمان‌ها توحید، تمام سیرت تو سرمشق همه بصیرت تو وقتی که میان آب بودی لبخند به تشنگی گشودی دریا به وفات آفرین گفت در وصف تو آب، این چنین گفت حقا که تو نجل بوترابی لب‌تشنه تشنگی در آبی دریا ز غمت به پیچ و تاب است داغ لب تو به قلب آب است تنها نه ز آب درگذشتی یک لحظه ز جان و سر گذشتی دست و سر و چشم تو فدا شد تقدیم به حجت خدا شد ای سوره ی آیه‌آیه ی نور وی صحن و سرات، قبله طور دست همگان به دامن تو قرآن ورق‌ورق تن تو میراث شجاعتت زحیدر ارث ادبت بود ز مادر دنیا به هزار رنگ و نیرنگ بگرفت ز حیله راه تو تنگ.» شاعر اما در ادامه، امام حسین علیه السلام را «جان جهان» می‌خواند و ادامه می‌دهد: آورد خط امان برایت کز جان جهان کند جدایت او را ز درت به خشم راندی در یاری دوست جان فشاندی پیوسته حسین را تو دستی تا حشر بر او برادر استی هرچند که هستی ات فدا شد دست و سرت از بدن جدا شد روزی که امام عصر آید بر خلق، ره فرج گشاید می‌‌بینمت ای حسین را یار آن روز تویی بر او علمدار آن روز تو با لوای نصری صاحب علم امام عصری "میثم" به ثنات خو گرفته از خاک تو آبرو گرفته.» و این نظم، تنها گوشه‌ای است از عرض ادب و ارادت شاعران آئینی قم به محضر انوار قدس الهی و اسوگان راه حق و حقیقت؛ باشد که از این گلزار، توشه‌ای برگیریم و چراغ راه سعادت کنیم. انتهای پیام/2258/و40
95/02/22 :: 09:22
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 52]
-
گوناگون
پربازدیدترینها