محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803918263
آشغال ها آرادکوه را فتح کردند - سایت خبری بلدیه فردا
واضح آرشیو وب فارسی:بلدیه فردا: بلدیه|لشکر موش ها و مگس ها و گربه هایی که دور و بر تپه های زباله می لولند هم تعجب کسی را برنمی انگیزد. تلی از زباله که اگر تنها یک روز جمع نکنند روز بعد نمی شود از چند صدمتری اش رد شد. راه دوری نرویم مقصرش خودمانیم.یکی از این آدم های بی خیالی که گفتم خود من هستم. هر روز از سر کوچه ای رد می شوم که تا چند ماهی می شود مخزن بزرگ زباله اش ناپدید شده و مردم به رسم عادت با زباله هایی که جای خالی اش می گذارند، یادش را گرامی می دارند. ما اهالی هر روز، آنجا را با آشغال تزئین می کنیم و شب هم سرایدارهای محل زباله آپارتمان ها را جمع می کنند و تپه دیگری رو به روی تپه ما درست می کنند. آن هم جلوی بانکی که سفت و سخت پیگیر انتقال مخزن بود. هر چیزی که عوض دارد گله ندارد. پروسه بعدی با حضور مخزن گردها تکمیل می شود. تفکیک زباله به روش ریخت و پاش؛ از بطری پلاستیکی گرفته تا قوطی آلومینیومی و هرچیزی را که بشود به ضایعاتی ها فروخت و تبدیل به پول کرد، از میان زباله ها سوا می کنند و کوچه را با کیسه های پاره پاره و تکه های رنگین زباله تنها می گذارند. در مرحله بعدی گربه ها وارد عمل می شوند. چنگی به زباله ها می زنند تا ته مانده غذایی گیرشان بیاید. اما در مرحله یکی مانده به پایان، موش ها و مگس ها میهمان این سفره هستند. از مغازه داری که مغازه اش چند متری بیشتر با مخزن زباله ناپدید شده، فاصله ای ندارد می پرسم چه بلایی سر مخزن آمده؟ «منظورتان همان سطل زباله بزرگ است؟ شهرداری جایش را تغییر داد. بانک از اینکه سطل زباله سرکوچه و دقیقاً روبروی شعبه بود ناراضی بود. آنقدر مکاتبه کرد تا اینکه چند ماه پیش آمدند و سطل را بردند. حالا مردم زباله هایشان را در جای خالی سطل می ریزند. وضعیت بدتر از قبل شده. مگس و موش توی پیاده رو جولان می دهد. مردم دست کم به خودشان زحمت نمی دهند زباله های شان را 50 متر بالاتر یا پایین تر ببرند که سطل زباله هست.» *تولید مکانیزه زباله روزانه بیش از 7هزار تن زباله در تهران تولید می شود. با یک حساب سرانگشتی اگر جمعیت تهران را 8 میلیون نفر در نظر بگیریم هر تهرانی روزانه نزدیک به 900 گرم تولید دارد که در مجموع می شود سالی حدود 2 میلیون و 600 هزار تن. اگر این عدد را به ماشین حساب بزنیم سهم هریک از ما پایتخت نشینان در سال 325 کیلوگرم می شود و اگر میانگین وزن همه نفرات را 65 کیلوگرم محاسبه کنیم به چنین معادله ای می رسیم که هر شهروند تهرانی 5 برابر وزن خود در سال زباله تولید می کند. البته برای ما شاید چنین اعداد و ارقامی عادی باشد. به این دلیل که در دورریز نان و غذا، مصرف آب و برق و گاز و بنزین و تولید آلودگی، نسبت به کشورهای دیگر پیشتاز هستیم و اساساً با چنین فرهنگی رشد کرده ایم. حالا تولید زباله هم روی بقیه چیزها، چه فرقی می کند؟ شهرداری تهران سالی 380 میلیارد تومان برای جمع آوری، انتقال، بازیافت و دفع زباله هزینه می کند. عیبی ندارد؛ 380 میلیارد که پولی نیست! راستی هزینه ساخت چند مدرسه می شود؟ مهندس اصغرعطایی، مدیرکل امور خدمات شهری شهرداری تهران در گفت و گو با «ایران» درباره وضعیت تولید و جمع آوری و دفع پسماند پایتخت نشینان می گوید: «در دهه 70 که جمعیت تهران به مراتب کمتر از حالا بود جمع آوری زباله ها از مقابل خانه ها صورت می گرفت و در برخی مناطق به خاطر بافت متراکم و کوچه های تنگ و تو در تو، مأموران خدمات شهرداری باید از چرخ های دستی استفاده می کردند که کار بسیار پرزحمتی بود. از سویی پروسه جمع آوری و انتقال، بسیار زمان بر بود و آن زمان به دنبال راه حلی می گشتیم سرعت زیادی به این کار بدهیم. با سفر به چند کشور خارجی و الگوبرداری از آنها ساخت مخازن بزرگ و مکانیزه کردن جمع آوری زباله ها در دستور کار قرار گرفت ولی با مشکل جدیدی روبه رو شدیم. برای جانمایی این مخازن هم با مشکل رو برو بودیم. چراکه برخی از شهروندان، مغازه داران و شرکت های دولتی و خصوصی اجازه نصب مخازن را نمی دادند و بهانه می آوردند که نصب این مخازن چهره ساختمان و محل زندگی شان را زشت می کند. جامعه ما دوست دارد به راحتی به مدرسه و بیمارستان و مراکز تفریحی و رفاهی دسترسی داشته باشد ولی در نزدیکی اش نباشد. مردم می خواهند به سطل زباله دسترسی داشته باشند ولی نزدیک شان نباشد. این درحالی است که همه مخازن هر روز شسته می شوند. پس از ماه ها و حتی سال ها توانستیم با فرهنگسازی در 123 ناحیه شهرداری، در هر ناحیه به طور میانگین 500 مخزن مکانیزه جمع آوری زباله نصب کنیم. با این کار جای 2 میلیون نقطه از شهر تهران را که زباله هایش روی زمین گذاشته می شد، 60 هزار مخزن بزرگ گرفت.» 30 – 20 سال پیش خبری از کیسه های نایلونی نبود و این طور نبود که با هر خرید یک کیسه نایلونی دستمان بدهند که آخر شب برود توی سطل آشغال! آن زمان پاکت های کاغذی نقش خوبی در زندگی روزانه داشتند و معمولاً کسی هم آنها را دور نمی انداخت و مدت استفاده اش زیاد بود. اگر هم پاره می شد، می رفت توی حوضچه های مخصوص و بعد از خمیر شدن به شکل شانه تخم مرغ و کارتن و مقوا دوباره به بازار برمی گشت. ولی حالا نایلون ها شده اند بلای جان محیط زیست. اگر بازیافت شوند، مشکل خاصی ایجاد نمی کنند ولی خدا نکند توی طبیعت پخش و پلا شوند. صدها سال طول می کشد تا تجزیه شوند. *جای خالی پاکت های کاغذی دوستی که چندین بار برای مأموریت به کشورهای آسیایی و اروپایی رفته برایم تعریف می کند که آنجا معمولاً مردم برای خرید از کیسه پارچه ای یا کاغذی استفاده می کنند. قیمت استفاده از کیسه نایلونی خیلی گران تمام می شود و آنقدر بالاست که مردم از خانه با خود کیسه های کاغذی یا ساک دستی برمی دارند. بالاخره این هم سیاستی است. زباله زیادی در سطلها نیست و مردم زباله ها یشان را از همان مبدأ یعنی خانه یا محل کار جدا می کنند. کاغذ و مقوا و کارتن را در کیسه جدا و پلاستیک و نایلون را در کیسه دیگر می ریزند و به این ترتیب در جداسازی زباله به شهرداری شهرشان کمک می کنند. البته برای ما فرقی نمی کند که از چه کیسه ای استفاده کنیم. کاغذی، نایلونی یا پارچه ای. بعضی ها از هیچکدام. بعضی هم زباله های تر و خشک شان را توی سطل های بزرگ شهرداری یا کنارش یا اصلاً توی جوی آب می ریزند. «آشغال است دیگر چه می شود حالا...» مهندس عطایی با اشاره به بهتر شدن وضعیت تفکیک پسماند از مبدأ در تهران می گوید: «چند سال پیش برای بازدید از مدیریت شهری به اسپانیا رفتم. مخازن مکانیزه زباله را به ندرت می شد در شهرها ببینم، پس از پرس جو فهمیدم که شهرداری برای پیشگیری از زشت شدن شهر با فرهنگ سازی تعداد مخازن زباله را کم کرده. در حال حاضر در بیشتر کشورهای دنیا کاهش تولید زباله در اولویت برنامه های شهری است؛ برای نمونه آلمان برای کاهش هزینه تفکیک و دفع زباله با پخش کیسه های رنگی که هر یک ویژه زباله خاصی است موفق به کنترل هزینه شده یا کشور امریکا که 36 درصد از زباله هایش را بازیافت می کند و با بازگرداندن آنها به چرخه صنعت به سودآوری قابل ملاحظه ای دست یافته . ما اگر با همین شیوه جلو برویم، ظرفیت منطقه آرادکوه که قبرستان زباله تهرانی هاست به زودی به پایان می رسد و باید دنبال جای دیگری باشیم. هم اکنون 30 درصد از مردم زباله هایشان را از مبدأ تفکیک می کنند و کورسوی امیدی برای بیشتر شدن همکاری سایر شهروندان داریم. گذشته از اینکه یکی از مشکلات ما این است که بسیاری از شهروندان زباله های تر و خشک را از هم تفکیک نمی کنند مشکل دیگر کسانی هستند که به اصطلاح به آنها مخازن گرد گفته می شود. این افراد برای پیدا کردن آشغال های بازیافتی کیسه های زباله را پاره می کنند و ما را با مشکلات اساسی روبرو می کنند. نگرانی ما از پایان پذیرش تنها مرکز دفع زباله تهران است. نباید زمین را بیش از این آلوده کنیم. باید با فرهنگسازی و تصویب قوانین الزام آور، برای کاستن زباله های خطرناک برای محیط زیست پیشگیری کنیم.» اگر نگاهی به زباله هایی که هر شب جلوی در خانه مان می ریزیم به خوبی می بینیم خیلی از چیزهایی که دور می ریزیم زباله نیست، سرمایه است. آرادکوه هم سرمایه است، پس با زباله دفنش نکنیم.
یکشنبه ، ۳۰خرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بلدیه فردا]
[مشاهده در: www.baladiye.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
گوناگون
پربازدیدترینها